Κεφαλαιο 2
Περπατουσα οσο ποιο αθορυβα μου επετρεπαν οι μποτες μου.Δεν ειχε γυρισει ουτε μια φορα προς το μερος μου .Συνεχισε να περπατα με τον ιδιο ρυθμο.Η καταιγιδα δεν κρατησε παραπανω απο 5 λεπτα ομως ηταν αρκετα για να δημιουργησουν μια πυκνη ομιχλη.Ενα δυνατος περιεργος θορυβος ακουστηκε πισω μου και ασυνηδητα γυρισα για να κοιταξω.Η ομιχλη ομως ηταν ακομα ποιο πυκνη,εμποδιζοντας με να δω το οτιδηποτε.Γυρισα μπροστα ομως ο Αλεκ ειχε ειδη χαθει.Ημουν μονη,σε ενα νεκροταφειο,4 η ωρα το βραδυ.Αρχισα να περιπλανιεμαι κανοντας κυκλους.Καποια στιγμη εντοπισα τον ταφο στον οποιο καθομουν πριν .Ξαπλωσα εκει και σε λιγη ωρα με πειρε ο υπνος.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"Κοιτα,κοιτα!!το φρικιο"τραγουδισε η Σερινα στην κολλητη της καθως περνουσα απο διπλα τους.
"Ει μαγισσα,ειναι ακομα πρωι!!!!Εσεις δεν κυκλοφοριτε μετα τις 12 το βραδυ??"ειπε η φιλη της αφηνοντας
ενα κοροιδευτικο γελακι....
Συνεχισα να περπαταω κανοντας πως δεν τις ακουω...καθε μερα εκαναν και ελεγαν το ιδιο πραγμα..
"Τελευταια χρονια"υπενθημησα σιωπιλα στον εαυτο μου."Τελευταια χρονια και τοτε θα ειμαι ελευθερη."
Μπηκα στην ταξη και εκατσα παλι στο τελευταιο θρανιο.Εβγαλα το τετραδιο μου και ενα μολυβι και αρχισα να χαραζω διαφορες γραμμες.Στο τελος της σχολικης μου ημερας ειχα μια λεπτομερη ζωγραφια του τυπου απο το νεκροταφειο.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Δαγκωσα δυνατα τα χειλει μου, συγκρατωντας το ουρλιαχτο μου.Εβγαλα γρηγορα απο την τσαντα μου ενα σκισμενο κομματι σεντονιου και τυλιξα το χερι μου.Δακρυα κηλησαν απο τα ματια μου.Δεν τους αντεχα!Δεν αντεχα κανεναν τους.Ουτε τους γονεις μου,ουτε τους συμμαθητες μου ..Πως ηθελα να τελειωσουν ολα αυτα...Κοιταξα το ξυραφακι που ακομα κρατουσα στο χερι μου.Και αν το εμπηγα λιγακι ποιο βαθια...?Μονο λιγο.... Εβαλα το ξυραφακι πανω στο δερμα μου.Το χερι μου ετρεμε και εισα που μπορουσα να αναπνευσω.
"Οχι....δεν μπορω να το κανω αυτο "ειπα και πεταξα το ξυραφακι κατω.
"Σοφη επιλογη"ακουσα την φωνη του Αλεκ .Κοιταξα προς την μερος του.
"Ποση ωρα εισαι εκει?"
"Ποιο πριν απο εσενα."ειπε.Αυτην την φορα δεν φοραγε την κουκουλα του και το φως του φεγγαριου μου επετρεπε να δω το χρωμα των ματιων του.Γαλαζιο του παγου.Σε συνδιασμο με το αδειο βλεμμα του και τα μαυρα ρουχα του ηταν αντριχιαστικο.
"Και θα με εβλεπες να αυτοκτονω χωρις να επεμβεις...??Χωρις να πεις τιποτα???"ρωτησα σοκαρισμενη.
"Ναι "απαντησε ηρεμα"Αν εισουν σιγουρη οτι θες να πεθανεις τοτε θα ησουν νεκρη τωρα.Αρα δεν υπηρχε λογος να σε σταματησω"
"Τι στο καλω θες εδω περα?"ειπα.
"Οτι και εσυ"ειπε χαλαρα."Αληθεια ...πιστευεις στα βαμπιρ??Στα ζωντανα πτωματα ισως??"
"Οχι"ειπα και για καποιον λογο η φωνη μου ετρεμε.
"Κριμα."απαντησε με απογοητευμενο υφος.
Και τοτε ηταν που με επιασε νευρικο γελιο.
"Ξερεις δεν χρειαζοταν να με ακολουθησεις για να δεις που μενω!"ειπε στο τελος.
"Εγω....εμμ...Δεν σε ακολουθουσα !Απλα εκανα βολτες!!!"
ειπα.
"Μα ναι,φυσικα.Τι χαζος που ειμαι!"
Σηκωσα το φρυδι μου αποδοκιμαστικα.
"Ποσο εισαι??"τον ρωτησα.
'Ποσο με κανεις'Απαντησε γρηγορα..
"17?"
"19"Απαντησε.
Χαμογελασα.
"Λοιπον..δεν μου ειπες..εσυ τι θελεις εδω"προσπαθησα να ανοιξω μια φυσιολογικη κουβεντα.Οσο φυσιολογικη θα μπορουσα να ειναι αναμεσα σε εμενα και σε εκεινον.
"Σου ειπα ειδη.Ερχομαστε εδω για τον ιδιο λογο."
Τον κοιταξα ερωτιματικα
"Για να κανουμε βολτες "συμπληρωσε ειρωνικα.
Σηκωθηκα νευριασμενη απο την θεση μου ,αρπαξα την τσαντα μου και κινησα για την εισοδο του νεκροταφειου.
"Ελα πλακα σου κανω"ειπε πιανοντας με απο το χερι.
Τα παγωμενα του δαχτυλα εκαναν το δερμα μου να αναριγησει.
"Ασε με"ψιθυρισα.
"Η επιθυμια σου διαταγη μου"ειπε γελωντας διχως ομως να με αφησει"Παμε καμια βολτα?Η προτιμας να κατσουμε εδω"
"Μια εναλακτικη που να μην σε συμπεριλαμβανει ,υπαρχει"ειπα κανοντας την θυμωμενη.
"Ναι..να φυγεις"ειπε και με κοιταξε κατευθειαν στα ματια.
"Τελεια!"ειπα "Διαλεγω αυτην!"εβγαλα το χερι μου απο το δικο του και συνεχισα να περπαταω.
Ακουσα τα βηματα του και σε δευτερολεπτα τα χερια του αιχμαλωτισαν τα δικα μου πισω απο την πλατη σου.
"Σε παρακαλω"ψιθυρισε στο αυτι μου.
Πηρα μια βαθια ανασα.Το σκεφτικα λιγακι.Ηταν τρελος αυτο ηταν το σιγουρο.Αλλα τι ειχα να χασω?
"Ενταξει"ειπα ακομα αβεβαιη.
Αφησα τα χερια μου και με γυρισε προς την αντιθετη πλευρα.
"Πες αντιο"τον ακουσα να ψιθυριζει.
'Σε ποιον "ρωτησα.
"Στην ζωη "απαντησε....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου