29 Δεκεμβρίου, 2010

Tα παραμυθια δεν εχουν παντα ομορφο τελος! ~2~

Κεφαλαιο 2


Περπατουσα οσο ποιο αθορυβα  μου επετρεπαν οι μποτες μου.Δεν ειχε γυρισει ουτε μια φορα προς το μερος μου .Συνεχισε να περπατα με τον ιδιο ρυθμο.Η καταιγιδα δεν κρατησε παραπανω απο 5 λεπτα ομως ηταν αρκετα για να δημιουργησουν μια πυκνη ομιχλη.Ενα δυνατος περιεργος θορυβος ακουστηκε πισω μου και ασυνηδητα γυρισα για να κοιταξω.Η ομιχλη ομως ηταν ακομα ποιο πυκνη,εμποδιζοντας με να δω το οτιδηποτε.Γυρισα μπροστα ομως ο Αλεκ ειχε ειδη χαθει.Ημουν μονη,σε ενα νεκροταφειο,4 η ωρα το βραδυ.Αρχισα να περιπλανιεμαι κανοντας κυκλους.Καποια στιγμη εντοπισα τον ταφο στον οποιο καθομουν πριν .Ξαπλωσα εκει και σε λιγη ωρα με πειρε ο υπνος.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~



"Κοιτα,κοιτα!!το φρικιο"τραγουδισε η Σερινα στην κολλητη της καθως περνουσα απο διπλα τους.

"Ει μαγισσα,ειναι ακομα πρωι!!!!Εσεις δεν κυκλοφοριτε μετα τις 12 το βραδυ??"ειπε η φιλη της αφηνοντας
ενα κοροιδευτικο γελακι....
Συνεχισα να περπαταω κανοντας πως δεν τις ακουω...καθε μερα εκαναν και ελεγαν το ιδιο πραγμα..

"Τελευταια χρονια"υπενθημησα σιωπιλα στον εαυτο μου."Τελευταια χρονια και τοτε θα ειμαι ελευθερη."
Μπηκα στην ταξη και εκατσα παλι στο τελευταιο θρανιο.Εβγαλα το τετραδιο μου και ενα μολυβι και αρχισα να χαραζω διαφορες γραμμες.Στο  τελος της σχολικης μου ημερας  ειχα μια λεπτομερη ζωγραφια του τυπου απο το νεκροταφειο.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Δαγκωσα δυνατα τα χειλει μου, συγκρατωντας το ουρλιαχτο μου.Εβγαλα γρηγορα απο την τσαντα μου ενα  σκισμενο κομματι σεντονιου και τυλιξα το χερι μου.Δακρυα κηλησαν απο τα ματια μου.Δεν τους αντεχα!Δεν αντεχα κανεναν τους.Ουτε τους γονεις μου,ουτε τους συμμαθητες μου ..Πως ηθελα να τελειωσουν ολα αυτα...Κοιταξα το ξυραφακι που ακομα κρατουσα στο χερι μου.Και αν το εμπηγα λιγακι ποιο βαθια...?Μονο λιγο.... Εβαλα το ξυραφακι πανω στο δερμα μου.Το χερι μου ετρεμε και εισα που μπορουσα να αναπνευσω.
"Οχι....δεν μπορω να το κανω αυτο "ειπα και πεταξα το ξυραφακι κατω.

"Σοφη επιλογη"ακουσα την φωνη του Αλεκ .Κοιταξα προς την μερος του.

"Ποση ωρα εισαι εκει?"

"Ποιο πριν απο εσενα."ειπε.Αυτην την φορα δεν φοραγε την κουκουλα του και το φως του φεγγαριου μου επετρεπε να δω το χρωμα των ματιων του.Γαλαζιο του παγου.Σε συνδιασμο με το αδειο βλεμμα του  και τα μαυρα ρουχα του ηταν αντριχιαστικο.

"Και θα με εβλεπες να αυτοκτονω χωρις να επεμβεις...??Χωρις να πεις τιποτα???"ρωτησα σοκαρισμενη.

"Ναι "απαντησε ηρεμα"Αν εισουν σιγουρη οτι θες να πεθανεις τοτε θα ησουν νεκρη τωρα.Αρα δεν υπηρχε λογος να σε σταματησω"

"Τι στο καλω θες εδω περα?"ειπα.

"Οτι και εσυ"ειπε χαλαρα."Αληθεια ...πιστευεις στα βαμπιρ??Στα ζωντανα πτωματα ισως??"

"Οχι"ειπα και για καποιον λογο η φωνη μου ετρεμε.

"Κριμα."απαντησε με απογοητευμενο υφος.
Και τοτε ηταν που με επιασε νευρικο γελιο.

"Ξερεις δεν χρειαζοταν να με ακολουθησεις για να δεις που μενω!"ειπε στο τελος.

"Εγω....εμμ...Δεν σε ακολουθουσα !Απλα εκανα βολτες!!!"
ειπα.

"Μα ναι,φυσικα.Τι χαζος που ειμαι!"
Σηκωσα το φρυδι μου αποδοκιμαστικα.

"Ποσο εισαι??"τον ρωτησα.

'Ποσο με κανεις'Απαντησε γρηγορα..

"17?"

"19"Απαντησε.
Χαμογελασα.

"Λοιπον..δεν μου ειπες..εσυ τι θελεις εδω"προσπαθησα να ανοιξω μια φυσιολογικη κουβεντα.Οσο φυσιολογικη θα μπορουσα να ειναι αναμεσα σε εμενα και σε εκεινον.

"Σου ειπα ειδη.Ερχομαστε εδω για τον ιδιο λογο."
Τον κοιταξα ερωτιματικα

"Για να κανουμε βολτες "συμπληρωσε ειρωνικα.
Σηκωθηκα νευριασμενη απο την θεση μου ,αρπαξα την τσαντα μου και κινησα για την εισοδο του νεκροταφειου.

"Ελα πλακα σου κανω"ειπε πιανοντας με απο το χερι.
Τα παγωμενα του δαχτυλα εκαναν το δερμα μου να αναριγησει.

"Ασε με"ψιθυρισα.

"Η επιθυμια σου διαταγη μου"ειπε γελωντας διχως ομως να με αφησει"Παμε καμια βολτα?Η προτιμας να κατσουμε εδω"

"Μια εναλακτικη που να μην σε συμπεριλαμβανει ,υπαρχει"ειπα κανοντας την θυμωμενη.
"Ναι..να φυγεις"ειπε και με κοιταξε κατευθειαν στα ματια.

"Τελεια!"ειπα "Διαλεγω αυτην!"εβγαλα το χερι μου απο το δικο του και συνεχισα να περπαταω.
Ακουσα τα βηματα του και σε δευτερολεπτα τα χερια του αιχμαλωτισαν τα δικα μου πισω απο την πλατη σου.

"Σε παρακαλω"ψιθυρισε στο αυτι μου.
Πηρα μια βαθια ανασα.Το σκεφτικα λιγακι.Ηταν τρελος αυτο ηταν το σιγουρο.Αλλα τι ειχα να χασω?

"Ενταξει"ειπα ακομα αβεβαιη.
Αφησα τα χερια μου και με γυρισε προς την αντιθετη πλευρα.

"Πες αντιο"τον ακουσα να ψιθυριζει.

'Σε ποιον "ρωτησα.

"Στην ζωη "απαντησε....

27 Δεκεμβρίου, 2010

Τα παραμυθια δεν εχουν παντα ομορφο τελος!

ΠΡΟΣΟΧΗ : Η ιστορια περιεχει πολυ αρνητικη ενεργεια,τασεις αυτοκτονιας,σεξουαλικα υπονοουμενα και αλλα!


Kεφαλαιο 1

Περπατησα μερικα βηματα ακομα .Η σιωπη πλανιωταν γυρω μου,ενω ο ανεμος αρχισε να παιζει το τραγουδι του.Κοιταξα τον ουρανο θαυμαζοντας τα σκουρα χρωματα του.Σε μερικα σημεια τα συννεφα εμοιαζαν βαρια καθως το μουντο γκρι σχεδον μαυρο χρωμα τους σκεπαζε αυτο του ουρανου.Οι πρωτες ψιχαλες πεσανε πανω στο προσωπο μου κανοντας με να χαμογελασω.Συνεχισα να περπαταω ανυπομονοντας να φτασω στον προορισμο μου.Σε λιγο και η δικια μου ενταση θα ξεχεινοταν ελευθερη.
Εφτασα στο νεκροταφειο και κοιταξα γυρω μου.Κανεις.Σκαρφαλωσα γρηγορα τα καγκελα και πηδηξα απο την αλλη .Οι μποτες μου συναντησαν το σκληρο εδαφος σπαζοντας την νεκρικη  σιωπη.Προχωρισα αναμεσα στους ταφους ,φτανοντας στον αγαπημενο μου:εναν μαυρο μαρμαρινο ταφο στολισμενο με αγγελους με τσακισμενα τα φτερα. Εκατσα πανω του και εβγαλα απο το σακιδιο μου,το ξυραφακι μου.
Ανεβασα το μανικη της μπλουζας μου και πλησιασα την λεπιδα στο χερι μου.Την κατεβασα γρηγορα και την τραβηξα διαγωνια.Η βροχη δυναμωσε και χοντρες σταγονες αρχισαν να ποτιζουν την γη ανακατεμενες με το αιμα μου.Ολοι η ενταση της εβδομαδας που περασε,ξεχειθηκε κανοντας μα να νιωθω ελευθερη.Ο ηχος απο ενα ζευγαρη βαριες μποτες ακουστηκε καπου πισω μου.Εκρυψα γρηγορα το ξυραφακι μου και το χερι μου πισω απο την πλατη μου .Μια ψηλη  μαυροφορεμενη φιγουρα σταθικε μπροστα μου.Φοραγε κουκουλα.Το μονο που καταφερα να καταλαβω ειναι πως ηταν αγορι.
"Ποσο καιρο το κανεις?"με ρωτησε με ψιθυριστη φωνη.

"Κανω ποιο?"ειπα προσπαθωντας να ακουγομε μπερδεμενη.

"Ω ελα τωρα!!Ειμαι σιγουρος πως και οι δυο μας βρισκομαστε εδω για τον ιδιο λογο!!"ειπε,και πριν προλαβω να απαντησω αρπαξε το χερι μου και κοιταξε τα απαλα σημαδια απο τις προιγουμενες χαρακιες.Τα μακρια αδυνατα δαχτυλα του επεξεργαστικαν την βαθια χαρακια που ειχα κανει πριν λιγο.

"Το λιγοτερο εναμιση χρονο"ειπε παλι ψιθυριστα,μονο που αυτην την φορα ημουν σιγουρη,παρολου που ακομα δεν μπορουσα να τον δω,πως χαμογελουσε!

"Ποιος εισαι?"τον ρωτησα καθως ημουν σιγουρη ποια οτι δεν ειχα ξανακουσει ποτε ξανα την φωνη του .

"Alek"ειπε,αφησε απαλα το χερι μου και κατεβασε την κουκουλα του.Το μονο που καταφερα να διακρινω ηταν μαυρα ατιμενητα μαλλια και πολυ χλωμο προσωπο.

"Περσεφωνη"ειπα."Και ειναι δυο χρονια και οχι εναμιση"

"Λοιπον,ισως να τα ξαναπουμε!"ειπε και αρχισε να απομακρυνετε με γρηγορο βημα.

"Ναι,ισως "ειπα και σηκωθηκα τραβωντας το σακιδιο μου μαζι.Κατεβασα γρηγορα την κουκουλα της καπαρντινας μου μιας και η βροχη ειχε μετατραπει πια σε καταιγιδα και αρχισα να περπαταω πισω του.

19 Δεκεμβρίου, 2010

Προδομενες καρδιες ~ 2 ~

Πλησιασα την Βικτωρια και την αγγαλιασα.Μου ανταπεδωσε την αγγαλια , με πειρε απο το χερι και αρχισε να με οδηγει μεσα σε σκοτεινους διαδρομους .Καποια στιγμη σταματησαμε και μπηκαμε σε μια αιθουσα.Ηταν σχετικα μικρη και αδεια.Φυσικα δεν εκατσα να σκεφτω τιποτα παραπανω.Την αρπαξα στην αγγαλια μου κα αρχισα να την φιλαω.Στην αρχη προσπαθησε να αντισταθει,αλλα και οι δυο μας ξεραμε οτι το ηθελε περισσοτερο απο εμενα.Εβγαλα το μικροσκοπικο της φορεμα , αποκαλυπτοντας μαυρα δαντελοτα εσωρουχα.Μια ζωη αναροτιομουν που στο καλο τα εβρισκαν μιας και το Χογκσμιτ δεν ειχε και πολλα τετοια μαγαζια,αλλα το μυαλο μου ηταν ειδη απασχολημενο με αλλα θεματα.Εκανε μια αποτομη κινηση και ξαφνικα εγω βρισκομουν ακουμπισμενος στον τοιχο και αυτη ηταν σκυμενη.Ενα τριξιμο ακουστηκε και η πορτα ανοιξε .Ενα κοριτσι γυρω στα δεκαξι μπηκε μεσα και παγωσε στην θεση της μολις μας ειδε.Η Βικτωρια απομακρυνθηκε γρηγορα  και εγω κουμπωσα αμεσως το παντελονι μου.
"Συγνωμη,εγω δεν ηθελα.. "μουρμουρισε η κοπελα και εφυγε βιαστικα.Η φωνη της ηταν ανχωμενη και δεν μου θυμιζε καμια αλλη.
Ενδιαφερον..σκευτικα.Κοιταξα την Βικτωρια.Με πλησιασε παλι μονο που αυτην την φορα την σταματισα.

"Καποια αλλη φορα."ειπα.Απο το βλεμμα της και μονο μπορουσα να καταλαβω οτι ετσι και εβρισκε ποια μας ειχε διακοψει θα την επνιγε.

"Ξερεις γινετε ενα μικρο παρτακι στον κοιτωνα ,μου μπορεις να ερθεις.."

"Ενταξει"ειπε εκεινη και βγηκαμε παλι στον διαδρομο. Αυτην την φορα την οδηγησα εγω.Κατεβηκαμε κατω στα υπογεια και σταματισαμε μπροστα απο τον Τοιχο.Ψιθυρησα το συνθημα και μπηκαμε .Φωνες και χαχανητα ακουγονταν απο μεσα.Πρωχωρισαμε λιγακι ,οταν ενιωσα ενα χερι στον ομω μου.Ηταν ο Χανκ επιμελητης του κοιτωνα μου.

"Κοιτωνας?"ρωτησε την κοπελα μιας και δεν φοραγε τιποτα που να μπορουσε να προσδιοριστει ο κοιτωνας της.

"Γκριφιντορ."Απαντησε η Βικτωρια.

"Γκριφιντορ?"ξαναεπανελαβε ο Χανκ."Λυπαμε αλλα δεν δεχ..."Η βικτωρια ομως δεν τον αφησε να τελειωσει την κουβεντα του.Ειχε ειδη βγαλει το φορεμα της .

"Καλη διασκεδασει!"Ειπε κλεινοντας της το ματι.Αυτη χαχανισε και προχωρισαμε στο τραπεζι με τα ποτα.Πηραμε ποτηρια και τα γεμισαμε με σαμπανια.Βρηκαμε μια αδεια πολυθρονα και καθισαμε.Η μαλλον εγω καθισα στην πολυθρονα,ενω η Βικτωρια προτιμησε να κατσει πανω μου.
 Πρεπει να ειχαμε πιει πανω απο τεσσερα  ποτηρια σαμπανιας.Η Βικτωρια μου ψιθυριζε στο αυτι διαφορες φαντασιοσεις της και ενιωθα οτι η διαθεση της οπως και η δικια μου ειχε ανεβει..
Αρχισα να την φιλαω στο λαιμο και εκεινη τυλιξε τα χερια της γυρω απο το λαιμο μου.Σηκωθηκαμε γρηγορα και πηγαμε στο δωματιο .Μια οικια μα και τελειως αγνωστη φωνη ακουστηκε απο μεσα καθως πηγα να ανοιξω την πορτα.Εβαλα το δαχτυλο μου στα χειλει μου κανοντας νοημα στην Βικτωρια να μην μιλησει.

"Ασε με!"ακουστηκε παλι η φωνη απο μεσα."Σε εγκλιπαρω ,σε ικετευω ασε με"αυτην την φορα κλαψουριζε.Ενιωσα οτι ειχε την αναγκη μου,δεν ηταν ενα κολπο οπως εκαναν  κοριτσια σαν την Βικτωρια. Χωρις να το σκεφτω περισσοτερο  μπηκα μεσα και ορμησα στον τυπο.Απροετοιμαστος οπως ηταν καταφερα να του δωσω μια γερη μπουνια στο ματι.Η βικτωρια ετρεξε στην κοπελα και την βοηθησε να ντυθει.

"Ετσι και σε ξαναπιασω να βιαζεις κοπελες..θα σου σπασω τα κοκαλα ενα ενα και θα τα καψω.."Ο τυπος αρπαξε γρηγορα τα ρουχα του και εξαφανιστηκε διχως να πει κουβεντα.
Η κοπελα καθοταν ακομα στο κρεβατι μισο ντυμενη.Ηταν βουρκομενη.
"Καλυτερα να πας μαζι της "ειπα ...

"Ενταξυ " συνφωνησε εκεινη.Πηρε την κοπελα και φυγανε αφυνοντας με να σκεφτομαι τι στο καλο με επιασε και ανακατευτικα αφου και εγω το ειχα κανει...

13 Δεκεμβρίου, 2010

Προδομενες καρδιες. ~ 1 ~

Προλογος
Μπορεις να προσφερεις ολα οσα θα ηθελε ενα κοριτσι... φιλια ,αγκαλιες, παθος , την προσοχη σου ...αλλα δεν μπορεις να της προσφερεις ενα μονο πραγμα....την καρδια σου...οχι γιατι ειναι δοσμενη αλλου...αλλα επειδη δεν εχεις...
Κεφαλαιο 1
Βγηκα στον διαδρομο και σχεδον αρχισα να τρεχω για να μην αργισω στο μαθημα των Φιλτρων.Εσπρωξα την βαρια ξυλινη πορτα και μπηκα μεσα.O ανατριχιαστικος ηχος που εκανε καθως σερνοταν στο κρυο πετρινο δαπεδο εκανε τις τριχες του σωματος μου να σηκωθουν ορθιες.Ευτηχως ο καθηγητης δεν ειχε προλαβει να μπει.Πρωχωρισα στην συνιθισμενη μου θεση ,διπλα απο τον Tom και βολευτικα οσο καλυτερα μπορουσα.

"Με ποια ησουν παλι?" ρωτησε , αφηνοντας ενα γελακι να ξεφυγει απο τα χειλη του.

"Με την Χιλαρι" απαντησα αδιαφορα.Αλλη μια που δεν ειχε καταφερει να αντισταθει στα ματια μου...στο βλεμμα μου...στην φημη μου..
Την στιγμη εκεινη μπηκε μεσα ο καθηγητης και αρχισε να κλεινει της κουρτινες κουνοντας το ραβδι του ωσπου το μονο φως που εμεινε ηταν αυτο απο τα μαυρα κερια που υπηρχαν εδω και εκει..

"Σελιδα 291"ειπε με την βροντερη του φωνη.
Γυρισα στην σελιδα που μας ειπε και κοιταξα το θεμα της.
Αμορτενσια.

"Ωχ"σκεφτικα...αν καποιο κοριτσι καταφερνε να το φτιαξει σωστα τοτε ολος ο αντρικος πλυθησμος του σχολειου μας απυλουταν.

"κ.Ulliel,μηπως ξερετε εσεις να μας πειτε τι ειναι και τι κανει αυτο το φιλτρο?"
Κοιταξα τον καθηγητη.

"Μαλιστα κυριε.ΕΙναι το ισχυροτερο ερωτικο φιλτρο.Απλως το δινεις στο "θυμα"σου και αυτο δεν ξεκολλα απο πανω σου καθως εχει την εντυπωσει πως ειναι ερωτευμενος μαζι σου."

"Πολυ σωστα κ. Ulliel ,15 βαθμους στο Slytherin!"αναφωνησρε ο καθηγητης.
H ωρα περασε σχετικα γρηγορα...Ο καθηγητης πηγενοερχοταν κανοντας παρατηρησεις και αν το φιλτρο ηταν ετοιμο και σωστα παρασκευασμενο μας ρωτουσε τι μυριζαμε....
Οταν εφτασε στο δικο μου χαμογελασε

"Λοιπον κ.Ulliel..τι μυριζετε"μς ρωτησε.Εσκυψα πανω απο το φιλτρο και εισεπνευσα δυνατα ......

"Τιποτα,κυριε."

"Δεν μπορεις....ολο και κατι πρεπει να μυριζεις...ειμαι σιγουρος οτι το φιλτρο σου ειναι σωστα
παρασκευασμενο...."

"Λοιπαμε κυριε."Ειπα"Αλλα δνε μυριζω τιποτα απολυτος.."
Ο καθηγητης με κοιταξε στα ματια λες και προσπαθουσε να δει μεσα μου και απομακρυνθηκε σκεφτικος...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Τι θα κανουμε μετα??Εμαθα πως ο Εντυ καταφερε να περασει ποτα στο σχολειο κατω ακριβος απο την μυτη του Φιλτσ και οσα παιδια θελουν μπορουν να πανε..."ειπε ο Tom καθως κατεβεναμε της σκαλες για τα υπογεια.

"Εχω κανονισει με την Βικτωρια..ισως την πεισω να περασουμε πρωτα απο εκει και μετα να παμε μια βολτα εξω."ειπα με νοημα...

"Α....καταλαβα"ειπε "παντως εγω εκει θα ειμαι.."
Φτασαμε μπροστα απο τον τοιχο και ψιθυρισα το συνθημα.Μια-μια οι πετρες υπωχωρισαν και ανοιξε μια μικρη εισοδος.
Προχωρισα κατευθιαν στο δωματιο των αγοριων και αφησα τα βιβλια και τα πραγματα μου.Εβγαλα τον μανδια μου , ανοιξα λιγακι το πουκαμισο μου και ανασηκοσα τα μανια ως τους αγκονες μου.Ανακατεψα λιγακι ακομα τα ειδη ατιμελητα μαυρα μαλλια μου,χερετισα τον Tom και κατευηκα κατω για να συναντισω την Βικτωρια...

09 Δεκεμβρίου, 2010

Προσεχε τι ευχεσαι! ~ 5 ~

Christian.


Kaθομουν διπλα της.Ηταν ακινητη και ανεπνεε με σωλινακια..Ημουν υπευθηνος για εκεινη! Πως μπορεσα να αφησω αυτο να συμβει? Οι γιατροι δεν ειναι σιγουροι για τιποτα. Δεν ξερουν καν αν μπορει να αντεξει πανω απο 2 ημερες! Και για ολα ημουν υπευθηνος εγω. Απο την στιγμη που λιποθυμησε, δεν ξανασυνηλθε. Εδω και 2 μερες ημουν αιπνος και καθομουν διπλα της. Οι γιατροι δεν ειχαν μπει καν στον κοπο να την ενχειρισουν. Ειχαν παρετηθει. Ποτε ποτε εβγενα απο το δωματιο για να μπει η μητερα της. Ηξερε οτι δεν υπαρχει ελπιδα. Η Nef kαι ο Alex ερχονταν ποτε ποτε και αυτοι. Ηταν και οι 2 τους χαλια. Τα βραδια που καθομουν διπλα της και της κρατουσα το χερι σκευτομουν διαφορα πραγματα.... Μηπως ο θεος με τιμωρουσε επειδη δεν του ημουν αρκετα πιστος? Τι εφταιγε ρε γ*μοτο ,τι? Θα εκανα τα παντα για να γινει καλα, με οποιοδηποτε κοστος. Ειχα χρυσοπληρωσει τους γιατρους,αλλα δεν μπορουσαν να κανουν τιποτα.

"Εισαι σιγουρος οτι θα εδινες τα παντα για χαρη της?" ακουσα μια φωνη πισω μου. Πεταχτηκα και κοιταξα την κοπελα. Φαινοταν γλυκεια, αλλα κατι στο βλεμμα της σου ελεγε οτι τα πραγματα δεν ηταν οπως φαινονταν.

"Ποια εισαι εσυ?"την ρωτησα ψιθυριστα.

"Μια φιλη της."

"Και εγω γιατι δεν σε ξερω??"

Ανασηκωσε τους ομως της.

"Την αγαπας?"

"Ναι."ειπα χωρις να διστασω να πω την αληθεια.

"Οι παλιοι μου προγονοι λεγανε οτι ολοι μας εχουμε μια ευχη. Μπορεις να ευχηθεις και εσυ οτι θες, αρκει να το θες στα αληθεια! Μονο που παντα υπαρχει και κατι που πρεπει να δοσεις ."ειπε. Γυρισα και κοιταξα την Melanie και ενιωσα την καρδια μου να σπαει σε χιλιαδες κομματακια.
Κοιταξα εκει οπου πριν λιγο βρισκοταν η κοπελα αλλα δεν ηταν πουθενα.
Ηξερα οτι δεν προκειτε να πιασει αλλα δεν εβλαπτε να δοκιμασω.

"Ευχομαι"ειπα"Ευχομαι η Melanie να γινει καλα και να ειναι ευτηχισμενη, οποιο και αν ειναι το ανταλαγμα που πρεπει να προσφερω.!"ειπα. Ημουν τοσο απελπισμενος. Ξαπλωσα στο διπλα κρεβατι και εμεινα ετσι να την κοιταζω.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Πεταχτηκα πανω.Με ειχε παρει ο υπνος! Για πρωτη φορα μετα απο 3 ημερες. Κοιταξα το κρεβατι της Mel. Ηταν αδειο. Τελειωσε. Βγηκα σαν τρελος απο το δωματιο ενω τα δακρυα μου κυλουσαν ακαταπαυστα. Επεσα καταλαθως πανω σε μια κυρια.

"Christian?Ηρεμισε." σκουπισα τα δακρυα μου και την κοιταξα καλυτερα. Ηταν η μαμα της Mel. Με αγγαλιασε.

"Αυτο ηταν"σκευτικα"Ολα τελειωσαν"

"H Μελ......"πηγα να πω.

"Ειναι καλα,απλα της αλλαξαν δωματιο. Συνηλθε αγορι μου. Εγινε θαυμα και συνηλθε!!! Ειναι μαζι της τωρα η Nef και ο Alexander. ΕΙναι στο 621 πηγενε αν θες να την δεις.!"

Ειχε συνελθει ???Μα πως????Δεν εκατσα να το σκεφτω αρχισα να τρεχω οσο ποιο γρηγορα μπορουσα.Μπηκα στο δωματιο και ετρεξα να την αγγαλιασω.

"Αγαπη μου!Θεε μου σε ευχαριστω."Πηγα να την φιλησω αλλα το βλεμμα της με παρεξενεψε.

"Εεεεε Chris παμε να παρουμε εναν καφε"ειπε ο Alex και με τραβηξε εξω.

"Τι εγινε?"τον ρωτησα.

"Δεν θυματε τιποτα για την σχεση σας!"

"Τι???????"

"Σε ξερει απλα σαν φιλο,τιποτα παραπανω."ειπε με στεναχωριμενω βλεμμα.

Δεν μπορουσα να μιλησω."Παντα υπαρχει ενα ανταλαγμα"ηρθαν τα λογια στο μυαλο μου.Ωστε αυτο ηταν το ανταλαγμα..?

Ξαναμπηκαμε στο δωματιο.

"Γεια σου Mel!"ειπα"Συγνωμη για πριν,απλα ενθουσιαστηκα πολυ!!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

2 μηνες μετα.


Ακομα την βλεπω,απο μακρυα.Απο την στιγμη που βγηκε απο το νοσοκομειο σταματησε να μας μιλα.Αλλαξε εμφανιση και αρχισε να κανει παρεα με αλλα παιδια."Φυσιολογικα"οπως λεει η μητερα μου.Τωρα ποια και για αυτην ειμαστε τα φρικια.
Αλλα ειναι καλα.Αυτο ειναι το μονο που θελω.Να ειναι καλα.Δεν την ξεχασα ποτε.Και ποτε μα ποτε δεν ξεχασα τι ευχηθηκα.Να ειναι ευτηχισμενη.Και αν ετσι ηταν ευτυχισμενη,τοτε ημουν και εγω.


THE END

Προσεχε τι ευχεσαι! ~ 4 ~

Πλησιασα την Nef και την αγγαλιασα.

"Ηρεμισε!Ειναι νεκρος!"ειπα προσπαθωντας να την καθησηχασω.

Πανω στο νερο επεπλεε ενας μικρος νεκρος καρχαριασ.Η Nef οταν ηταν 7 χρονων αυτη και οι γονεις τις ειχαν παει διακοπεσ σε ενα νησι.Καθως κολυμπουσαν ενας καρχαριας αρχισε να την πλησιαζει και ευτηχος προλαβε να βγει εγκαιρα.Απο τοτε της εμεινε παιδικο τραυμα.
Ακουσα βηματα και γυρησα το κεφαλι μου.Ηταν ο Alex και ο Chris.Ηταν και οι 2 χλομοι και ελαφρος φοβισμενοι αλλα προσπαθουσαν να το κρυψουν.Ο καθενας κρατουσε απο ενα μαχαιρι στο δεξι του χερι.Το βλεμμα τους περιπλανιθηκε γυρω μας και τελος πισω μας.

"Ολα καλα!"ειπα γρηγορα.Χαμηλωσαν τα μαχαιρια και μας πλησιασαν.Κοιταξα τον Alex και μου κουνησε το κεφαλι.Αφησα απο την αγγαλια μου την Nef και εδωσα την θεση μου σε εκεινον.Πηρα απο το ελευθερο χερι τον Chris και αρχισαμε να κατευθηνομαστε προσ την σκηνη.

"Δεν ηξερα οτι πηρατε μαχαιρια"ειπα.Ηταν χαζη παρατηρηση.Φυσικα και θα ειχαν παρει μαχαιρια μαζι τους.

"Πιστευεις οτι θα ερχομασταν στην μεση ενος δασους με τις κοπελες μας χωρις να παρουμε κατι για αμυνα?"Με ρωτησε."Ποιος ξερει τι κυκλοφοροι εδω περα.?"

Φτασαμε στο μερος οπου ειχαμε αφησει τα πραγματα μας και βαλθηκαμε να φτιαχνουμε την σκηνη.
Ειχε αρχισει να βραδιαζει πια οταν τελειωσαμε και ηρθαν τα παιδια.Η Nef φαινοταν ηρεμη και χαμογελουσε το ιδιο και ο Alex.Κατσαμε ολοι κατω και αρχισαμε να παιζουμε ενα επιτραπεζιο που ειχε φερει ο Alex.Μετα απο 10 γυρους αποφασισαμε πως ηταν καλυτερο να ξαπλωσουμε νωρις.
Ανοιξα το σακο μου και πηρα την κουβερτα μου.Ευτηχος η σκηνη ηταν τεραστια.Ξαπλωσαμε ολοι και κουκουλωθηκαμε με της κουβερτες μας.Ενιωθα πολυ περιεργα.Δεν ειχα ξανακοιμηθει εξω και ειδηκα στην μεση ενος δασους!!Αγγαλιασα τον Chris.Ενιωσα στο λαιμο μου την ηρεμη και ζεστη ανασα του.Ενα απαλο ροχαλητο εσπασε την σιωπη.Η Nef δεν ροχαλιζε ποτε,ουτε ο Chris απο οτι ηξερα.Αρα...o Alex..
Αρχισα να μετραω τα ροχαλιτα οπως αλλη μετρανε προβατακια.......Σιγα-σιγα ενιωσα την κουρασει να με καταβαλει και αποκοιμηθηκα.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Πεταχτηκα λουσμενη στον ιδρωτα.Ειχα δει ενα τρομακτικο εφιαλτη που ευτυχως δεν τον θυμομουν πια.Ο αερας εξω ειχε δυναμωσει και περναγε μεσα απο τα δεντρα κανοντας εναν ανατριχιαστικο θορυβο.Ενιωθα την σκηνη να με πνιγει.......Αθορυβα εβαλα τα παπουτσια μου,ανοιξα το φερμουαρ και βγηκα εξω.Ενιωσα τον παγομενο αερα στο προσωπο μου.Ξαφνικα σαν να εκλεισε καποιος εναν διακοπτη ο αερασ σταματησε και τον θορυβο αντικατεστησε κατι αλλο.Μια γλυκια η μαλλον μια πολυ γλυκια μελωδια.........Καποιος επαιζε βιολι.Δεν εκατσα να σκευτω τι δουλια ειχε καποιος να παιζει στην μεση του δασους βιολι.Απλα προχωρισα προς την κατευθηνση απο οπου ακογοταν η τοσο μεθυστικη μελωδια.Δεν εβλεπα πια τιποτα μπροστα μου αλλα δεν εφταιγε το σκοταδι.Ενιωθα τυφλη,ακουγα μονο την μουσικη.Το σωμα μου ηταν ξενο.Σαν να με κατευθηνε καποιος αλλος.Ενιωσα μερικες φορες να πεφτω καθως το παπουτσι μου σκαλωνε σε διαφορες ριζες.Ειχα ματωσει αλλα δεν με ενοιαζε.Απλα προχορουσα.Οταν σταματησα ποια να περπαταω βρισκομουν απο την αλλη πλευρα της λιμνησ.Πανω σε ενα βραχο καθοταν μια κοπελα και κρατουσε στα χερια τησ ενα βιολι.Μου χαμογελασε.........

Christian


Τεντωσα τα δαχτυλα μου προς την Mel αλλα η πλευρα της ηταν αδεια.....και κρυα.Σηκωθηκα ορθιος εβαλα τα παπουτσια μου και βγηκα εξω.

"Που στο καλο πηγε?"ψιθηρισα στον εαυτο μου.

Αρχισα να φτιαχνω το πρωινο.

"Καπου εδω γυρο θα ειναι."ειπα αβεβαιος.

Με την ακρη του ματιου μου ειδα κατι να κουνιεται διπλα μου.

"Mel?............Τι στο δ*αλο?"ειπα γεματος φρικη.Δεν ενιωθα την καρδια μου.Ηταν σαν να μην υπηρχε,σαν να μην χτυπουσε.Ισα που προλαβα να τρεξω κοντα της και να την πιασω καθως εκεινη κατερεε.Ηταν γεματη αιματα,γρατζουνιες και μολωπες,με τα ρουχα της σκισμενα.Την κρατησα στα χερια μου ανικανως να κουνηθω η' να φωναξω.Ανικανος να σκεφτω τι πλασμα θα μπορουσε να την διαλυσει ετσι.

Προσεχε τι ευχεσαι! ~ 3 ~

Μετα απο λιγη ωρα φαγαμε,μαζεψαμε τα πραγματα μας και πηγαμε ο καθενας σπιτι του.Με το που εφτασα σπιτι πηγα κατευθειαν στη ντουζιερα και αφησα το κρυο νερο να κυληση πανω μου.Τυλιχτικα με την πετσετα ,βγηκα εξω και σχεδον επεσα πανω στο κρεβατι μου κουρασμενη.


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Καπου μακρυα ακουσα το κινητο μου να χτυπα.Ανοιξα τα ματια μου και αρχισα να αναζητω το κινητο!Μετα απο μερικα δευτερα ο ηχος σταματησε.Και τοτε καταλαβα οτι ηταν μηνυμα και οχι κληση.Ανεσυρα το κινητο μου κατω απο ενα σορο απο ρουχα.Ειχα δυο μυνηματα.Το ενα απο τον Chris και το αλλο απο την μητερα μου.Αποφασισα να ανοιξω πρωτα τησ μητερας μου.
ελεγε,


Σε ειδα που κοιμοσουν και δεν ηθελα να σε ξυπνησω!Απο οτι καταλαβα δεν κοιμηθηκατε καθολου στο σπιτι της Nefrite!Φαγητο εχει στο ψυγειο!Τα μποτακια πεζοποριασ σου ειναι στην αποθηκη!!!!!!!!!!!!!Φιλακια!!

Μποτακια πεζοποριασ???Που τα θυμηθηκε??Αναστεναψα και ανοιξα το 2 μυνημα.

Μωρο μου στις 5 εγω με τα παιδια θα ερθουμε σπιτι σου!!!Σου εχω μια εκπληξη!!!!!ααααα και ξεχασες το δωρο σου σπιτι μου!!Σ'αγαπω!!!Τα λεμε!!

Κοιταξα την ωρα.5 παρα 10.Ειχα παρακοιμηθει.Πηγα στην ντουλαπα εβγαλα ενα τζιν και ενα μοβ μπλουζακι και ντυθηκα γρηγορα.Κατεβηκα κατω στην κουζινα και αρχισα να φτιαχνω τοστ.Μολις ειχα τελειωσει οταν το κουδουνι χτυπησεΑνοιξα την πορτα και πηγαμε ολοι στο σαλονι.Προσεξα οτι ολοι κουβαλουσαν ενα σακο.

"Μπορειτε να μου πειτε τι εκπληξη μου ετοιμαζετε???"Ρωτησα ανυσηχη.

"Λοιπον θα παμε για 3 μερεσ,για καμπινγκ στο δασος..Τι λες?"Ειπε ο Christian.

"Δεν ξερω αν θα με αφηση η μητερα μου..."Και τοτε καταλαβα.Ειχε ειδη συνφωνισει!!Μποτακια πεζοποριασ........

"Τα κανονισε ολα η μητερα μου Mel."Ειπε η Nef χαρουμενη....

"Ελατε τοτε επανω να μαζεψω τα πραγματα μου!"
Ανεβηκαμε επανω και μπηκαμε στο δωματιο μου.

"Το δωματιο σου μοιαζει περισοτερο με δωματιο νεκρης πριγκιπισας παρα με μιας εφηβης!!"ειπε ο Alex σοκαρισμενος....
Ειχα ξεχασει οτι εμπαινε για πρωτη φορα στο δωματιο μου.Αλλα υπερεβαλε!Ενταξη δεν λεω ειναι καπως τρομακτικο με τους μοβ τοιχους,τα μαυρα κερια και τις gothic ζωγραφιες που ειχα ζωγραφισει και κολλησει στους τοιχους με καμαρι αλλα εμενα μου αρεσε!

"Και πως το περιμενες ρε Alex?Tον ρωτησα."Με ροζ τουλη πανω απο το κρεβατι και ροζ χνουδοτα ζωακια?"

"Επρεπε να το περιμενω."ειπε ακομα παρατηρωντας το δωματιο μου.
Πηγα στην ντουλαπα και πηρα τον σακο μου.

"Τι ρουχα να παρω"ρωτησα.

"Μαλλον ζεστα..."Ειπε ο Christian.Αρχισα να γεμιζω τον σακο με λεπτα πουλοβερ και ζεστα τζιν.Εφτιαξα τα πραγματα μου και κατεβηκαμε κατω.Πηγα στο μπανιο και πηρα και απο εκει μια χτενα,αναπτηρα και 2 λαστιχακια για τα μαλλια.Θα μου ελειπε πολυ το αι λαινερ σκευτικα..Πηγα στην αποθηκουλα και βρηκα τα αγαπημενα μου μποτακια πεζοποριας.

"Φαγητο πηραμε εμεις μην παρεις!!!"ειπε η Nef

"Λοιπον εγω ειμαι ετοιμη!"ειπα στα παιδια.

"Τοτε λοιπον παμε!"Αναφωνισαν χαρουμενοι και οι 3 ταυτοχρονα.Αρχισα να γελαω το ιδιο και εκεινοι.
Το δασος δεν ηταν και πολυ μακρια αλλα αν εμπαινες μεσα του ηταν πολυ πυκνο και γεματο με αιωνοβια δεντρα.Η ιδεα του να κατασκηνωσουμε εκι μου φενοταν λιγο τρομακτικη αλλα λιγη αδρεναλινη δεν εβλαπτε.

"Τουλαχιστον ξερετε που θα κατασκηνοσουμε η΄ παμε στην τυχη??"ρωτησα.

"Λεμε να κατασκηνωσουμε διπλα στην λιμνη.!"ειπε ο Alex .

"Υπαρχει λιμνη?"ρωτησα σταματωντας να περπεταω.Τοσο χρονια εδω δεν ηξερα για καμια λιμνη.!

"Ναι τωρα το πηρες χαμπαρι???"ρωτησε η Nef γελωντας.
Συνεχισα να περπαταω.

"Χαλαρωσε"ειπα στον εαυτο μου.Ακομα δεν φτασαμε και εγω ειχα αρχισει ειδη φοβαμε.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Μετα απο λιγη ωρα μπηκαμε στο δασος και αρχισαμε να κατευθηνομαστε λιγο προσ τα αριστερα.Κρατουσα το χερι του Christian και καθε τοσο μου το εσφιγε και μου χαμογελουσε.Ξεχνιωμουν για λιγο αλλα μετα ακουγα καποιο περιεργο θορυβο και η καρδια μου χτυπουσε σαν τρελη.Τελος φτασαμε και αρχισαμε να στηνουμε την σκηνη.Αφησαμε αυτην την δουλια στα αγορια και εμεισ πηγαμε να κατσουμε στην λιμνη.Δεν προλαβα να φτασουμε και πολυ κοντα στην οχθη.Κατι επεπλεε πανω στην λιμνη.Πλησιασαμε ποιο κοντα και τοτε η Nef αρχισε να ουρλιαζει.

Προσεχε τι ευχεσαι! ~ 2 ~

Ανοιξα τα ματια μου.Ηταν ολα σκοτεινα γυρω μου.Βρισκομουν ακομα στην αγγαλια του Christian.Ειχα δει ενα πολυ μπερδεμενο ονειρο που δεν μπορουσα καν να το θυμηθω.Ενιωσα τον Chris να κουνιεται διπλα.Τον κοιταξα και ειδα πως ειχε ξυπνησει και αυτος.

"Τι ωρα ειναι?"με ρωτησε.

"Δεν ξερω.Καπου στις 4 μαλλον."Και τοτε μου ηρθε μια τρελη ιδεα!"Παμε εξω!!"

"Εννοεις να βγουμε εξω τετοια ωρα?"με ρωτησε σοβαρα αλλα εγω εβλεπα μια μικρη σπιθα στα ματια του.Του αρεσε η ιδεα.

"Ναι,γιατι οχι?"τον ρωτησα.
Με κοιταξε καλα καλα.

"εισαι καλα?"

"Ναι!Απλα θελω να βγουμε εξω.Μια βολτα θα κανουμε και θα γυρισουμε πισω πριν μας αντιλιφθει κανεις!!Και μετα θα κανω οτι θες!!"ειπα ναζιαρικα.

"Οτι οτι θελω??"με ρωτησε και ειδα παλι το αγαπημενο μου χαμογελω να σχιματιζετε στο προσωπο του.

"Οτι θες!!"του ειπα παιζοντας το παιχνιδι του.

"Επρεπε να το σκεφτεις καλυτερα πριν συνφωνισεις!!"ειπε προκλειτικα.

"Πιστεψε με δεν θα αναγκαστω να κανω κατι που να μην θελω"
ειπα με ενα πονηρο χαμογελο.
"Ντυσου γρηγορα!!Kανε ησυχια ομως μην μας ακουσει η μανα μου!!Το ξερεις οτι εχει καλυτερη ακοη απο τις νυχτεριδες?"ρωτησε ειρωνικα.
Χαμογελασα και αρχισα να ψαχνω το φορεμα μου στα σκοτεινα.

"Eιναι αναγκη να ντυθεις?"με ρωτησε
Τον κοιταξα μπερδεμενη.
"Τι εννοεις?"

"Τωρα που τα ματια μου σηνηθισαν στο σκοταδι και μπορω να δω σχεδον καθε λεπτομερια του σωματος σου δεν μου παει η καρδια να σε αφησω να ντυθεις εχοντασ σε στο δωματιο μου μονη και απροστατευτη."Ειπε και αρχισε να με πλησιαζει.
"Πρωτα θα παμε βολτα!"απετησα.

"Καλα καλα."Ειπε.
Βρηκα το φορεμα μου και το εβαλα.Τον ακουσα να ανοιγει την ντουλαπα του και να ψαχνει μεσα.Πηρε ενα σακο και πεταξε 2 κουβερτες μεσα μαζι με μια αλλαξια ρουχα.

"Τι κανεις?"τον ρωτησα.

"Λεω να παμε για πικνικ!"ειπε ενθουσιασμενος!

"Στις 4 το πρωι??"

"Δεν φταιω εγω!!Εσυ ηθελες βολτα!!"Ειπε και μου πεταξε μια μαυρη ζακετα.Την εβαλα και ανεπνευσα βαθια το αρωμα της.Μυριζε ακριβος οπως ο Christian.
Ανοιξε αθορυβα την πορτα και κατεβηκαμε κατω.Μπηκαμε στην κουζινα.Εκατσα στον παγκο και αρχισα να χτενιζω με τα χερια μου τα μαλλια μου ενω περιμενα να βαλει μερικα τοστ και φρουτα στο σακο του.
Αφησε το σακο κατω.Το λιγοστο φως που υπηρχε προερχοταν απο το ψυγειο και εξαφανιστικε καθως το εκλεισε.Ηρθε κοντα μου και με αγγαλιασε.Ενιωσα τα χειλη του λιγο ποιο κατω απο το αυτι μου.Η γλωσσα του αρχισε να με γαργαλα.Ενιωθα τοσο ωραια.Αλλα ηθελα να δω την ανατολη του ηλιου!Και αν συνεχιζαμε ετσι οχι την ανατολη αλλα ουτε την δυση δεν θα εβλεπα!

"Σταματα."του ειπα.
Παγωσε.Με αφησε απο την αγγαλια του και αμεσος ενιωσα κενη.Ειχε ενα σοκαρισμενο υφος.Ναι!Μολις ειχα αποριψει το τελειο αγορι!Η τουλαχιστον ετσι νομιζε.Μπορει να νομιζε οτι το χτεσινο με την μητερα του μου εκανε μεγαλη ζημια.Η οτι δεν τον ηθελα η και εγω δεν θερω τι?

"Ελα χαλαρωσε!!Εχουμε κανει μια συνφωνια!!"Τον ενιωσα να χαλαρωνει καπως."Δεν ξερω τι με εχει πιασει αλλα θελω να δω την ανατολη του ηλιου!!"

"Μαλλον θα κατασκηνωσεις στην Nef ολοι την εβδομαδα"ειπε χαμογελοντας."Λοιπον παμε?"ειπε και πηρε τον σακο απο κατω.

"Ναι."ειπα.Βγηκαμε εξω και αρχισαμε να περπαταμε.
Περπατουσαμε χωρις να μιλαμε.Με κρατουσε απο το χερι και ενιωθα οτι ημουν ασφαλης.Δεν ηξερα που με πηγενε αλλα ειπε πως απο εκει εχει τελεια θεα.
Μετα απο λιγο καταλαβα που πηγενουμε.Υπαρχει ενασ λοφοσ που βλεπει ολο το νεκροταφιο και πισω απο το νεκροταφειο φενεται η ανατολη του ηλιου.Ανεβηκαμε στο λοφο και κατσαμε κατω απο την τεραστια βελανιδια που υπηρχε.Στρωσαμε κατω την μια απο τις 2 κουβερτες και με την αλλη σκεπαστηκαμε.Σιγα σιγα ο ουρανος αρχισε να γινετε ποιο φωτεινος.
Οι πρωτες αχτιδες του ηλιου αρχισαν να προβαλουν πισω απο τον λοφο του νεκροταφειου και περιεργες σκιες ξεφυτρωσαν εδω και εκει

"Μπροστα μας εχουμε την ζωη και το θανατο σε πληρη αρμονια."ψιθυρισε ο Christian."Ο ηλιος φερνει την ζωη και οσοι περνουν τις πυλες του νεκροταφειου δεν ειναι για καλο σκοπο επειδη καποιος δεν καταφερε να δει την ανατολη τις επομενης ημερας."

"Οποτε ας καθησουμε εδω να δουμε τον ηλιο να ανατηλη χαριζοντας ζωη,γιατι ποτε δεν ξερεις.Μπορει να εισαι εσυ ο επομενος της λιστας και να μην καταφερεις να δεις την αυριανη ανατολη."συνεχισα εγω.Τα λογια εβγαιναν με ευκολια απο μεσα μου,δεν φοβομουν να τα πω.
Ενιωσα τον Chris να σφιγγεται ακομα ποιο κοντα μου.Φοβοταν να με χασει οπως και εγω φοβομουν μην χασω αυτον.Ενα ψυχρο αερακι φυσιξε και τα μαλλια μου ανεμησαν ελαφρα.Ακουμπησα το κεφαλι μου στον ομο του και μειναμε εκει να κοιταμε την ανατολη.

Προσεχε τι ευχεσαι! ~ 1 ~

Ξαπλωσα στο κρεβατι μου και ανοιξα το περιοδικο στο αφιερωμα που ειχε για το αγαπημενο μου συγκροτημα,τους EVANESCENCE.Εβγαλα το mp3 απο την ζακετα μου,εβαλα τα ακουστικα μου και αφησα την μουσικη να με κατακληση.
Ενιωσα μια δονηση στην αριστερη μου τσεπη.Εβγαλα το κινητο και κοιταξα ποιος καλει.

"Ελα!!"απαντησα πριν προλαβει να το κλεισει.

"Ελα,μολις ηρθα σπιτι.Θα ερθεις?"με ρωτησε.

"Φυσικα.Σε μιση ωρα θα ειμαι σπιτι σου.!"αναφωνισα χαρουμενη.

"Σε περιμενω!"Ειπε και γελασε πριν το κλεισει.
Πεταχτηκα ορθια και ανοιξα την ντουλαπα μου.Εβγαλα ενα μαυρο φορεματακι και τις αγαπημενες μου μπαλαρινες.Ντυθηκα γρηγορα και ετρεξα στο μπανιο.Επληνα γρηγορα τα δοντια μου,χτενισα τα μαυρα μαλλια μου και εβγαλα το τσιμπιδακι που συγκρατουσε την φρατζα μου.Εβγαλα το αι λινερ και τονισα τα γκριζα μου ματια.Εβαλα λιγο κοκκινο κραγιον και βγηκα.
Πηρα απο το κομοδινο μου ενα γκρι χαρτακι και ενα στυλο και εγραψα

"Μαμα θα ειμαι με την Nef,αν θες κατι παρε με στο κινητο!!"
Οχι οτι την νοιαζει και πολυ που στο καλο θα ειμαι.Απο την στιγμη που βρηκε τον Nick,δεν την νοιαζει τιποτα.Η Nefrite απο την αλλη ειναι η κολλητη μου και οποτε θελω να συναντιθω με τον Christian χρισιμοποιω αυτην την δικαιολογια.Κολλησα το χαρτακι πανω στον καθρεφτη του χολ και βγηκα εξω.Μολις ειχε αρχισει να βρεχει..Φτου γκαντεμια!Επρεπε να δειχνω τελεια σημερα.Ο Christian μολις ειχε γυρισει απο την Ιταλια και με ολες αυτες τις Ιταλιδες γυρω του,ειχα αρχισει να ανχωνομαι.Εφτασα σπιτι του και χτυπησα το κουδουνι.Δυστηχος ανοιξε η μητερα του.

"Ποτε προλαβε......Τελος παντων,περνα"ειπε και εκανε ακρη να περασω.Χωρις να περιμενω ειδικη προσκληση,ανεβηκα τις σκαλες και πηγα κατευθειαν στο δωματιο του,αλλα οχι πριν ακουσω την μητερα του να ψιθυριζει την λεξη φρικιο.Δεν εδωσα σημασια.Προσπαθησα να ανοιξω την πορτα αλλα ηταν κλειδωμενη.Το "what have you done" των within temptation ακουγοταν απο μεσα.Εβγαλα το σκινακι που κρεμοταν γυρο απο το λαιμο μου και πηρα στo χερια μου το κλειδι που κρεμοταν στην ακρη.Ξεκλειδωσα και μπηκα μεσα.Το δωματιο του ηταν οπως το θυμομουν.Η σκουρο μοβ τοιχοι,το μαυρο σιδερενιο κρεβατι,οι σκουρες κουρτινες,και η συλλογη απο ξυραφακια πανω στο κομοδινο μου ειχαν ληψει πολυ!Αλλα αυτο που στα αληθεια ειχα αναγκη να δω ηταν ξαπλωμενο στο κρεβατι με τα ματια κλειστα και ανεπνεε αργα.Παγωσα.Δεν μπορει.Ακουγοταν τοσο χαρουμενος στο τηλεφωνο.Ετρεξα γρηγορα κοντα του και αυτος ανοιξε τα ματια του.

"Ω,θεε μου!!Με κατατρομαξες!!"του ειπα προσπαθωντας να ηρεμισω.Σηκωθηκε και κλειδωσε ξανα την πορτα.Πλησιασε το τεραστιο στερεοφωνικο και χαμηλωσε την ενταση.
"Και εγω χερομαι που σε βλεπω!"ειπε.

"Απλα τρομαξα!Νομιζα οτι......."

"Απλα χαλαρωνα!"ειπε απολογιτικα.Με στριμωξε αναμεσα στην ντουλαπα και εκεινον και αρχισε να με φιλα.Τυλιξα τα χερια μου γυρω απο τον λαιμο του και ενιωσα τα δικα του στην ακρη του φορεματος.Ενα χτυπημα διεκοψε το φιλι μας.Χωρις να κουνιθει εκατοστο απο την θεση του,φωναξε.

"Τι θες?"

"Ηρθαν και τα αλλα 2 φρικια!"
"Η Nef και ο Alex."ειπα αναστεναζοντας.
Απομακρηνθηκε και πηγε να ανοιξει την πορτα.Μονο εγω ειχα κλειδι απο το δωματιο του,ουτε καν ο κολλητος του.Χαμογελασα.Η μητερα του κρυφοκοιταξε στο δωματια για να δει αν φορουσα ολα μου τα ρουχα.Με το δαχτυλο μου της εδειξα το φορεμα και το μηκος του..Ξυνισε τα μουτρα της και εφυγε.!!Συνηθως ημουν ευγενικη με ολους αλλα εκανα και εξαιρεσεις.
Εντομεταξυ τα παιδια ειχα ειδη μπει μεσα και καθονταν στην μαυρη βελουδινη πολυθρονα.

"Λοιπον και τωρα τα δωρα σας!!!"Ειπε ο Chris.
Eβγαλε απο την ντουλαπα του 3 μεγαλες τσαντες και μας τις εδωσε.
Ανοιξα την δικη μου.Εβγαλα πρωτα το ρουχο που υπηρχε μεσα και μετα το μικρο κουτακι που υπηρχε κατω απο αυτο.

"Δεν το πιστευω!!!"τσιριξε η Nef.

Στο χερι της κρατουσε ενα φορεμα του ειδους που τρελενοταν.Στενος μαυρος κορσες με περιπλοκα σχεδια πανω κατεληγε σε μπολικο μαυρο τουλη.Πρεπει να ηταν πανακριβο.

"Φιλε!!Αυτο κι αν ειναι δωρο!!"ειπε ο Alex.Στα χερια του κρατουσε 3 βιβλια για τα πλασματα τις νυχτας σε συλλεκτικη εκδοση!!
Κοιταξα και το δικο μου δωρο.Ηταν ενα φορεμα,και αν της Nef ηταν πανακριβο τοτε δεν ξερω πως θα επρεπε να χαρακτηρισω το δικο μου.Ηταν απο μαυρο βελουδο,στενο στην μεση και εφτανε μεχρι τους αστραγαλους.Και πανω του ηταν ραμενες χιλιαδες μικρες μαυρες πετρες.Αυτο θα πει να εχεις πλουσιο αγορι.Πεταχτηκα ορθια και επεσα στην αγγαλια του.

"Ανοιξες το κουτακ.....?"

"Το φορεμα!!!Ειναι υπεροχο!!!!!"

"Α!!Δεν ηταν τιποτα!!"

"Δεν ηταν τιποτα??Εισαι τρελος??"

"Μπροστα σου δεν ειναι τιποτα"ειπε κοιτωντας με στα ματια!!!Αμαν......κατι τετοια μου ελεγε ολοι την ωρα και κοντευε να με στειλει στον αλλον κοσμο!

"Ανοιξε το κουτακι!"
Πηρα το κουτακι και τοτε ηταν που στα αληθεια μου κοπηκε η ανασα!
Μεσα υπηρχε ενας μαυρος λεπτοδουλεμενος σταυρος διακοσμημενος με κοκκινα στρασακια.

"Ειναι αληθινα ρουμπινια και ειναι σηλλεκτικο!Υπαρχουν μονο 2 σε ολο τον κοσμο"ειπε

"Δεν μπορω να το δεχτω"ειπα και εκλεισα το κουτακι.
Κοιταξα την Nef για να δω την αντιδραση της.Αλλα ηταν απασχολημενη φιλωντας τον Alex.

"Eιναι πολυ ακριβο!!!"

"Πιστεψε με,μια τριχα σου ειναι ποιο ακριβη απο ολα τα διαμαντια του κοσμου."Πηρε το κουτακι απο το χερι μου,το ανοιξε,πηρε τον σταυρο και το φορεσε στο λαιμο μου.

"Σου παει πολυ Melanie!"ειπε η Nef.Το ηξερα πως δεν ζηλευε και αυτο ειναι κατι που λατρευα.Χεροταν στα αληθεια για εμενα.

"Christian,ηλικρινα σε ευχαριστω πολυ!"ειπε ο Alex.Κοιταξε το ρολοι του."Ρε'σεις 10 πηγε η ωρα.Εγω λεω να παμε σπιτι με την Nef,να μεινετε και εσεις μονοι σας.Το κινητο μου αρχισε να χτυπα παιζοντας ενα απο τα αγαπημενα μου τραγουδια των Evanescence το sweet sacrifice.

"Ελα μαμα"

"Που εισαι?"

"Στο σπιτι της Nef "

"Αααααα καλα εγω θα βγω με τον Nick?Θα γυρισω αργα.Ενταξη?"

"Ναι!"ειπα σχεδον θυμομενα.

"Να σε ρωτησω?Μπορεις να κοιμηθεις σημερα με την Nef??"με ρωτησε.Μολις μου εδωσε μια καταπλικτικη ιδεα.

Κοιταξα τον Christian και ειπα"Nef γινετε να κοιμηθουμε μαζι σημερα??"Ο Christian κουνισε θετικα το κεφαλι του.

"Ελα μαμα.Ναι θα κοιμηθω με την Nef!Καλα να περασεις.Αντε....γεια."

Γυρισα προς τα παιδια.

"Ηθελε το σπιτι δικο της σημερα και με ρωτησε αν μπορω να κοιμηθω σπιτι σου και τις ειπα ναι..........."

"Αλλα το πονηρο της μυαλο σκευτικε οτι αφου η μαμα της θα καλοπερασει γιατι να μην κανει και αυτη το ιδιο!Σωστα Mel??"συμπληρωσε με ενα πονηρο χαμογελο στα χειλη ο Chris.

"Ακριβος."Δεν ηταν κατι που ειχαμε ξανακανει αλλα η ιδεα του να κοιμηθω σπιτι του μου φενοταν πολυ δελεαστικη.

"Και τι θα πει η μητερα σου?"ρωτησα.

"Σε 1 μηνα θα ειμαι επισημος ενηλικας!!"ειπε καμαρονοντας.

Χαμογελασα"Ναι αλλα εγω τωρα τα εκλεισα τα 17.Τελικα λεω να παω να κοιμηθω με την Nef."ειπα.

"Και ποιος σου ειπε οτι θα σε αφησω να φυγεις? μου ειπε και χαμογελασε.

"Λοιπον παιδια εμεις την κανουμε!!."Ειπε ο Alex.
Κατεβηκαμε κατω και αποχερετησαμε τα παιδια.Στα αριστερα του διαδρομου που οδηγουσε στην σκαλα ηταν η κουζινα.Η μητερα του ακουμπουσε στον παγκο και επινε ενα ποτηρι νερο οταν ο Christian της ειπε

"Η Melanie θα κοιμηθει μαζι μου σημερα."Η καημενη μητερα του,πνιγικε με το νερο και αρχισε να βηχη.

"Τι ειπες?"Ρωτησε ξανα.

"Ειπα .Η Melanie θα κοιμηθει μαζι μου."

"Θα κοιμηθεις με το φρικιο?"Αναφωνησε.

"Ακους τι λες??Αν αυτην την θεωρεις φρικιο παει να πει οτι θεωρεις και εμενα"

"Αγορι μου,εγω δεν ηθελα....."

Πριν προλαβει να ολοκληρωσει την κουβεντα της με πηρε απο το χερι και ανεβηκαμε γρηγορα τις σκαλες.Μπηκαμε στο δωματιο του και
κλειδωσε πισω μας.

"Εγω δεν ηθελα να τσακωθητε."Ειπα στεναχωριμενη.

"Δεν φταις εσυ.Απλα δεν μπορει να καταλαβει οτι μεγαλωσα!"Χρυπηματα ακουστικαν στην πορτα.
"εγω ειμαι ανοιξε."Ακουστικε η φωνη του πατερα του.Ανοιξε την πορτα και βγηκε εξω χωρις να την κλειση πισω του.Ετσι χωρις να το θελω ακουγα καθε τους λεξη.

"Αγορι μου προσεχε πολυ.Να φορας παντα προστασια.."

"Ρε πατερα!!......"

Αυτη η προτασει ηταν αρκετη για να με κανει να κατουριθω στα γελια.
Μπηκε ξανα στο δωματιο.
Με στριμωξε στο τοιχο και αρχισε παλι να με φιλαει.Εβαλε τα χερια του στην ακρη του φορεματος και μου το εβγαλε.Σε αντιθεση με τις αλλες κοπελες,εγω ειχα καμπυλες και ημουν πολυ περιφανη για αυτες.Εβγαλα το μπλουζακι του και με ενα πηδηματακι τυλιξα τα ποδια μου γυρω του.Με πηγε στο κρεβατι και ηρθε απο πανω μου.Εβαλα τα χερια μου στην ζωνη του.Ξαφνικα χωρις καμια προειδοποιηση εισβαλει στο δωματιο η μητερα του με εναν δισκο στα χερια γεματο με ενα πιατο κουλουρακια και δυο ποτηρια γαλα.Εκεινη την στιγμη ηθελα να ανοιξει η γη και να με καταποιει!Και με επιασαν και νευρικα γελια!!.

''Ρε μανα πας καλα?Μια φορα ξεχασα να κλειδωσω ο ανθρωπος!'Σηκωθηκε και την εσπρωξε απαλα εξω.Κλειδωσε και γυρισε προς το μερος μου.Ειχε το ποιο ενοχο βλεμα που ειχα δει ποτε μου.

"Ελα!Δεν εγινε και τιποτα."ειπα προσπαθωντας να πεισω και τον εαυτο μου μαζι.

"Χιλια συγνωμη."

"Δεν πειραζει.Ελα να κοιμηθουμε τωρα."
Ηρθε διπλα μου και με πηρε στην αγγαλια του.

"Καληνυχτα και ονειρα γλυκα"μου ψιθυρισε.

"Καληνυχτα."Ειπα και εκλεισα τα ματια μου.

Το ονομα μου ειναι Lisa και αυτη ειναι η ιστορια μου ~ 11 ~

Jontathan.

Την κρατουσα στην αγγαλια μου εδω και ωρα.Ηταν τοσο γλυκεια οταν κοιμοταν.Απροθυμα ομως σηκωθηκα και βγηκα εξω.Ειχα πολλα να συζητησω με τον Alexander.Διεσχισα το διαδρομο και χτυπησα την πορτα του.

"Περνα"μου ειπε γρηγορα.Με περιμενε.Μπηκα μεσα.Καθοταν στο γραφειο του και καπνιζε ενα τσιγαρο.Πλησιασα το γραφειο του και εκατσα απεναντη του.

"Λοιπον"Με ρωτησε.

"Πρωτα απ'ολα θελω να μου υποσχεθεις οτι αν μου συμβει κατι,οτιδηποτε,θα κρατησεις την Lisa ζωντανει.Με οποιοδηποτε κοστος.Μου το υποσχεσε??"ειπα κοιτωντας τον παρακλητικα.
Με κοιταξε για μερικα δευτερολεπτα αμιλητος και στο τελος ειπε:

"Το υποσχομαι."

Ειχα ενα πολυ κακο προαισθημα και φοβομουν οτι κατι θα γινει.Και οπως παντα δεν επεσα εξω.Ειχα αρχισει να του εξιστωρω την ιστορια μας και ειχα φτασει πια στο τελος οταν το παραθυρο διπλα μας εσπασε και ορμισαν μεσα γυρω στα 6 ατομα.Ηταν οι Νεκροι Αγγελοι.Βρομοκοπουσαν σαν να ειχαν να κανουν μπανιο και 10 χρονια.Ισως στα αληθεια να ειχαν να κανουν μπανιο 10 χρονια!Με την ακρη του ματιου μου ειδα τον Alexander να τρεχει γρηγορα και να πηδαει απο το παραθυρο.3 Αγγελοι συρθηκαν πισω του.Προσπαθησα να αντισταθω οσο μπορουσα αλλα ηταν σαν να προσπαθουσα να σπρωξω εναν τσιμεντενιο τοιχο..Αρπαξαν τα χερια μου και με ανηκιτοποιησαν......Απετυχα....Ημουν αχρηστος... Και ο Alexander με το που ειδε τα δυσκολα εφυγε.Επρεπε να το ξερω. Με εσυραν εξω.Οι αλλοι 3 ειχαν επιστρεψει μονοι τους.Χωρις τον Alexander.Κοιταζα το σπιτι...Τι στο καλω θα παθενε η Lisa μου?Τι θα της εκαναν για να δωσει την ζωη της σε αυτους?Ενα εντονο φως αρχισε να βγενει απο το δωματιο της.Ξαναμετρησα τα παραθυρα για να σιγουρευτω οτι ηταν το δικο της.Μια φλογα αρχισε να σκαρφαλωνει τις κουρτινες.Οι Αγγελοι πισοπατησαν.Μισουσαν την φωτια.Προσπαθησα να απελευθεροθω αλλα ματαια.Πως στο καλο ειχε δημιουργηθει η φωτια?Θυμηθηκα.Λυγισα και εκεινοι με αφησαν να πεσω στο εδαφος κρατωντας με ακομα ακινητοποιημενο.Ποσο χαζος μπορει να ημουν...Πως ειναι δυνατον να βγηκα απο το δωματιο και να αφησα το κερι αναμενο!!!Ειναι δυνατον???Ευθηνομουν για τον θανατο της Lisa!!!Αρχισα να κλαιω.Δεν μπορουσα να σκεφτω τιποτα αλλο ,παρα μονο οτι θα ζουσα αιωνια με τις τυψεις να με τρωνε σιγα-σιγα.Κοιταξα τον ουρανο και ορκστηκα σιωπηλα οτι θα εβρισκα εναν τροπο να πεθανω...Οσο το δυνατον ποιο συντωμα...Οι Αγγελοι αρχισαν να με σερνουν μακρυα..Ειδα μια σκια να κατευθηνεται προς το σπιτι.Αναγνωρισα το περπατημα.Προσευχηθηκα μονο να εφτανε εγκυρα!!!Το σπιτι χαθηκε απο τα ματια μου...


Alexander

Καθομουνα στο γραφειο μου και καπνιζα το τσιγαρο μου οταν ακουσα χτυπηματα στην πορτα.

"Επιτελους"σκευτικα!Και φωναξα"Περνα"

Ηρθε μεσα και εκατσε απεναντη μου.

"Λοιπον?"τον ρωτησα.

"Πρωτα απ'ολα θελω να μου υποσχεθεις οτι αν μου συμβει κατι,οτιδηποτε,θα κρατησεις την Lisa ζωντανει.Με οποιοδηποτε κοστος.Μου το υποσχεσε??"με ρωτησε παρακλητικα.
Το σκευτικα λιγο.Ηταν φιλος μου και φυσικα θα εκανα τα παντα για αυτον...αλλα.....Δεν υπαρχει αλλα.Θα το κανω οπως θα το εκανε και αυτος για εμενα.!

"Το υποσχομαι.".ειπα.

Αρχισε να μου διηγητε την ιστορια.Ολοι την ωρα ηταν ανχωμενος.Σαν να φοβοταν για κατι.Δεν τον αδικουσα.Με αυτα που μου ελεγε ηταν λογικο.Οταν ποια τελειωσε την ιστορια,ηθελα να τον ρωτησω τι ακριβος ηθελε να κανω με την Lisa οταν το παραθυρο διπλα μας εσπασε.Μεσα ορμισαν 6 Αγγελοι.Δεν εκατσα να το σκεφτω,πεταχτηκα εξω απο το παραθυρο και αρχισα να τρεχω.Κρυφτηκα και περιμενα να δω τι θα γινει.Τον εσυραν εξω και εκατσαν απεναντη απο το σπιτι.Καποια στιγμη κοιταξα το βλεμμα του Jonathan.Κοιταζε με απογνωση το σπιτι.Κοιταξα και εγω και ειδα την φωτια που εκαιγε στο δωματιο.Τι στο καλο........?Νομιζα οτι την ηθελαν ζωντανη!!Μετα απο λιγο τους ειδα να φευγουν.Αρχισα να κατευθηνομαι γρηγορα προς το σπιτι.Ανεβηκα επανω και ετρεξα στο δωματιο της.Ανοιξα την πορτα και μαυρος καπνος πεταχτηκε απο μεσα.
Ανεβασα την μπλουζα μου μεχρι την μυτη μου και αρχισα να προχωραω .Αρπαξα 1 καρεκλα και την πεταξα στο παραθυρο,γσπαζοντας το για να φυγει περισοτερο ο καπνος.Αρχισα να βλεπω λιγο καλυτερα.Την ειδα κουλουριασμενη διπλα απο το κρεβατι.Την πλησιασα γρηγορα.

"Γεια σου."μου ειπε και γλιστρισε ακομα ποιο κατω.Την πηρα στην αγγαλια μου και αρχισα να τρεχω προς την πορτα.Η φωτια ειχε αρχισει να εξαπλωνετε.Την αφησα στο χολ και ετρεξα στο γραφειο μου.Ανοιξα την ντουλαπα και αρπαξα το πορτοφολι και την ετοιμη βαλιτσα που ειχα για ωρα αναγκεις.Βγηκα παλι στο χολ και την φορτωσα στον ενα ομο μου.
Περπατουσα για πολυ ωρα οταν ποια σταματησα και την τοποθετησα κατω.Ακουμπησα το κεφαλι μου στο στηθως της.Ενας αδυναμος χτυπος ακουγοταν.Εβγαλα τον σταυρο μου,τον φιλισα και ευχαριστησα τον Θεο.
Σηκωθηκα παλι.Η επομενη σταση ηταν 15 χιλιομετρα μακρια.Αλλο ενα σπιτι γραμμενο στο ονομα μου.Την ξαναφορτωσα στον ομω μου και αρχισα να περταταω στα σκοτεινα.

"Αραγε θα τον ξαναdv ποτε?"σκευτικα..Κανεις δεν ξερει..μονο η μοιρα ....και αυτη πολλες φορες παιζει ασχημα παιχνιδια

Το ονομα μου ειναι Lisa και αυτη ειναι η ιστορια μου ~ 10 ~

Το τελος;

      Ξυπνησα το πρωι και αντι να βρεθω στο σπιτι του Alexander βρισκομουνα ξαπλωμενη σε ενα λιβαδι.Σηκωθηκα επανω και κοιταξα γυρω μου.Μεχρι εκει που εβλεπαν τα ματια μου υπηρχαν χιλιαδες λουλουδια ολον τον χρωματων και ολων των ειδων,εκτος απο ενα σημειο το οποιο ηταν γεματο δεντρα.Ηχοι απο διαφορα πουλια και ζωα ακουγονταν απο παντου.Ο Jonathan εμφανηστηκε πισω απο μερικα δεντρα.Διασχισαμε γρηγορα την αποσταση και αγκαλιαστικαμε .Ξαφνικα τα ζωα κοπασαν.Απολυτη ηρεμια απλωθηκε γυρω μας.Ενα κυμα ζεστης με χτυπησε.Κοιταξα γυρω μου και τελος πισω μου για να βρω την αιτια....Τα παντα ειχαν πιασει φωτια.Αφησα απο την αγγαλια μου τον Jonathan και τον εσπρωξα μακρια μου.Προσπαθησα να τρεξω και εγω πισω του αλλα κατι με κρατουσε,με εμποδιζε να τρεξω.
''Θα σε περιμενω να ερθεις κοντα μου,οταν ερθει η καταλληλη ωρα" του φωναξα.Καταλαβε τι εννουσα.
"Οχι!"ουρλιαξε και ετρεξε παλι κοντα μου.
"Θα πεθανω!Πρεπει να φυγεις!!Σε εγκλυπαρω!"
"Ετσι και με αφησεις μονο μου θα βρω τροπο να πεθανω!Στο ορκιζομαι!!!"
Με αγγαλιασε και οσο ποιο πολυ τον παρακαλουσα να φυγει τοσο ποιο σφιχτα με κρατουσε.Με αγαπουσε.Αυτο ηταν το μονο που μετρουσε εκεινη την στιγμη.Τον κοιταξα στα ματια.Ηθελα να ειναι το τελευταιο πραγμα που θα εβλεπα στην ζωη.Χαμογελασα.Ενιωσα τις φλογες να γλυφουν το φορεμα μου.Εκλεισα τα ματια μου.
Ανοιγοκλεισα τα ματια μου και ολο το σκηνικο ειχε χαθει!
"Ενα ονειρο ηταν"Προλαβα να σκεφτω πριν εντοπισω την φωτια.
      Πεταχτηκα ορθια και κοιταξα γυρο μου.Τα παντα καιγονταν.Οχι το λιβαδι αλλα η κρεβατοκαμαρα.Η πορτα και τα παραθυρα ηταν κλειστα απο την φωτια .Δεν μπορουσα να φυγω.Δεν μπορουσα να αναπνευσω.Εκλεισα τα ματια μου.Τα δευτερολεπτα κυλουσαν αποπνικα.Δεν ηξερα ποσο θα αντεχα ακομα.Η καρδια μου αρχισε να χτυπα ποιο σιγα.Ενιωθα τους χτυπους να με εγκαταλειπουν και εγω εγκατελειπα τον κοσμο.Μονη μου.Χωρις τον Jonathan ο οποιος δεν ηταν στο δωματιο και ευχαριστουσα τον θεο για αυτο.Απο την μια χερομουν αφανταστα που δεν ηταν εδω και απο την αλλη ηθελα να ειναι εδω.Μαζι μου.
.Γεμισα το κεφαλι μου με στιγμες που ειχαμε περασει μαζι.Γλυστρισα κατω και εμεινα εκει.Τα ματια μου με ετσουζαν και ολα ηταν θολα γυρο μου.Μια σκια εμφανιστηκε.
"Γεια σου."ειπα χερετοντας τον χαρο κι επειτα "αποκοιμηθηκα".

Το ονομα μου ειναι Lisa και αυτη ειναι η ιστορια μου ~ 9 ~

Σηκωθηκαμε νωρις.Κατευηκαμε κατω και πληρωσαμε το δωματιο.Δεν θυμαμαι και πολλα απο το ταξιδη μας,μονο το οτι διερκισε παρα πολλες ωρες.Οταν πια προσγιωθηκαμε εξω ειχε μαυρο σκοταδι.Πρεπει να ηταν μεσανυχτα.Περασαμε απο τους ελενχους και βγηκαμε εξω.Ενας παγωμενος αερας χτυπησε το προσωπο μου.Ανατριχιασα.
"Και τωρα που παμε?"τον ρωτησα.

"Προς το παρον καπου να ξεκουραστουμε.Εχω εναν φιλο που μενει εδω κοντα.Λεω να παμε να περασουμε το βραδυ εκει."

"Ενταξη"ηταν το μονο που ειπα.

Μπηκαμε σε ενα μικρο χωριο και αρχισαμε να περπαταμε στα στενα σοκακια της.Περπατουσε με σιγουρια σαν να ηξερε καθε λακουβα του δρομου.

"Εχεις ξαναερθει εδω??"

"Ειναι το χωριο μου."ειπε.

Μετα απο λιγο σταματησαμε μπροστα απο ενα φραχτη με μια πορτα στην μεση.Στο βαθος απο οσα μπορουσα να διακρινω υπηρχε ενα σπιτι.

Χτυπησε το κουδουνι.Μετα απο λιγα λεπτα η πορτα ανοιξε και εμφανιστηκε ενας τυπος γυρω στα 25.Μας κοιταξε καλα καλα και μετα αναφωνισε.

"Jonathan!!!!!!!!!!!"ειπε και αρχισε να μιλαει ρωσικα.Καποια στιγμη ο Jonathan με πηρε απο το χερι και μπηκαμε μεσα.Στην αρχη περασαμε απο μια αυλη.Υπηρχε ενα ομορφο τραπεζι και μερικες καρεκλες .Μονο αυτα καταφερα να διακρινω.Προχωρισαμε και μπηκαμε στο σπιτι.
Μας εβαλε να καθισουμε και μας εστρωσε γρηγορα το τραπεζι,με πλουσια φαγητα.Αφου φαγαμε εβαλε και στους 3 μας απο ενα φλιτζανι τσαι και μπολικα γλυκα ψωμακια.Μου συστηθηκε σε τελεια αγγλικα με μια γλυκεια ρωσικη προφορα.

"Alexander Petrovsky."

"Lisa Andersen"

Πηρε το χερι μου και το φιλησε απαλα.Χαμογελασα.Τωρα που μπορουσα να δω τα χαρακτιριστηκα του ηταν πολυ ομορφος.Καταξανθως με εντονα γαλανα ματια.Ακουσα τον Jonathan να πνιγεται με το τσαι του.

"Alexander μπορεις να μας στρωσεις ενα κρεβατι να κοιμηθουμε?"ειπε τονιζοντας την λεξη ΕΝΑ.

"Ειστε μαζι???".

"Alexander!"Μαλλον το πηρε ως ναι γιατι αφησε αποτομα το χερι μου λες και ειχε αγγιξει φωτια.

"Δεν θα μου πειτε τι σας εφερε εδω???"

"Ειναι μεγαλη ιστορια και ειμαστε κουρασμενοι"ειπε.

"Ενταξη τοτε ακολουθηστε με!"
Πρωχωρισαμε στο βαθος του σπιτιου και μπηκαμε σε ενα δωματιο.

"Ειναι για τους καλεσμενους."ειπε και καθισε στην πορτα κοιτωντας με.Ο Jonathan τον κοιταξε νευριασμενος.

"Καληνυχτα"ειπε γρηγορα και μας αφησε μονους.Κανεις μας δεν μιλησε.Εβαλα την φορμα μου και ξαπλωσα στο τεραστιο κρεβατι.Αυτος πηρε το ενα μαξιλαρι και εστρωσε κατω.

"Ω...ελα τωρα!!!"ειπα.

"Τι θες??Νυσταζω!!!"

"Δεν θα κοιμηθουμε μαζι??"τον ρωτησα.

"Που ξερω εγω??Μηπως στην διαρκεια της νυχτας θελησεις να πας να κοιμηθεις με τον Αlexander,να μην σε ενοχλω εγω!!!!!!!!"

"Ζηλευεις!"

"Ναι!"

"Ε τοτε κοιμησου με την ζηλια σου !"ειπα και ξαπλωσα.

"Αυτο θα κανω!"

Τα λεπτα κυλουσαν και κανεις μας δεν μιλαγε.Δεν ενιωθα καλα που τσακωθηκαμε.Και φυσικα δεν μπορουσα να κοιμηθω.

Καποια στιγμη δεν αντεξα και τον ρωτησα.

"Κοιμασε?"

"Οχι,η ζηλια με κλοτσαει συνεχεια και πετυχενει ευεστητα σημεια."Χαμογλασα.

Σηκωθηκα απο το κρεβατι,πηρα το μαξιλαρι μου αγγαλια και μια κουβερτα και ξαπλωσα διπλα του.
Βολευτικα στην αγγαλια του και τοτε καταλαβα ποσο κουρασμενη ημουν.

"Καληνυχτα!"ειπε

"Καληνυχτα "ψιθυρισα και βυθιστηκα σε ενα μαυρο σκοταδι διχως ονειρα και ελπιδα......

Το ονομα μου ειναι Lisa και αυτη ειναι η ιστορια μου ~ 8 ~

 μερεσ μετα το ατυχημα......

"Ειλικρινα κυρια Madlen δεν θελω αλλη σουπα"Ειπα μετα απο εναμιση πιατο κοτοσουπας!!

"Ενταξη κοπελα μου,αλλα αν θες λιγη ακομη φωναξε με!!"Σηκωθηκε απο το κρεβατι μου και και βγηκε απο το δωματιο κλεινωντας πισω τις την πορτα.Επει 3 ολοκληρες μερες ερχοτανε να με ταιση και να με περιποιηθει σαν να ειμουν κορη της αλλα θα τα ανταλλαζα ολα αυτα για να δω εστω και φευγαλαια τον Jonathan Μετα απο εκεινη την ημερα δεν τον δεν ειχε ξαναερθει.Ημουνα σιγουρη οτι ηταν εδω αλλα δεν ερχοταν ποια να με δει.Σηκωθηκα απο το κρεβατι και εκατσα στο σκαμπο της τουαλετας που υπηρχε διπλα στο κρεβατι.Κοιταχτηκα στον καθρεφτη.Εκτος απο μερικες γρατζουνιες,το μικρο τραυμα που ειχα πανω απο το αριστερο μου φρυδι και τα 4 κιλα που ειχα παρει τρωγοντας συνεχεια σουπες ημουν απολυτος ιδια με την παλια Lisa.Πηρα την χτενα που υπηρχε πανω στην τουαλετα και αρχισα να χτενιζω τα μαλλια μου.Καποιος χτυπησε την πορτα.

"Περαστε?"ειπα και ενω περιμενα παλι να εμφανιστη η κυρια Madlen με αλλη μια σουπα που δεν ειχα δοκιμασει ,στην πορτα εμφανιστικε ο Jonathan.Τον ειδα μεσα απο τον καθρευτη και αυτοματος γυρισα προς το μερος του.Στεκοταν ακομα στην πορτα και απο τα ματια του φαινοταν οτι δεν ειχε κοιμηθει καθολου.Τελικα περασε μεσα και εκλεισε την πορτα.Ηρθε προς το μερος μου με ενα περιεργο βλεμμα και εγω σηκωθηκα χωρις να ξερω τι να περιμενω.Μαλλον τα χειρωτερα.Απλωσε το χερι του και με τραβηξε απο την μεση μου κοντα του και εκανε κατι που σε καμια περιπτωση δεν περιμενα.Με φιλισε.Ηταν απλα μαγευτικο.Δεν υπαρχουν λογια να το περιγραψω.Οταν πια με αφησε απο την αγγαλια του,καταφερα να αναπνευσω κανονικα.

"Πιστευω αυτο να τα εξηγη ολα!"ειπε μετα απο λιγο"Δεν ξερεις ποσο μπερδεμενος ημουν αυτον τον καιρο.Δεν ηξερα τι να κανω.Ερχομουν τα βραδια και σε κοιτουσα που κοιμοσουν γιατι δεν ηξερα τι να σου πω οταν ησουν ξυπνια.Ρωτουσα συνεχεια την Madlen τι εκανες,πως ησουν,αν ρωτουσες καθολου για μενα....."

"Ηθελα σαν τρελη να την ρωτησω τι εκανες αλλα παντα κατι με σταματουσε λιγο πριν το ξεστομισω!!"

"Δεν επρεπε να σου μιλισω ετσι."Ειπε στεναχωριμενος.

"Δεν μπορουμε να τα ξεχασουμε αυτα???"Τον ρωτησα"Σε παρακαλω?!"

"Τα εχω ξεχασει ειδη!"Και εσκυψε να με φιλισει.Αυτην την φορα τον ενιωθα ποιο σιγουρο για αυτην του την πραξει.Τον τραβηξα μαζι μου και πεσαμε στο κρεβατι.Με πηρε αγγαλια και μειναμε ετσι κοιτωντασ ο ενασ τον αλλο.Ολο το βραδυ δεν κοιμηθηκα!Φοβομουν οτι αν κλεισω τα ματια μου θα εξαφανιζοταν και θα εμενα ξανα μονη η κατι ακομα χειρωτερο!!Οτι ολα οσα εζυσα τις τελευταιες μερες ηταν ενα ψεμα!Μοναχα οταν αρχισε πια να ξημερωνει,εκλεισα τα ματια μου και με πειρε ο υπνος στην αγγαλια του..........Ειδα ενα ονειρο.Οτι εγω και αυτοσ ημασταν σε μια ξαπλωμενοι σε μια παραλια......Το παραξενο ηταν οτι ημουν πιο μεγαλη και αυτος το ιδιο!!Ανοιξα ελαχιστα τα ματια μου για να σιγουρευτω οτι με κρατουσε στην αγγαλια του.Ηταν ακομα εκει και μου χαμογελουσε.Σιγουρη πια οτι τον αγαπω βολευτικα καλυτερα στον ομο του και αποκοιμηθηκα.......


Kεφαλαιο 8


Το πρωι σηκωθηκαμε νωρις.Ευχαριστησαμε την κυρια Madlen και ξεκινησαμε για μια μικρη πολη που υπηρχε μερικα χιλιομετρα ποιο κατω.Ολα μας τα υπαρχοντα ειχαν καει και ετσι επρεπε να αγορασουμε μερικα ρουχα.Πρωτα περασαμε απο την μοναδικη τραπεζα που ειχε η πολη και μετα μπηκαμε σε ενα μικρο καταστημα.Κοιταγα σαν χαζη γυρω γυρω,εντυποσιασμενη απο τα ρουχα που ειχε.Ο Jonathan με ακολουθουσε με υπομονη,ενω εγω διαλεγα μερικα ρουχα.Στο τελος αγορασα 2 μεγαλα σακιδια,2 τζιν,2 φουτερ,μια φουστα,ενα ζακετακι,μια φορμα και 8 μπλουζες.Ενιωθα ασχημα για το οτι αναγκαζομουν να επιβαρηνω ετσι τον Jonathan αλλα ηξερα οτι δεν μπορουσα να κανω αλλιως.Μετα μπηκαμε σε ενα αλλο καταστημα με ανδρικα ρουχα.Ο Jοnathan αγορασε και εκεινος μερικα ρουχα και μετα πηγαμε να κατσουμε σε ενα εστιατοριο.Παραγγειλαμε απο ενα πιατο μακαροναδας και φαγαμε αμιλιτοι.Το βλεμα του ηταν ανυσηχω λες και καποιος επροκειτο να του επιτεθει απο λεπτο σε λεπτο!Μα τι λεω?...........Αυτο ειναι που φοβοταν......!

"Tι ακριβος ξερεις για τον πατερα μου?"Ρωτησα ψιθυριστα.

"Οχι πολλα μην φανταστεις."

Τον κοιταξα επιμονα περιμενοντας μια ποιο ολοκληρωμενη απαντηση.

"Η μητερα σου τον ερωτευτικε και μετα εμεινε εγκυος σε εσενα.Αυτος σας παρατησε και εφυγε.Αργοτερα ανακαλυψε τι πραγματικα ηταν."ειπε και το βλεμμα του περιπλανηθηκε.

"Τι ηταν?"

"Δεν υπαρχει κανονικο ονομα για το ειδος του,αλλα εχω ακουσει να τους αποκαλουν Νεκρους αγγελους.Ειναι καταστροφικοι.Ο "βασιλιας" τους γερασε πολυ και οι εχθροι βρηκαν τροπο να τον σκοτωσουν.Ηταν απελπισμενοι και τοτε γενηθηκες εσυ!Σε θελει για να αναστηση τον νεκρο βασιλια τουσ!"

Δεν απαντησα αλλα το βλεμμα μου πρεπει να ηταν τρομοκρατημενο.

"Και τωρα?"τον ρωτησα.

"Και τωρα θα προσπαθησω να σε παω ζωντανη"ειπε και ξεροκαταπιε¨στην μητερα σου"
Θα ξαναβλεπα την μητερα μου???Μετα απο τοσο καιρο??

"Η οποια βρισκεται??"ειπα...

"Στην Ρωσια"ειπε και απεφυγε να με κοιταξει.

Στην Ρωσια??Τι δουλεια ειχε εκει?

"Μα δεν εχω καν διαβατηριο!"

"Α,ναι!"Ειπε αδιαφορα.Εβαλε το χερι του στην τσεπη και εβγαλε ενα διαβατηριοΕιχε ολα τα κενα συμπληρωμενα και ελειπε μονο η φωτογραφια μου.Φυσικα ολα τα στοιχεια μου ηταν ψευτικα.

"Ποτε το..."πηγα να ρωτησω αλλα δεν προλαβα να τελειωσω την προτασει μου.Σαν να περιμενε ακριβος αυτην την ερωτηση μου απαντησε.

"Στησ Madlen.."

"Και ποτε φευγουμε??"

"Μαλλον αυριο το πρωι.Σημερα θα κοιμηθουμε σε καποιο ησυχο ξενοδοχειο και αυριο στις 9 πεταμε."

"Α."Ηταν το μονο που ειπα.Ολοι την υποληπη ημερα πηγεναμε σε διαφορα μαγαζια και ψωνιζαμε πραγματα.Αναγκαστηκαμε να μπουμε και σε ενα καταστημα με εσωρουχα κατι που με εκανε να κοκκινισω,αλλα στο τελος αγορασαμε και απο αυτα.Μεχρι και σε φωτογραφο πηγαμε για την φωτογραφια του διαβατηριου.Τελος αργα το βραδυ πηγαμε σε ενα ξενοδοχειο.Εμοιαζε ετοιμοροπο.Αλλα τουλαχιστον φαινοταν καθαρο.

"Ενα δικληνο."ειπε χωρις καν να το σκευτει

"Α,μαλιστα"σκευτικα......ολοι την ημερα ουτε μια αγγαλια,τιποτα και τωρα πειρε και δικληνο.Τοσο ασχημα.Τι ειχα κανει λαθως ?Ανεβηκαμε επανω και μπηκαμε στο δωματιο.
Υπηρχαν 2 κρεβατια που τα χωριζε μια μικρη συρταριερα.Η αποσταση δεν πρεπει να ηταν πανω απο ενα μετρο και ομως για μενα εμοιαζε με χιλιομετρα.Πηγα στο αριστερο κρεβατι και εκατσα.Το δωματιο ηταν σχεδον αδειο.Εκτος απο 2 καρεκλεσ ,ενα τραπεζι και μια πορτα που υπεθεσα οτι οδηγουσε στο μπανιο δεν υπηρχε τιποτα αλλο.Εβγαλα τα παπουτσια μου και εκατσα ολοκληρη πανω στο κρεβατι.Αγγαλιασα με τα χερια μου τα ποδια μου και καρφωσα το βλεμμα μου στον τοιχο.Τα λεπτα περνουσαν και εγω καθομουν σαν αγαλμα στην ιδια θεση.Καποια στιγμη ο Jonathan σταματησε να φτιαχνει τα πραγματα και εκατσε στο κρεβατι του κοιτωντας με.

"Ποσοι ωρα ακομα θα καθεσαι ετσι?"με ρωτησε.
Δεν απαντησα.Σηκωθηκα,πηρα μερικα ρουχα απο το σακο μου και πηγα στο μπανιο.Ευτηχως ειχε λιγο ζεστο νερο.Εκανα μπανιο,φορεσα την φορμα και βγηκα εξω.Καθοταν ακομα στην ιδια θεση.Πηγα και ξαπλωσα στο κρεβατι γυριζοντας του την πλατη.Δεν ακουγα κανεναν θορυβο.Ισως να τον πειρε ο υπνος.Ενα συρσιμο διαταραξε την σιωπη.Γυρισα και κοιταξα.Ειχε σηκωθει ορθιος και εβγαζε την συρταριερα απο την μεση.

"Δεν μπορει"σκευτικα.
Πηγε απο την αλλη πλευρα του κρεβατιου του και αρχισε να το σπρωχνει προς το δικο μου,μεχρι που τα ενωσε.Ηρθε κοντα μου.Ενα τεραστιο χαμογελο απλωθηκε στα χειλη του.Με πηρε αγγαλια και αρχισα να τον φιλαω.Η γλωσσα του τρυπησε στο στομα μου και πεσαμε στο κρεβατι.Τοσο καιρο διαβαζα στα βιβλια για τον ερωτα και πως εκανε την καρδια σου να χτυπα σαν τρελη,τις πεταλουδιτσες στο στομαχι και ολα αυτα.....αλλα δεν ειχα φανταστει ουτε στο ελαχιστο τι παει να πει.Ουτε πως καταλαβα για ποτε ολα μας τα ρουχα βρεθηκαν στο πατωμα.Ισως ηταν η μοναδικη μου ευκαιρια να χαρω κατι πραγματικα,γιατι πρωτη φορα στην ζωη μου δεν ηξερα τι θα μας ξημερωνε το αυριο.......

Το ονομα μου ειναι Lisa και αυτη ειναι η ιστορια μου ~ 7 ~

Άνοιξα τα μάτια μου και κοίταξα το ταβάνι.Ήταν σκοτεινά και το μόνο φως που υπήρχε ήταν από ένα μικρό κερί που βρισκόταν δεξιά μου.Μια έντονη μυρωδιά χτύπησε τα ρουθούνια μου.Μέντα, δενδρολίβανο, ρίγανη και άλλα μυρωδικά που δεν αναγνώριζα. Προσπάθησα να γυρίσω το κεφάλι μου αλλά το ένιωθα βαρύ κι έτσι το άφησα για μια άλλη φορά. Αναστέναξα. Όλο μου το σώμα το ένιωθα άγνωστο. Με το ζόρι μπορούσα να κουνήσω τα δάχτυλά μου. Στο μυαλό μου εμφανίζονταν διάφορες εικόνες, το πρόσωπο του Jonathan, τον Jonathan να με παίρνει αγκαλιά και να με κουβαλά κάπου στη μες στην άγρια νύχτα ενώ πίσω μας καιγόταν κάτι μεγάλο και μαύρο...

Άκουσα το τρίξιμο της πόρτας και προσπάθησα να γυρίσω ξανά το κεφάλι μου προς την μεριά του θορύβου.Αυτή την φορά τα κατάφερα!

“Ξύπνησες!”, είπε και ήρθε προς το μέρος μου κρατώντας ένα μεγάλο κερί στο χέρι του.

“Πού είμαστε;”, ρώτησα με βραχνή φωνή.

“Στο σπίτι μιας καλής μου φίλης.”, είπε και πάνω στην ώρα εμφανίστηκε μια μορφή στην πόρτα. Με πλησίασε, προσπάθησα να μείνω ήρεμη, όσο κι αν φοβόμουν.

Η μορφή ήταν μια γυναίκα γύρω στα 70. Είχε άσπρα μακριά μαλλιά που έπεφταν στους ώμους της και φορούσε έναν πράσινο μανδύα. Σήκωσα το κεφάλι μου και την κοίταξα κατευθείαν στα μάτια. Μια μικρή κραυγή έκπληξης βγήκε από το στόμα μου.Τα μάτια του Jonathan και τα μάτια της γυναίκας ήταν ακριβώς ίδια.Το χρώμα, το σχήμα, το βλέμμα...

“Lisa να σου συστήσω από’δω την γιαγιά μου”, είπε δείχνωντας με το χέρι του την γυναίκα.

“Eίμαι η Madlen”, είπε χαμογελώντας μου. Παρ’όλο που ήταν μεγάλη, τα δόντια της ήταν όλα στη θέση τους. Της χαμογέλασα κι εγώ. Στο μυαλό μου ήρθαν πάλι οι στιγμές του ατυχήματος. Αν δεν τον παρατηρούσα και δεν αναγκαζόταν να γυρίσει το κεφάλι του για να μου μιλήσει, θα είχε δει τα αυτοκίνητα και ίσως να είχαμε γλυτώσει.

“Συγγνώμη”, ψιθύρισα.

“Για ποιο πράγμα;” ρώτησε ο Jonathan αν και ήξερα ότι ήξερε.

“Για το ατύχημα.Εγώ φταίω” , είπα χωρίς να τον κοιτάζω στα μάτια.

“Έχεις δίκιο.”, είπε.Σήκωσα το κεφάλι μου και τον κοίταξα. “Eσύ φταις που με προειδοποίησες!”, είπε και χαμογέλασε. Ήταν τόσο κοντά μου. Τα χείλη του με προκαλούσαν. Έσκυψα αλλά αυτός απομακρύνθηκε. Όλος μου ο κόσμος γκρεμίστηκε. Απόρριψη...

“Συγγνώμη.”, είπα ξανά και άρχισα να παρατηρώ το δωμάτιο για να μην δει την απόγνωση στα μάτια μου. Κοίταξα γύρω γύρω στο δωμάτιο αλλά η Madlen ήταν άφαντη... Μάλλον μας άφησε μόνους για να τα πούμε.

“Εγώ συγγνώμη”, είπε ένοχα. “Απλά δεν μπορώ να το κάνω.Μου είναι δύσκολο, ξέρεις”.

“Τι εννοείς;”, τον ρώτησα γυρίζοντας προς το μέρος του.

“Δεν μπορώ να αφήσω τον εαυτό μου να ερωτευτεί, όχι ξανά”, είπε και χαμήλωσε το βλέμμα του.

Όχι ξανά.Οι λέξεις αποτυπώθηκαν με ανεξίτηλη μελάνη στο μυαλό μου. Άρα πάει να πει ότι είχε ερωτευτεί και άλλη στο παρελθόν.

“Δεν ξέρεις πως είναι να αγαπάς κάποιον και να τον χάνεις.Είχα σκεφτεί 1000 να αυτοκτονήσω και κανένας δεν έπιασε.”

“Σε παρακαλώ, μην μιλάς έτσι”, είπα ανατριχιάζοντας στην ιδέα και μόνο, να τον έχανα.

“Αλλά μάλλον είναι ήδη πολύ αργά...”, είπε.


“Αργά για ποιο πράγμα;”, τον ρώτησα.

“Για να μην σ’ερωτευτώ”, είπε, με πλησίασε και έβαλε τα δύο του χέρια γύρω μου. Έσκυψε για να με φιλήσει, αλλά αυτή την φορά, εγώ ήμουν αυτή που απομακρύνθηκε. Με κοίταξε μπερδεμένος.

“Δεν θέλω να σε κάνω να πονάς”, είπα βουρκωμένη προσπαθώντας να καταλάβω με ποια δύναμη κατάφερα να αντισταθώ σ’αυτά τα χείλη.

“Μόλις το έκανες”, είπε με πίκρα και βγήκε από το δωμάτιο αφήνοντάς με να κλαίω.

Το ονομα μου ειναι Lisa και αυτη ειναι η ιστορια μου ~ 6 ~

"Ξυπνα Lisa"ακουσα την φωνη του Jonathan να μου λεει ψιθυριστα.Ανοιξα τα ματια μου και προσπαθησα να τον εντοπισω στο λιγοστο φως που υπηρχε.Ειμουνα ξαπλωμενη στο κρεβατι του.Το τελευταιο πραγμα που θυμομουν ηταν να ξαπλωνουμε στο κρεβατι του ακομα αγγαλιασμενοι.
Ανακαθισα αποτομα και αυτος τιναχτηκε προς τα πισω.

"Δεν πιστευω να εγινε τιποτα μεταξυ μας.?"τον ρωτησα αβεβαιη για την απαντηση.

"Θα'θελες"μου 'πε με ενα ειρωνικο χαμογελο.
Αναστεναξα ανακουφισμενη.

"Τι ωρα ειναι?"

"Η ωρα του δυπνου"ειπε και με κοιταξε στα ματια.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*


20 λεπτα αργοτερα στεκομασταν εξω απο την εισοδο.

"Λοιπον θα πειδηξω πρωτος και μετα εσυ θα μου πεταξεις τον σακο και και θα ανεβασεις οσο πιο ψηλα μπορεις την βαλιτσα σου και μετα πηδας και εσυ ενταξη??
Το εκανε να φενετε τοσο ευκολο.Τα καγκελα ηταν σχεδον 3 μετρα ψηλα.Και μονο στην θεα..........Τις σκεψεις μου διεκοψε ενας αρκετα δυνατος θορυβοσ,ο θορυβος που κανει ενα ζευγαρι ανθρωπινα ποδια καθως προσγιωνετε σε στερεο εδαφος πηδωντας απο 3 μετρα ψηλα.

"πετα μου τον σακο!"Σηκωσα τον σακο και τον πεταξα με οση δυναμη ειχα.Τον επιασε και τεντωσε παλι τα χερια του.Παρολου που ειχε κρυο ειχα αρχισει να υδρωνο απο το ανχος.Πηρα την βαλιτσα μου και την ανεβασα οσο ποιο ψηλα μπορουσα.Καταφερε να την φτασει και την περασε απο την αλλη πλευρα.Σειρα μου.
τοποθετησα το ποδι μου πανω στα σκαλιστα σχεδια τις πορτας και κρατηθηκα γρηγορα απο τις κοριφες τον καγκελων.Εβαλα ολοι μου την δυναμη στα χερια και καταφερα να ανακαθισω στο πανω καθετο καγκελο.

"Πηδα και θα σε πιασω εγω."ειπε ο Jonathan απο κατω

"Μπορω και μονη μου!!Ευχαριστω!"ειπα.Δεν καταλαβα πως αλλα την επομενη στιγμη γλισρτουσα προς τα κατω.Εκλεισα τα ματια μου και κρατηθηκα μην τσιριξω.Ηταν συντομο.Περιμενα την προσκρουσει αλλα αντι για αυτην ενιωσα δυο χερια να με πιανουν.!Ανοιξα τα ματια μου και με κατεβασε.
Ανοιξα το στομα μου για να του πω.............αλλα δεν προλαβα.

"Ξερω ξερω μπορουσες και μονη σου!"ειπε νευριασμενα

"Ηθελα απλα να πω ευχαριστω"ειπα και ενιωσα το αιμα μου εντονο στα μαγουλα.

"Τελικα δεν τα καταφερα!!!Χτυπησες το κεφαλι σου καπου καθως επεφτες.!"ειπε κανοντας τον απεγνωσμενο.
Χαχανισα και σηκωθηκα ορθια.

"Ελα κοφτη την πλακα και ελα να φυγουμε πριν μας πιασουν!!"ειπα ακομα γελωντας.
Φορτοσε στο ομο του τον σακο του και εγω πηγα να παρω την βαλιτσα μου.

"Ας την σε εμενα"ειπε και την πηρε πριν προλαβω να πω κουβεντα.Του χαμογελασα και
αρχισαμε να περπαταμε.

"Και για να εχουμε καλο ερωτημα που ακριβος παμε και με τι?"

"Δεν μπορω να σου πω που αλλα μπορω να σου πω με τι!"περπατησαμε μερικα μετρα ακομα και τεντοσε το δαχτυλο του"με αυτο"
Μπροστα μας βρισκοταν ενα μαυρο αυτοκινητο με χοντρα λαστιχα.Δεν ηξερα τιποτα απο αυτοκινητα αλλα στις πινακιδες εγραφε BMW.

"Που το βρηκες "ρωτησα καθως εβαζε τις βαλιτσεσ στο πορτ μπαγκαζ.

"Ενας φιλος μου χρωστουσε χαρη απο τα παλια!"ειπε.
Μπηακαμε μεσα και παρατηρησα το εσωτερικο.Τα καθισματα ηταν ασπρα και μαλλον δερματινα.Εβαλε μπρος την μηχανι και ξεκινισαμε....


~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

Οδηγουσε πανω απο 2 ωρες χωρις να μιλαμε.Δεν με πειραζε.Εγω ειχα βρει τι να κανω.Να τον παρατηρω.Αρχισα απο τα μαλλια.Ηταν μαυρα ελαφρος πιο μακρια απο αυτα που θα χαρακτιριζα κοντα.Επεφταν στο μετωπο του χωρις ομως να κρυβουν τα ματια του!.Τα ματια του.............Ηταν κατι αναμεσα στο κυπαρισει και το καστανο οχι το καφε αλλα το καστανο.Ειχε ανοιχτοχρωμο δερμα και κοκκινα χειλη.
Χωρις να το περιμενω γυρισε προς το μερος μου.Κοκκινισα και γυρισα το κεφαλι μου μπροστα.

"Εχω τιποτα?"με ρωτησε.

"Οχι,απλα σε παρατηρουσα."ομολογισα.Κοιταξα τον δρομο.Ηταν ερημος.

"Και σου αρεσε αυτο που παρατηρουσες? με ρωτησε,αλλα εγω πλεον δεν τον ακουγα!2 αυτοκινητα ειχαν πεταχτει απο το πουθενα και ετραχαν κατα πανω πας.
Το μονο που προλαβα να τσιριξω ηταν 'προσεχε" πριν νιωσω την συγκρουση.........

Το ονομα μου ειναι Lisa και αυτη ειναι η ιστορια μου ~ 5 ~

Ετρεξα γρηγορα στο κρεβατι μου και εβγαλα απο κατω την μοβ βαλιτσα μου.Την ανοιξα και αρχισα να ριχνω οσα περισοτερα ρουχα μπορουσα μεσα.Κοιταξα προσ το κομοδινο μου.Ολα τα ραφια ηταν βγαλμενα εκτος απο ενα.Ανοιξα το πανω-πανω,το μοναδικο που επεζησε.Ηταν αυτο στο οποιο φυλαγα τα μπιζου μου και φυσικα το μενταγιον ηταν μεσα.Εβγαλα το συρταρι και το αναποδογιρισα στη βαλιτσαΕτρεξα στο μπανιο και πηρα και απο εκει τα ακρως απαρετητα.Τελος εκλεισα την βαλιτσα και απεμηνα να κοιταζω το σχεδον αδειο δωματιο.Τα καημενα τα βιβλια δεν μπορουσα να τα παρω μαζι μου.Η ηταν τελειως κατεστραμενα η οι περισοτερες σελιδες ελειπαν.Αναστεναξα.Ο Jonathan δεν ειχε μιλισει ολη αυτη την ωρα και του ημουν ευγνωμον για αυτο.Παρολου που δεν μου πολυ αρεσε το σχολειο και γενικα η ζωη μου εδω,αυτο δεν επαβε να ειναι το δωματιο μου.

"Lisa αφησε εδω την βαλιτσα σου και την ωρα του δυπνου που ολοι θα ειναι στην τραπεζαρια,θα φυγουμε η μαλλον θα το σκασουμε απο εδω.Ενταξη?

"Ενταξη.Και τωρα τι θα κανουμε.?"τον ρωτησα

"Ελεγα να παω να μαζεψω τα πραγματα μου."

"Αααα..!"ειπα απογοητευμενη.Ηταν ωραια να εχω παρεα και........γενικα δεν ηθελα να φυγει
αλλα δεν του το εδειξα.

"Ενταξη "ειπα ανεκφραστα.
Βγηκε απο το δωματιο και αρχισε να κατευθηνετε προς τις σκαλες.Εγω καθομουν ακομα στην πορτα και τον κοιταζα να απομακρινετε.Στα μισα σταματησε.

"Αν θελεις ελα μαζι μου,για παρεα."ειπε χωρις να γυρισει καν.
Αρπαξα την καμπαρντινα μου και την φορεσα.Εβαλα το χερι μου πανω απο την αριστερη μου τσεπη για να σιγουρευτω οτι το κλειδι ηταν εκει.Βγηκα στο διαδρομο,εκλεισα την πορτα πισω μου και τον πλησιασα.Τον ειδα που σχιματισε ενα χαμογελο,ικανοποιημενος μαλλον απο τον εαυτο του και ασυνηδητα χαμογελασα και εγω.


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Καθομουνα στο κρεβατι του ενω εκεινος πηγενω-ερχοταν βαζοντας πραγματα σε εναν μαυρο σακο.

"Να σε ρωτησω.Εσυ τι εισαι?"ρωτησα.με κοιταξε μπερδεμενος προσπαθωντας μαλλον να αποκρυπτογραφησει την ερωτηση μου.

"Τι εννοεις??" ρωτησε στο τελος.

"Γιατι με βοηθας?"

"Γιατι πρεπει."
Σηκωσα το φρυδι και τον κοιταξα με υφος.

"Πεσ μου."τον παροτρυνα.

"Η μητερα σου με εβαλε."

"Και τι το ξεχωριστω εχεις που σε εβαλε να με βοηθας?"

"Το οτι κανεις δεν μπορει να με σκοτωσει."

"Οριστε ?"ρωτησα σοκαρισμενη.

"Το ξερω οτι δεν προκειτε να με αφησεις ησυχο οποτε ακου!Πριν απο πολλα χρονια,ζουσα σε ενα ομορφο χωριο με την οικογενεια μου.Μια μερα καθομουνα στο γρασιδι εξω απο το σπιτι μου και ετυχε να περνα απε'ξω η κορη τησ μαγισσας του χωριου.........
Πηγα να μιλισω αλλα σηκωσε το χερι του και με σταματησε
...........................Ηταν ομορφη και επρεπε να νιωθο τυχερος που μια τετοια κοπελα με ερωτευτικε αλλα εγω δεν την ηθελα.Οταν τις το ειπα σηκωθηκε αποτομα και αρχισε να απομακρινετε.

"Θα το μετανιωσεις Jonathan.θα το μετανιιωσεις πικρα,να'σαι σιγουρος!"

Το ιδια βραδυ με καταραστηκαν και αυτη και η μητερα της.Με καταραστηκαν με τον χειροτερο τροπο.Με εκαναν αθανατο.Οτι αγαπησα ποτε το εβλεπα να πεθαινει χωρις να μπορω να το σωσω.Χωρις να μπορω να αντιδρασω,παγωμενος παντα στο χρονο"
Το στηθως του ανεβοκατεβενε και ανεπνεε πολυ γρηγορα

"Συγνωμη."ειπα.Σηκωθηκα και τον αγγαλιασα.Ενιωθα απαισια.Ενιωθα ενα τεραστιο βαρος στο στηθως μου,δεν μπορουσα να αναπνευσω.
Εκλεισα τα ματια μου και συνεχισα να τον κραταω στην αγγαλια μου........

Το ονομα μου ειναι Lisa και αυτη ειναι η ιστορια μου ~ 4 ~

Το πρωι ξυπνησα απο της φωνες που ακουγονταν διπλα μου.Ανοιξα τα ματια μου και αντικρισα τις 2 ποιο μισιτεσ κοπελες που υπαρχαν στην γη!Η Stefanie και η Cristin ηταν οι ντιβες του σχολειου.Και το χειροτερο απο ολα ηταν διδυμεσ!Ξανθιες με γαλανα ματια γεματα μισος.Ημουνα σιγουρη πως ο σκοπος τισ ζωης τους ηταν να με μειωνουν με καθε ευκαιρια.Με εδειχναν με το δαχτυλο και γελουσαν.

"Ηρεμισε"σκευτικα"σε μερικους μηνες δεν προκειτε να τις ξαναδεις ποτε."
Σηκωθηκα χωρις να δινω σημασια στισ προσβολες τους,ισιωσα τα ρουχα μου και πηρα το δρομο για το δωματιο μου.Οταν μπηκα στο δωματιο μου παραλιγο να ξαναβγω καθως ημουν σιγουρη πως μπερδεψα τα κτιρια η κατι τετοιο.Ηταν σαν να περασε τυφωνας και να σαρωσε τα παντα στο περασμα του.Τα συρταρια ηταν βγαλμενα απο το κομοδινο και ολα τα ρουχα ηταν πεταμενα κατω.Τα βιβλια μου ηταν σχισμενα και σκορπισμενα παντου.

"Μα τι στο καλο εψαχναν?"ρωτησα περισοτερο τον εαυτο μου χωρις να περιμενω απαντηση.

"Εσενα"ακουσα μια φωνη να μου λεει.ξεροκαταπια και προσπαθησα να προσδιορισω απο που ειχε ερθει η τοσο γνωριμη φωνη.Στην πορτα του μπανιου στεκοταν ο Ben-Jonathan.

"Στο ειχα πει πως κινδινευεις.Να ευχαριστεις τον θεο που εισαι ζωντανει."

"Ποιος το εκανε αυτο?"

"Ο πατερας σου.Η μαλλον οι απεσταλμενοι του"

"Ο πατερας μου ειναι νεκρος Jonathan.Tον παρεσηρε το ρεμα ενω κολυμπουσε."

"Ο πατερας σου Lisa ειναι ζωντανος και σε θελει κοντα του."

"Γιατι του ελειψα??"ρωτησα κοροιδευτικα ενω ακομα προσπαθουσα να καταλαβω αν μου εκανε πλακα.

"Δεν το νομιζω."ειπε σοβαρα

"τοτε?"Ρωτησα περιμενοντας μια ποιο ικανοποιητικη απαντηση.

"Ολες οι μαντισσες μιλουν για σενα!Λενε οτι μπορεις να φερεισ την αρχη του τελους αναλογα με την αποφαση που θα παρεις και οτι κατεχεις την δυναμη να σκοτωνεις και να ζωντανευεις τα παντα!Για αυτο σε θελει ο πατερας σου."

"Σταματα τις βλακιες Jonathan!!Θα μπορουσες να ακολουθησεις καριερα συγγραφεα!!Το εχεις σκεφτει ποτε αυτο??"

"Και εσυ σταματα να κανεις σαν μικρο παιδι!!Απλα κανε αυτο που σου λεω!!!"

"Πως μπορω να σε εμπιστευτω Jonathan??Σε βλεπω επει 10 χρονια στο σχολειο.και ποτε μα ποτε δεν μου εχεις μιλισει και ξαφνικα με καλεις σε ενα παρτυ και μου λες οτι κινδινευω!!!!!Πως ξερω οτι δεν εισαι αλλο ενα κολπο απο αυτα που μου σκαρωνουν οι διδυμες??"
Δεν απαντησε παρα μονο εβαλε το χερι του στην τσεπη του και εβγαλε μια αλυσιδα που στην ακρη της κρεμοταν μια καρδια με τα αρχικα μου.

"Η αλυσιδα τις μητερας μου!!!"Αναφωνισα!Στο μυαλο μου ηρθε αλλη μια αναμνηση.
Εγω με την μητερα μου να πηγενουμε στο γωνιακο χρυσοχοειο για να χαραξει τα αρχικα μου.

"Που την βρηκες?"

"Μου την εδωσε η ιδια ετσι ωστε να μπορεσεις να με εμπιστευτεις.Ηξερε οτι δεν προκειτε να με εμπιστευτεις ευκολα."
Τον κοιταξα για μερικα δευτερα στα ματια.

"Εισαι σιγουρος οτι δεν μπορουμε να μεινουμε μεχρι να αποφητισουμε??."
Κοιταξε γυρω γυρω το δωματιο.

"Φυσικα αλλα πες μου που εχεις βελονα και κλωστες?.

"Τι τα θες? "τον ρωτησα νευριασμενη

"Για να ξερω που θα τα βρω οταν οι 'απεσταλμενοι"σε κανουν κοματακια και αναγκαστω να σε ραψω κοματι κοματι."

Τον κοιταξα προσπαθωντας να κρατιθω και να μην ξερασω.

"Ποσο αναισθητος μπορει να εισαι??ρωτησα

"την αληθεια λεω!Την αλλη φορα θα σε βρουνε και και αυτο που σου περιεγραψα τωρα δεν θα ειναι τιποτα σε συγκριση με αυτα που προκειτε να σου κανουν".ειπε και προσθεσε γρηγορα"αν σε βρουν"
Τον κοιταξα αλλη μια φορα στα ματια και μετα προσπαθωντας να κρυψω τον τρομο στην φωνη μου ρωτησα.

"ποτε φευγουμε??"

Το ονομα μου ειναι Lisa και αυτη ειναι η ιστορια μου ~3 ~

Καθομουν σε μια καρεκλα φοροντασ ενα απλο φορεματακι.Δεν πρεπει να ημουν πανω απο 7 χρονων .H μητερα μου πηγενω-ερχοταν στο δωματιο μου και πεταγε οτι εβρισκε μπροστα τισ στην αδεια βαλιτσα.

~μαμα γιατι πρεπει να φυγω????Δεν με θελεισ ποια??"θυμαμε την ειχα ρωτησει.
Γυρισε,με κοιταξε και μου χαμογελασε γλυκα.Ηταν τοσο ομορφη οταν χαμογελουσε....

~Φυσικα και σε θελω αλλα το σχολειο στο οποιο θα πας ειναι πολυ καλο και η μαμα εχει μερικα προβληματα.~ειπε κλειδονοντασ την βαλιτσα.Με πειρε απο το χερι και βγηκαμε εξω.Φορτοσε την βαλιτσα στο πορτ μπαγκαζ.Μπηκαμε στο αυτοκινιτο και δεν μiλησαμε για τησ επομενεσ 5 ωρεσ.Κοιταζα εξω απο το παραθυρο μου και εβλεπα τα παιδια των γειτωνων να παιζουν χαρουμενα.
~εγω γιατι πρεπει να φυγω?~σκευτικα..~γιατι να μην μπορω να παιξω μαζι τουσ?~
Το τοπιο αλλαζε και σιγα σιγα,τα ομορφα καλοχτισμενα σπιτακια αραιοναν,ωσπου στο τελοσ δεν υπηρχε τιποτα αλλο να θαυμασεισ παρα δεντρα και κανενα ερημο σπιτι εδω και εκει.Η γλυκια μυρωδια που συνηθωσ ερχοταν απο τισ κουζινεσ των σπιτιων,ειχε διαληθει και τωρα το μονο που καταφερνα να μυρισω ηταν χωμα και πευκο.


Οταν φτασαμε....θυμαμε.....ηρθε κοντα μου και εσκυψε στα γονατα για να ειναι στο ιδιο υψος με εμενα.

~Να ξερεις οτι σε αγαπαω πολυ!!!!~ειπε ενω τα δακρυα τησ κυλουσαν ακαταπαυστα στα πορσελανινα μαγουλα τισ....~και οτι θα σε περνω τηλεφωνω οσο ποιο συχνα μπορω και μολισ ξεκαθαριστουν τα προβληματα θα ερθω να σε παρω οσο το δυνατον γρηγοροτερα......το υποσχομαι!!!!!!~
μια υποσχεση που ομωσ δεν κρατησε ποτε.....οι μερεσ περνουσαν,και σιγα σιγα τισ διαδεχτικαν οι μηνες,που με την σειρα τουσ εδωσαν την θεση τουσ στα χρονια....και δεν με πηρε ποτε τηλεφωνω
Aνακαθισα στο κρεβατι μου και σκουπισα τα ματια μου.Ολο αυτον τον καιρο ειχα θαψει βαθια την αναμνηση αυτη προσπαθοντασ να βουλωσω το κενο που ειχε δημιουργηθει μεσα μου.Σηκωθηκα,πηρα την καμπαρντινα μου και βγηκα εξω.Πρωχωρισα μερικα μετρα και εκατσα στο πιο κοντινο παγκακι.Ημουν απελπισμενη.Αυτη η αναμνηση ηταν σαν να με ξυπνησε απο το βαθυ λυθαργο που ειχα πεσει και να γεμισε το μυαλο μου με τρομακτικα ερωτηματα.Το σχολειο τελειωνε και δεν ηξερα που στο καλο θα πηγενα.Δεν θυμομουνα κανεναν συγκενη ποσο μαλλον διευθυνσης......3 μηνες και θα βρισκομουν εκει εξω αντιμετωπη με ενας θεος ξερει τι.Δεν ηξερα καν απο που να αρχισω.Δεν ειχα φιλουσ ουτε ξαδερφια απ'οσο μπορουσα να θυμηθω και με τον φοβο να εχει κουρνιασει στο στηθος μου γλιστρισα σε εναν ανυσηχω υπνο.

Το ονομα μου ειναι Lisa και αυτη ειναι η ιστορια μου ~ 2 ~

~Εχεις πιει ετσι???~

~Οχι,θα σου εξηγησω τα παντα στο δρομο.Απλα εμπιστευσου με!~

~να σε εμπιστευτω????Συγνωμη σε ξερω και απο χτες???
Δεν καταλαβα που βρηκε το αστειο αλλα αρχισε να γελαει.

~Καληνυχτα Ben τα λεμε αυριο ~ειπα νευριασμενη και εκανα μεταβολη για το δωματιο μου.

~εχεις δικιο συγνωμη!και το πραγματικο μου ονομα ειναι Jonathan.Παμε πανω να μαζεψεις μερικα πραγματα και υποσχομαι οσο τα μαζεβεις να σου απαντησω σε οποιαδηποτε ερωτηση μου κανεις
Χωρις να περιμενει απαντηση με πηρε απο τον καρπο και αρχισε να με τραβαει προς το κτιριο.Οσο και αν προσπαθουσα να τραβηξω το χερι μου τα δαχτυλα του,δεν καταφερνα τιποτα.

~ο!!!!!Σταματα να κανεις σαν νευροσπαστο και ακολουθησε με.~
Τον αφησα να με οδηγηση επανο.

~κλειδι!~απετησε με αυστηρη φωνη.Εβγαλα απο την τσεπη μου το κλειδι και του το εδωσα.Ξεκλειδοσε και μπηκαμε μεσα.

~Παρε ενα σακο και γεμισε τον με ρουχα και οτιδηποτε αλλο ειναι χρησιμο!~

~Χρισιμο για τι?~

~για επιβιωση.......κινδινευεις~ειπε με σοβαρο τονο στην φωνη του
Τοτε αρχισα να πιστευω οτι ειναι τρελος και ολα οσα λεει τα πιστευει.......!Κρυος υδρωτας κηλυσε στην πλατη μου.....βρησκομουν μονη σε ενα δωματιο με καποιον που γνωριζα ελαχιστα και που δεν ηξερα αν στεκι καλα στα μυαλα του.

~και περιμενεις να σε πιστεψω???~ρωτησα ενω με επιασε ενα νευρικο γελιο την ποιο ακαταληλη στιγμη,την στιγμη που επρεπε να φανω δυνατη.
~δεν σου κανω πλακα!.~ειπε σοβαρα.

~Σε παρακαλω,ειναι αργα και η μερα ηταν μεγαλη,ασ τα ξεχασουμε ολα αυτα και θα το συζητησουμε αυριο.

~Δεν το καταλαβενεις????πρεπει να φυγεις αυτην την στιγμη!~

~Βγεσ αυτην την στιγμη εξω απο το δωματιο μου.~

~μα.........~

~τωρα!!!Αν νομιζεις οτι θα σε ακολουθησω εισαι πολυ γελασμενος.~

~μα κινδινευεισ!!!~

~ναι!Απο εσενα!!!φυγε αυτην την στιγμη γιατι θα καλεσω την ασφαλεια του σχολειου.!

~δεν θα το κανεις ~ειπε και το βλεμμα του σοβαρεψε.

~δοκιμασε με.....~ειπα προκλητικα.Ανοιξε την πορτα και βγηκε εξω.

~την αλλα φορα ισωσ να μην ειμαι εδω για να σε βοηθησω!!!!!!~

~καληνυχτα,Ben,Jonathan η οπως αλλοιωσ σε λενε.~ειπα κλεινοντασ την πορτα.
Χωρις να βγαλω τα ρουχα μου επεσα στο κρεβατι.Ολο το βραδυ δεν κοιμηθηκα,σκευτομουν.Σχεδον ολη μου την ζωη βρισκομουν εγκλοβισμενη σε αυτο το σχολειο-φυλακη και ποτε δεν αναροτηθηκα τι ακριβος υπαρχει εκει εξω.....Μιας και δεν ειχα φιλουσ μπορουσα να χανομαι με τισ ωρεσ στα βιβλια χωρις να με ψαχνει κανεισ. Κτιριο ταξεων,προαυλιο,δωματιο,παρκο.....αυτο γινοταν καθημερινα επει 10 χρονια αλλα κατα καποιον τροπο ειμουν ευτηχισμενη......Μια αναμνηση τρυπωσε στο πισω μεροσ το μυαλου μου και την αφησα να με κατακληση.......

Το ονομα μου ειναι Lisa και αυτη ειναι η ιστορια μου ~ 2 ~

~Εχεις πιει ετσι???~

~Οχι,θα σου εξηγησω τα παντα στο δρομο.Απλα εμπιστευσου με!~

~να σε εμπιστευτω????Συγνωμη σε ξερω και απο χτες???
Δεν καταλαβα που βρηκε το αστειο αλλα αρχισε να γελαει.

~Καληνυχτα Ben τα λεμε αυριο ~ειπα νευριασμενη και εκανα μεταβολη για το δωματιο μου.

~εχεις δικιο συγνωμη!και το πραγματικο μου ονομα ειναι Jonathan.Παμε πανω να μαζεψεις μερικα πραγματα και υποσχομαι οσο τα μαζεβεις να σου απαντησω σε οποιαδηποτε ερωτηση μου κανεις
Χωρις να περιμενει απαντηση με πηρε απο τον καρπο και αρχισε να με τραβαει προς το κτιριο.Οσο και αν προσπαθουσα να τραβηξω το χερι μου τα δαχτυλα του,δεν καταφερνα τιποτα.

~ο!!!!!Σταματα να κανεις σαν νευροσπαστο και ακολουθησε με.~
Τον αφησα να με οδηγηση επανο.

~κλειδι!~απετησε με αυστηρη φωνη.Εβγαλα απο την τσεπη μου το κλειδι και του το εδωσα.Ξεκλειδοσε και μπηκαμε μεσα.

~Παρε ενα σακο και γεμισε τον με ρουχα και οτιδηποτε αλλο ειναι χρησιμο!~

~Χρισιμο για τι?~

~για επιβιωση.......κινδινευεις~ειπε με σοβαρο τονο στην φωνη του
Τοτε αρχισα να πιστευω οτι ειναι τρελος και ολα οσα λεει τα πιστευει.......!Κρυος υδρωτας κηλυσε στην πλατη μου.....βρησκομουν μονη σε ενα δωματιο με καποιον που γνωριζα ελαχιστα και που δεν ηξερα αν στεκι καλα στα μυαλα του.

~και περιμενεις να σε πιστεψω???~ρωτησα ενω με επιασε ενα νευρικο γελιο την ποιο ακαταληλη στιγμη,την στιγμη που επρεπε να φανω δυνατη.
~δεν σου κανω πλακα!.~ειπε σοβαρα.

~Σε παρακαλω,ειναι αργα και η μερα ηταν μεγαλη,ασ τα ξεχασουμε ολα αυτα και θα το συζητησουμε αυριο.

~Δεν το καταλαβενεις????πρεπει να φυγεις αυτην την στιγμη!~

~Βγεσ αυτην την στιγμη εξω απο το δωματιο μου.~

~μα.........~

~τωρα!!!Αν νομιζεις οτι θα σε ακολουθησω εισαι πολυ γελασμενος.~

~μα κινδινευεισ!!!~

~ναι!Απο εσενα!!!φυγε αυτην την στιγμη γιατι θα καλεσω την ασφαλεια του σχολειου.!

~δεν θα το κανεις ~ειπε και το βλεμμα του σοβαρεψε.

~δοκιμασε με.....~ειπα προκλητικα.Ανοιξε την πορτα και βγηκε εξω.

~την αλλα φορα ισωσ να μην ειμαι εδω για να σε βοηθησω!!!!!!~

~καληνυχτα,Ben,Jonathan η οπως αλλοιωσ σε λενε.~ειπα κλεινοντασ την πορτα.
Χωρις να βγαλω τα ρουχα μου επεσα στο κρεβατι.Ολο το βραδυ δεν κοιμηθηκα,σκευτομουν.Σχεδον ολη μου την ζωη βρισκομουν εγκλοβισμενη σε αυτο το σχολειο-φυλακη και ποτε δεν αναροτηθηκα τι ακριβος υπαρχει εκει εξω.....Μιας και δεν ειχα φιλουσ μπορουσα να χανομαι με τισ ωρεσ στα βιβλια χωρις να με ψαχνει κανεισ. Κτιριο ταξεων,προαυλιο,δωματιο,παρκο.....αυτο γινοταν καθημερινα επει 10 χρονια αλλα κατα καποιον τροπο ειμουν ευτηχισμενη......Μια αναμνηση τρυπωσε στο πισω μεροσ το μυαλου μου και την αφησα να με κατακληση.......


κεφαλαιο 3
Αναμνηση.


Καθομουν σε μια καρεκλα φοροντασ ενα απλο φορεματακι.Δεν πρεπει να ημουν πανω απο 7 χρονων .H μητερα μου πηγενω-ερχοταν στο δωματιο μου και πεταγε οτι εβρισκε μπροστα τισ στην αδεια βαλιτσα.

~μαμα γιατι πρεπει να φυγω????Δεν με θελεισ ποια??"θυμαμε την ειχα ρωτησει.
Γυρισε,με κοιταξε και μου χαμογελασε γλυκα.Ηταν τοσο ομορφη οταν χαμογελουσε....

~Φυσικα και σε θελω αλλα το σχολειο στο οποιο θα πας ειναι πολυ καλο και η μαμα εχει μερικα προβληματα.~ειπε κλειδονοντασ την βαλιτσα.Με πειρε απο το χερι και βγηκαμε εξω.Φορτοσε την βαλιτσα στο πορτ μπαγκαζ.Μπηκαμε στο αυτοκινιτο και δεν μiλησαμε για τησ επομενεσ 5 ωρεσ.Κοιταζα εξω απο το παραθυρο μου και εβλεπα τα παιδια των γειτωνων να παιζουν χαρουμενα.
~εγω γιατι πρεπει να φυγω?~σκευτικα..~γιατι να μην μπορω να παιξω μαζι τουσ?~
Το τοπιο αλλαζε και σιγα σιγα,τα ομορφα καλοχτισμενα σπιτακια αραιοναν,ωσπου στο τελοσ δεν υπηρχε τιποτα αλλο να θαυμασεισ παρα δεντρα και κανενα ερημο σπιτι εδω και εκει.Η γλυκια μυρωδια που συνηθωσ ερχοταν απο τισ κουζινεσ των σπιτιων,ειχε διαληθει και τωρα το μονο που καταφερνα να μυρισω ηταν χωμα και πευκο.


Οταν φτασαμε....θυμαμε.....ηρθε κοντα μου και εσκυψε στα γονατα για να ειναι στο ιδιο υψος με εμενα.

~Να ξερεις οτι σε αγαπαω πολυ!!!!~ειπε ενω τα δακρυα τησ κυλουσαν ακαταπαυστα στα πορσελανινα μαγουλα τισ....~και οτι θα σε περνω τηλεφωνω οσο ποιο συχνα μπορω και μολισ ξεκαθαριστουν τα προβληματα θα ερθω να σε παρω οσο το δυνατον γρηγοροτερα......το υποσχομαι!!!!!!~
μια υποσχεση που ομωσ δεν κρατησε ποτε.....οι μερεσ περνουσαν,και σιγα σιγα τισ διαδεχτικαν οι μηνες,που με την σειρα τουσ εδωσαν την θεση τουσ στα χρονια....και δεν με πηρε ποτε τηλεφωνω
Aνακαθισα στο κρεβατι μου και σκουπισα τα ματια μου.Ολο αυτον τον καιρο ειχα θαψει βαθια την αναμνηση αυτη προσπαθοντασ να βουλωσω το κενο που ειχε δημιουργηθει μεσα μου.Σηκωθηκα,πηρα την καμπαρντινα μου και βγηκα εξω.Πρωχωρισα μερικα μετρα και εκατσα στο πιο κοντινο παγκακι.Ημουν απελπισμενη.Αυτη η αναμνηση ηταν σαν να με ξυπνησε απο το βαθυ λυθαργο που ειχα πεσει και να γεμισε το μυαλο μου με τρομακτικα ερωτηματα.Το σχολειο τελειωνε και δεν ηξερα που στο καλο θα πηγενα.Δεν θυμομουνα κανεναν συγκενη ποσο μαλλον διευθυνσης......3 μηνες και θα βρισκομουν εκει εξω αντιμετωπη με ενας θεος ξερει τι.Δεν ηξερα καν απο που να αρχισω.Δεν ειχα φιλουσ ουτε ξαδερφια απ'οσο μπορουσα να θυμηθω και με τον φοβο να εχει κουρνιασει στο στηθος μου γλιστρισα σε εναν ανυσηχω υπνο.

Το ονομα μου ειναι Lisa και αυτη ειναι η ιστορια μου ~ 1 ~

Εβρεχε πολυ εκεινη την ημερα........Μολις ειχε μπει το φθινοπορο αλλα τα δεντρα ειχαν ειδη γυμνωσει τα κλαδια τους.Ο ουρανος ειχε γεμισει με σκουρα συννεφα και μαλλον δεν θα σταματουσε να βρεχει συντομα....Τα κιτρινιασμενα φυλλα σχηματιζαν σωρους εδω και εκει.Προχωρισα αναμεσα τους και βρεθηκα κατω απο την μεγαλη βελανιδια που τοσο αγαπουσα.Εκατσα στις τεραστιες γερικες ριζες της και εβγαλα απο την τσαντα μου το βιβλιο που διαβαζα εκεινες τις μερες,την''προφητεια των αδερφων''
~το'ξερα πως θα σε εβρισκα εδω!!~
~γεια σου Ben.~ειπα σηκωνωντας το κεφαλι μου απο το βιβλο.~Πως και απο εδω??~
~για να πω την αληθεια σε εψαχνα..Σημερα το βραδυ θα κανω ενα μικρο party ελα αν 8ες.~
~ενταξη.Τι ωρα?~
~κατα της 10.Δωματιο 314.~
~οκ!θα προσπαθησω να ερθω~
~θα τα πουμε εκει τοτε.~ειπε και μου χαμογελασε καθως εφευγε.
Εβαλα το βιβλιο στην τσαντα και κοιταξα την ωρα.Ηταn 6,ισα που προλαβενα να κανω μπανιο και να διαλεξω κατι ομορφο να βαλω για το party.Σηκωθηκα ορθια,τιναξα την φουστα μου απο τα χωματα και ξεκινησα για το σχολειο.


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Κοιταχτηκα στον καθρεφτη και θαυμασα τον εαυτο μου.Ειχα φορεσει ενα μαυρο φορεμα που μου εφτανε ως τα γονατα.Ηταν στενο στην μεση και κατω φαρδυ ενω στα ποδια φοραγα μαυρες μπαλαρινες.Ειχα αφησει κατω τα μαυρα μου μαλλια και ειχα βαφτει ελαχιστα.Ημουν ετοιμη να φυγω οταν θυμηθηκα οτι δεν ειχα φορεσει τιποτα στο λαιμο.Πλησιασα το κομοδινο μου και εψαξα κατι αναλογο με το φορεμα.Την προσοχη μου τραβηξε ενα παλιο μικρο μενταγιον που ειχα καιρο να το βαλω.Το πηρα και ανατριασα απο το ποσο κρυο ηταν.Παρολα αυτα το εβαλα και κοιταχτηκα μια τελευταια φορα στον καθρευτη.Ταιριαζε απολυτα.Πηρα την καμπαρντινα μου απο το κρεβατι και βγηκα στον διαδρομο κλεινοντας αθορυβα την πορτα πισω μου.
Βγηκα εξω απο το κτιριο και εβαλα την γκαμπαρντινα μου.Το σχολειο μας αποτελουνταν απο 4 κτιρια.Το πρωτο κτιριο ηταν και το ποιο μεγαλο αφου εκει ηταν ολες οι ταξεις και κατω το εστιατοριο.Το αλλο κτιριο ηταν τα δωματιο των δασκαλων και τελος τα 2 τελευταια ηταν τα δωματια των μαθητων.Το πρωτο απο τα 2,ηταν απο το δωματιο 1 εως το 500 και το αλλο απο το 501 εως το 1.000.Τα κτιρια αυτα ηταν τοποθετημενα ετσι ωστε να σχηματιζουν ενα τετραγωνο ενω στην μεση βρισκοται ενα τεραστιο προαυλιο με ενα συντριβανι στην μεση το οποιο δεν δουλευε ποια.Στην μεση του συντριβανιου υπαρχει ενας θλιμμενος αγγελος.Βεβαια αν ηθελες να κοιμηθεις καλα το βραδυ,ηταν προτιμοτερο να μην δεις το αγαλμα νυχτιατικα γιατι φανταζει πελωριο και εκτος αυτου τα φτερα του μοιαζουν περισσοτερο με φτερα δ@ιμονου παρα με αγγελου.
Μπηκα στο κτιριο και ανεβηκα απο τις σκαλες στον 3ο.Δεν χρειαστηκε να ψαξω και πολυ για το δωματιο απλα ακολουθησα την μουσικη.Εφτασα στην ανοιχτει πορτα και κοιταξα μεσα.Ηταν ασφυκτικα γεματη.Μπηκα μεσα και ανακατευτικα με το πληθος.Ο Ben ειχε φροντισει για ολα.Ο φωτισμος ηταν απο κατι κερια που βρισκονταν τοποθετημενα εδω και εκει αλλα δεν δινανε ρομαντικη οψη στο δωματιο.Στην μια ακρη του δωματιου βρισκοταν ενας παγκος με διαφορα ποτα.Τον πλησιασα και αρχισα να αναζητω κατι γνωριμο,ενω αναρωτιομουν πως στο καλο καταφερε να τα βαλει μεσα απο την στιγμη που ολα ελενχονταν.

~ηρθες!~ακουσα καποιον πισω μου να φωναζει για να μπορεσει να ακουστει.

~ναι αφου σου ειπα οτι θα ερθω!~

~παμε εξω να μιλισουμε!!~

~αφου ειναι το παρτυ σου,πως θα φυγεις?~

~μην ανησυχεις,ουτε που θα το καταλαβουν.~ειπε και με πηρε αγγαλια με το ενα χερι ενω με το αλλο εκανε χωρο για να περασουμε.
Μολις βγηκαμε στο διαδρομο εβγαλα το χερι του απο την μεση μου και χαμογελασα.
Εκανε ενα βημα πισω και με κοιταξε απο την κορφη ως τα νυχια.Το βλεμμμα του σταματησε στο μενταγιον.

~ωραιο μενταγιον!Αλλα μου αρεσε περισσοτερο με το κοκκινο φορεμα........~

~Οριστε????~

~λεω¨ωραιο μενταγιον.Θυμασε απο που το πειρες??~

~Οχι.~ειπα προσπαθωντας ματαια να θυμηθω~οχι αυτην την στιγμη~

~το περιμενα~ειπε και κοιταξε την αντιθετη πλευρα του διαδρομου.

~να σου πω εχεις πιει??~τον ρωτησα μπερδεμενη.

~Οχι,αλλα καλυτερα να παμε μεσα!!!!!
Με τραβηξε μεσα και σε μερικα δευτερα ειχε εξαφανιστει.Τι ηταν αυτο???????Κοκκινο φορεμα???Πρεπει να με μπερδεψε με αλλην......ναι αυτο ειναι ειπα καθησυχαστικα στον εαυτο μου.Βγηκα εξω και αρχσα σχεδον να τρεχω προς την εξοδο του κτιριου..
Διεσχισα γρηγορα το προαυλιο,μπηκα στο κτιριο μου και ανεβηκα στο δωματιο μου.Αλλαξα και επεσα στο κρεβατι.Ενιωθα αδυναμη και κουρασμενη αν και σημερα ουτε σχολειο ειχαμε ουτε εκανα κατι κουραστικο...Εκλεισα τα ματια μου και σε λιγα λεπτα με πειρε ο υπνος...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ξυπνισα το πρωι και βγηκα εξω.Αρχισα να περπαταω προσ το δασος.Μπηκα βαθια μεσα του και καθως το σκοταδι πυκνονε γυρω μου ακουσα διαφορους ηχους.Σαν καποιος να χτυπουσε ενα τζαμι με χαλικια η κατι τετοιο.Πεταχτηκα ορθια και κοιταξα το παραθυρο μου.Το περβαζι ειχε γεμισει με μικρα χαλικια.Ανοιξα το παραθυρο και κοιταξα κατω.Ηταν ο Ben

~τι στο καλω θελεις τετοια ωρα εδω???

~τωρα τελειωσε το παρτυ και εφυγες χωρις να με χερετησεις!!!~ειπε με παραπονεμενω υφος.

~και αυριο μερα ειναι!!~

~αν δεν κατεβεις κατω θα αρχισω να φωναζω και θα ξυπνησω τους παντες.~ειπε με σχεδον απειλητικο υφος.
μονο αυτο μου ελειπε......

~περιμενε!!!Σε 5 λεπτα θα ειμαι κατω!.~εκλεισα το παραθυρο και ακουμπησα με την πλατη μου τον τοιχο..........Απο ποτε ο Ben εκανε παρεα μαζι μου!?!?!??!?!Γενικα απο την στιγμη που πατησα το ποδι μου σε αυτο το σχολειο δεν με συμπαθουσε κανεις.......τα κοριτσια με κουτσομπολεβαν και με φωναζαν "το φρικιο"ενω οποιο αγορι με πλησιαζε ηταν μονο και μονο επειδη ηθελε κατι απο εμενα..........................αναστεναξα και πηγα να αλλαξω.....
Κατεβηκα κατω και κοιταξα γυρω μου....Ηταν αφαντος!!Προς στιγμην πιστεψα οτι τα ονειρευτικα ολα αυτα,αλλα μετα ακουσα βηματα πισω μου...

~μπορεις να μου πεις τι θελεις τετοια ωρα εδω περα?????~τον ρωτησα ενω μου ξεφυγε ενα χασμουριτο

~θελω να σου μιλισω!~

~και τι θεωρεις τοσο σημαντικο που δεν μπορει να περιμενει μεχρι αυριο?~

~την ζωη σου ~ειπε και μου χαμογελασε αποκαληπτοντας τα τελεια δοντια του.