Το ονομα μου ειναι Lisa και αυτη ειναι η ιστορια μου ~ 2 ~

~Εχεις πιει ετσι???~

~Οχι,θα σου εξηγησω τα παντα στο δρομο.Απλα εμπιστευσου με!~

~να σε εμπιστευτω????Συγνωμη σε ξερω και απο χτες???
Δεν καταλαβα που βρηκε το αστειο αλλα αρχισε να γελαει.

~Καληνυχτα Ben τα λεμε αυριο ~ειπα νευριασμενη και εκανα μεταβολη για το δωματιο μου.

~εχεις δικιο συγνωμη!και το πραγματικο μου ονομα ειναι Jonathan.Παμε πανω να μαζεψεις μερικα πραγματα και υποσχομαι οσο τα μαζεβεις να σου απαντησω σε οποιαδηποτε ερωτηση μου κανεις
Χωρις να περιμενει απαντηση με πηρε απο τον καρπο και αρχισε να με τραβαει προς το κτιριο.Οσο και αν προσπαθουσα να τραβηξω το χερι μου τα δαχτυλα του,δεν καταφερνα τιποτα.

~ο!!!!!Σταματα να κανεις σαν νευροσπαστο και ακολουθησε με.~
Τον αφησα να με οδηγηση επανο.

~κλειδι!~απετησε με αυστηρη φωνη.Εβγαλα απο την τσεπη μου το κλειδι και του το εδωσα.Ξεκλειδοσε και μπηκαμε μεσα.

~Παρε ενα σακο και γεμισε τον με ρουχα και οτιδηποτε αλλο ειναι χρησιμο!~

~Χρισιμο για τι?~

~για επιβιωση.......κινδινευεις~ειπε με σοβαρο τονο στην φωνη του
Τοτε αρχισα να πιστευω οτι ειναι τρελος και ολα οσα λεει τα πιστευει.......!Κρυος υδρωτας κηλυσε στην πλατη μου.....βρησκομουν μονη σε ενα δωματιο με καποιον που γνωριζα ελαχιστα και που δεν ηξερα αν στεκι καλα στα μυαλα του.

~και περιμενεις να σε πιστεψω???~ρωτησα ενω με επιασε ενα νευρικο γελιο την ποιο ακαταληλη στιγμη,την στιγμη που επρεπε να φανω δυνατη.
~δεν σου κανω πλακα!.~ειπε σοβαρα.

~Σε παρακαλω,ειναι αργα και η μερα ηταν μεγαλη,ασ τα ξεχασουμε ολα αυτα και θα το συζητησουμε αυριο.

~Δεν το καταλαβενεις????πρεπει να φυγεις αυτην την στιγμη!~

~Βγεσ αυτην την στιγμη εξω απο το δωματιο μου.~

~μα.........~

~τωρα!!!Αν νομιζεις οτι θα σε ακολουθησω εισαι πολυ γελασμενος.~

~μα κινδινευεισ!!!~

~ναι!Απο εσενα!!!φυγε αυτην την στιγμη γιατι θα καλεσω την ασφαλεια του σχολειου.!

~δεν θα το κανεις ~ειπε και το βλεμμα του σοβαρεψε.

~δοκιμασε με.....~ειπα προκλητικα.Ανοιξε την πορτα και βγηκε εξω.

~την αλλα φορα ισωσ να μην ειμαι εδω για να σε βοηθησω!!!!!!~

~καληνυχτα,Ben,Jonathan η οπως αλλοιωσ σε λενε.~ειπα κλεινοντασ την πορτα.
Χωρις να βγαλω τα ρουχα μου επεσα στο κρεβατι.Ολο το βραδυ δεν κοιμηθηκα,σκευτομουν.Σχεδον ολη μου την ζωη βρισκομουν εγκλοβισμενη σε αυτο το σχολειο-φυλακη και ποτε δεν αναροτηθηκα τι ακριβος υπαρχει εκει εξω.....Μιας και δεν ειχα φιλουσ μπορουσα να χανομαι με τισ ωρεσ στα βιβλια χωρις να με ψαχνει κανεισ. Κτιριο ταξεων,προαυλιο,δωματιο,παρκο.....αυτο γινοταν καθημερινα επει 10 χρονια αλλα κατα καποιον τροπο ειμουν ευτηχισμενη......Μια αναμνηση τρυπωσε στο πισω μεροσ το μυαλου μου και την αφησα να με κατακληση.......


κεφαλαιο 3
Αναμνηση.


Καθομουν σε μια καρεκλα φοροντασ ενα απλο φορεματακι.Δεν πρεπει να ημουν πανω απο 7 χρονων .H μητερα μου πηγενω-ερχοταν στο δωματιο μου και πεταγε οτι εβρισκε μπροστα τισ στην αδεια βαλιτσα.

~μαμα γιατι πρεπει να φυγω????Δεν με θελεισ ποια??"θυμαμε την ειχα ρωτησει.
Γυρισε,με κοιταξε και μου χαμογελασε γλυκα.Ηταν τοσο ομορφη οταν χαμογελουσε....

~Φυσικα και σε θελω αλλα το σχολειο στο οποιο θα πας ειναι πολυ καλο και η μαμα εχει μερικα προβληματα.~ειπε κλειδονοντασ την βαλιτσα.Με πειρε απο το χερι και βγηκαμε εξω.Φορτοσε την βαλιτσα στο πορτ μπαγκαζ.Μπηκαμε στο αυτοκινιτο και δεν μiλησαμε για τησ επομενεσ 5 ωρεσ.Κοιταζα εξω απο το παραθυρο μου και εβλεπα τα παιδια των γειτωνων να παιζουν χαρουμενα.
~εγω γιατι πρεπει να φυγω?~σκευτικα..~γιατι να μην μπορω να παιξω μαζι τουσ?~
Το τοπιο αλλαζε και σιγα σιγα,τα ομορφα καλοχτισμενα σπιτακια αραιοναν,ωσπου στο τελοσ δεν υπηρχε τιποτα αλλο να θαυμασεισ παρα δεντρα και κανενα ερημο σπιτι εδω και εκει.Η γλυκια μυρωδια που συνηθωσ ερχοταν απο τισ κουζινεσ των σπιτιων,ειχε διαληθει και τωρα το μονο που καταφερνα να μυρισω ηταν χωμα και πευκο.


Οταν φτασαμε....θυμαμε.....ηρθε κοντα μου και εσκυψε στα γονατα για να ειναι στο ιδιο υψος με εμενα.

~Να ξερεις οτι σε αγαπαω πολυ!!!!~ειπε ενω τα δακρυα τησ κυλουσαν ακαταπαυστα στα πορσελανινα μαγουλα τισ....~και οτι θα σε περνω τηλεφωνω οσο ποιο συχνα μπορω και μολισ ξεκαθαριστουν τα προβληματα θα ερθω να σε παρω οσο το δυνατον γρηγοροτερα......το υποσχομαι!!!!!!~
μια υποσχεση που ομωσ δεν κρατησε ποτε.....οι μερεσ περνουσαν,και σιγα σιγα τισ διαδεχτικαν οι μηνες,που με την σειρα τουσ εδωσαν την θεση τουσ στα χρονια....και δεν με πηρε ποτε τηλεφωνω
Aνακαθισα στο κρεβατι μου και σκουπισα τα ματια μου.Ολο αυτον τον καιρο ειχα θαψει βαθια την αναμνηση αυτη προσπαθοντασ να βουλωσω το κενο που ειχε δημιουργηθει μεσα μου.Σηκωθηκα,πηρα την καμπαρντινα μου και βγηκα εξω.Πρωχωρισα μερικα μετρα και εκατσα στο πιο κοντινο παγκακι.Ημουν απελπισμενη.Αυτη η αναμνηση ηταν σαν να με ξυπνησε απο το βαθυ λυθαργο που ειχα πεσει και να γεμισε το μυαλο μου με τρομακτικα ερωτηματα.Το σχολειο τελειωνε και δεν ηξερα που στο καλο θα πηγενα.Δεν θυμομουνα κανεναν συγκενη ποσο μαλλον διευθυνσης......3 μηνες και θα βρισκομουν εκει εξω αντιμετωπη με ενας θεος ξερει τι.Δεν ηξερα καν απο που να αρχισω.Δεν ειχα φιλουσ ουτε ξαδερφια απ'οσο μπορουσα να θυμηθω και με τον φοβο να εχει κουρνιασει στο στηθος μου γλιστρισα σε εναν ανυσηχω υπνο.