Ανοιξα τα ματια μου.Ηταν ολα σκοτεινα γυρω μου.Βρισκομουν ακομα στην αγγαλια του Christian.Ειχα δει ενα πολυ μπερδεμενο ονειρο που δεν μπορουσα καν να το θυμηθω.Ενιωσα τον Chris να κουνιεται διπλα.Τον κοιταξα και ειδα πως ειχε ξυπνησει και αυτος.
"Τι ωρα ειναι?"με ρωτησε.
"Δεν ξερω.Καπου στις 4 μαλλον."Και τοτε μου ηρθε μια τρελη ιδεα!"Παμε εξω!!"
"Εννοεις να βγουμε εξω τετοια ωρα?"με ρωτησε σοβαρα αλλα εγω εβλεπα μια μικρη σπιθα στα ματια του.Του αρεσε η ιδεα.
"Ναι,γιατι οχι?"τον ρωτησα.
Με κοιταξε καλα καλα.
"εισαι καλα?"
"Ναι!Απλα θελω να βγουμε εξω.Μια βολτα θα κανουμε και θα γυρισουμε πισω πριν μας αντιλιφθει κανεις!!Και μετα θα κανω οτι θες!!"ειπα ναζιαρικα.
"Οτι οτι θελω??"με ρωτησε και ειδα παλι το αγαπημενο μου χαμογελω να σχιματιζετε στο προσωπο του.
"Οτι θες!!"του ειπα παιζοντας το παιχνιδι του.
"Επρεπε να το σκεφτεις καλυτερα πριν συνφωνισεις!!"ειπε προκλειτικα.
"Πιστεψε με δεν θα αναγκαστω να κανω κατι που να μην θελω"
ειπα με ενα πονηρο χαμογελο.
"Ντυσου γρηγορα!!Kανε ησυχια ομως μην μας ακουσει η μανα μου!!Το ξερεις οτι εχει καλυτερη ακοη απο τις νυχτεριδες?"ρωτησε ειρωνικα.
Χαμογελασα και αρχισα να ψαχνω το φορεμα μου στα σκοτεινα.
"Eιναι αναγκη να ντυθεις?"με ρωτησε
Τον κοιταξα μπερδεμενη.
"Τι εννοεις?"
"Τωρα που τα ματια μου σηνηθισαν στο σκοταδι και μπορω να δω σχεδον καθε λεπτομερια του σωματος σου δεν μου παει η καρδια να σε αφησω να ντυθεις εχοντασ σε στο δωματιο μου μονη και απροστατευτη."Ειπε και αρχισε να με πλησιαζει.
"Πρωτα θα παμε βολτα!"απετησα.
"Καλα καλα."Ειπε.
Βρηκα το φορεμα μου και το εβαλα.Τον ακουσα να ανοιγει την ντουλαπα του και να ψαχνει μεσα.Πηρε ενα σακο και πεταξε 2 κουβερτες μεσα μαζι με μια αλλαξια ρουχα.
"Τι κανεις?"τον ρωτησα.
"Λεω να παμε για πικνικ!"ειπε ενθουσιασμενος!
"Στις 4 το πρωι??"
"Δεν φταιω εγω!!Εσυ ηθελες βολτα!!"Ειπε και μου πεταξε μια μαυρη ζακετα.Την εβαλα και ανεπνευσα βαθια το αρωμα της.Μυριζε ακριβος οπως ο Christian.
Ανοιξε αθορυβα την πορτα και κατεβηκαμε κατω.Μπηκαμε στην κουζινα.Εκατσα στον παγκο και αρχισα να χτενιζω με τα χερια μου τα μαλλια μου ενω περιμενα να βαλει μερικα τοστ και φρουτα στο σακο του.
Αφησε το σακο κατω.Το λιγοστο φως που υπηρχε προερχοταν απο το ψυγειο και εξαφανιστικε καθως το εκλεισε.Ηρθε κοντα μου και με αγγαλιασε.Ενιωσα τα χειλη του λιγο ποιο κατω απο το αυτι μου.Η γλωσσα του αρχισε να με γαργαλα.Ενιωθα τοσο ωραια.Αλλα ηθελα να δω την ανατολη του ηλιου!Και αν συνεχιζαμε ετσι οχι την ανατολη αλλα ουτε την δυση δεν θα εβλεπα!
"Σταματα."του ειπα.
Παγωσε.Με αφησε απο την αγγαλια του και αμεσος ενιωσα κενη.Ειχε ενα σοκαρισμενο υφος.Ναι!Μολις ειχα αποριψει το τελειο αγορι!Η τουλαχιστον ετσι νομιζε.Μπορει να νομιζε οτι το χτεσινο με την μητερα του μου εκανε μεγαλη ζημια.Η οτι δεν τον ηθελα η και εγω δεν θερω τι?
"Ελα χαλαρωσε!!Εχουμε κανει μια συνφωνια!!"Τον ενιωσα να χαλαρωνει καπως."Δεν ξερω τι με εχει πιασει αλλα θελω να δω την ανατολη του ηλιου!!"
"Μαλλον θα κατασκηνωσεις στην Nef ολοι την εβδομαδα"ειπε χαμογελοντας."Λοιπον παμε?"ειπε και πηρε τον σακο απο κατω.
"Ναι."ειπα.Βγηκαμε εξω και αρχισαμε να περπαταμε.
Περπατουσαμε χωρις να μιλαμε.Με κρατουσε απο το χερι και ενιωθα οτι ημουν ασφαλης.Δεν ηξερα που με πηγενε αλλα ειπε πως απο εκει εχει τελεια θεα.
Μετα απο λιγο καταλαβα που πηγενουμε.Υπαρχει ενασ λοφοσ που βλεπει ολο το νεκροταφιο και πισω απο το νεκροταφειο φενεται η ανατολη του ηλιου.Ανεβηκαμε στο λοφο και κατσαμε κατω απο την τεραστια βελανιδια που υπηρχε.Στρωσαμε κατω την μια απο τις 2 κουβερτες και με την αλλη σκεπαστηκαμε.Σιγα σιγα ο ουρανος αρχισε να γινετε ποιο φωτεινος.
Οι πρωτες αχτιδες του ηλιου αρχισαν να προβαλουν πισω απο τον λοφο του νεκροταφειου και περιεργες σκιες ξεφυτρωσαν εδω και εκει
"Μπροστα μας εχουμε την ζωη και το θανατο σε πληρη αρμονια."ψιθυρισε ο Christian."Ο ηλιος φερνει την ζωη και οσοι περνουν τις πυλες του νεκροταφειου δεν ειναι για καλο σκοπο επειδη καποιος δεν καταφερε να δει την ανατολη τις επομενης ημερας."
"Οποτε ας καθησουμε εδω να δουμε τον ηλιο να ανατηλη χαριζοντας ζωη,γιατι ποτε δεν ξερεις.Μπορει να εισαι εσυ ο επομενος της λιστας και να μην καταφερεις να δεις την αυριανη ανατολη."συνεχισα εγω.Τα λογια εβγαιναν με ευκολια απο μεσα μου,δεν φοβομουν να τα πω.
Ενιωσα τον Chris να σφιγγεται ακομα ποιο κοντα μου.Φοβοταν να με χασει οπως και εγω φοβομουν μην χασω αυτον.Ενα ψυχρο αερακι φυσιξε και τα μαλλια μου ανεμησαν ελαφρα.Ακουμπησα το κεφαλι μου στον ομο του και μειναμε εκει να κοιταμε την ανατολη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου