Καθομουν σε μια καρεκλα φοροντασ ενα απλο φορεματακι.Δεν πρεπει να ημουν πανω απο 7 χρονων .H μητερα μου πηγενω-ερχοταν στο δωματιο μου και πεταγε οτι εβρισκε μπροστα τισ στην αδεια βαλιτσα.
~μαμα γιατι πρεπει να φυγω????Δεν με θελεισ ποια??"θυμαμε την ειχα ρωτησει.
Γυρισε,με κοιταξε και μου χαμογελασε γλυκα.Ηταν τοσο ομορφη οταν χαμογελουσε....
~Φυσικα και σε θελω αλλα το σχολειο στο οποιο θα πας ειναι πολυ καλο και η μαμα εχει μερικα προβληματα.~ειπε κλειδονοντασ την βαλιτσα.Με πειρε απο το χερι και βγηκαμε εξω.Φορτοσε την βαλιτσα στο πορτ μπαγκαζ.Μπηκαμε στο αυτοκινιτο και δεν μiλησαμε για τησ επομενεσ 5 ωρεσ.Κοιταζα εξω απο το παραθυρο μου και εβλεπα τα παιδια των γειτωνων να παιζουν χαρουμενα.
~εγω γιατι πρεπει να φυγω?~σκευτικα..~γιατι να μην μπορω να παιξω μαζι τουσ?~
Το τοπιο αλλαζε και σιγα σιγα,τα ομορφα καλοχτισμενα σπιτακια αραιοναν,ωσπου στο τελοσ δεν υπηρχε τιποτα αλλο να θαυμασεισ παρα δεντρα και κανενα ερημο σπιτι εδω και εκει.Η γλυκια μυρωδια που συνηθωσ ερχοταν απο τισ κουζινεσ των σπιτιων,ειχε διαληθει και τωρα το μονο που καταφερνα να μυρισω ηταν χωμα και πευκο.
Οταν φτασαμε....θυμαμε.....ηρθε κοντα μου και εσκυψε στα γονατα για να ειναι στο ιδιο υψος με εμενα.
~Να ξερεις οτι σε αγαπαω πολυ!!!!~ειπε ενω τα δακρυα τησ κυλουσαν ακαταπαυστα στα πορσελανινα μαγουλα τισ....~και οτι θα σε περνω τηλεφωνω οσο ποιο συχνα μπορω και μολισ ξεκαθαριστουν τα προβληματα θα ερθω να σε παρω οσο το δυνατον γρηγοροτερα......το υποσχομαι!!!!!!~
μια υποσχεση που ομωσ δεν κρατησε ποτε.....οι μερεσ περνουσαν,και σιγα σιγα τισ διαδεχτικαν οι μηνες,που με την σειρα τουσ εδωσαν την θεση τουσ στα χρονια....και δεν με πηρε ποτε τηλεφωνω
Aνακαθισα στο κρεβατι μου και σκουπισα τα ματια μου.Ολο αυτον τον καιρο ειχα θαψει βαθια την αναμνηση αυτη προσπαθοντασ να βουλωσω το κενο που ειχε δημιουργηθει μεσα μου.Σηκωθηκα,πηρα την καμπαρντινα μου και βγηκα εξω.Πρωχωρισα μερικα μετρα και εκατσα στο πιο κοντινο παγκακι.Ημουν απελπισμενη.Αυτη η αναμνηση ηταν σαν να με ξυπνησε απο το βαθυ λυθαργο που ειχα πεσει και να γεμισε το μυαλο μου με τρομακτικα ερωτηματα.Το σχολειο τελειωνε και δεν ηξερα που στο καλο θα πηγενα.Δεν θυμομουνα κανεναν συγκενη ποσο μαλλον διευθυνσης......3 μηνες και θα βρισκομουν εκει εξω αντιμετωπη με ενας θεος ξερει τι.Δεν ηξερα καν απο που να αρχισω.Δεν ειχα φιλουσ ουτε ξαδερφια απ'οσο μπορουσα να θυμηθω και με τον φοβο να εχει κουρνιασει στο στηθος μου γλιστρισα σε εναν ανυσηχω υπνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου