Χαμένες σελίδες σκονισμένων ημερολογίων.8

Δεν έχω να πω πολλά σήμερα.
Δεν ξέρω καν πως άρχισα να γράφω..μάλλον είναι κάτι που το κάνω ασυνείδητα πλέον..
Ήθελα να πω..πως απλά......άπλα πολλές φορές....νομίζουμε ότι κάποιος είναι τέλειος..Πως
έχει τα πάντα...Μάλιστα τον ζηλεύουμε για αυτόν τον λόγο..
Όμως είναι τόσο λάθος αυτό..
Δεν είναι τέλειος.
Έχει ελαττώματα.
Έχεις πράγματα που αυτός θα πέθαινε να τα έχει.
Και μόνο και μόνο επειδή είναι διάσημος....είτε σε όλον τον κόσμο ..είτε σε όλο το
σχολείο...είτε σε όλη την πόλη...
Και αυτό είναι που τον κάνει ..Σπουδαίο..
Δεν λέω...μπορεί να υπάρχουν κάποιοι που στα αλήθεια αξίζουν.....μπορεί να θες να είσαι
το ίδιο καλός στην υποκριτική..ή να θες να είχες και εσύ την τόσο χαρισματική φωνή του..
Αλλά ακόμα και αν ζηλεύεις την εξωτερική εμφάνιση κάποιου...
Τότε και πάλι...προσπάθησε να μετατρέψεις το μίσος σε θαυμασμό...
Και ίσως φανεί χαζό αυτό που θα πω..
Αλλά εγώ τουλάχιστον ξέρω ότι αρέσω στους άλλους..για την ομορφιά που έχουν λίγη την
ικανότητα να δουν...αυτήν της ψυχής μου..
Και όχι αυτήν που όλοι ανεξαιρέτως μπορούν να δουν..
Δεν μου λέει τίποτα αυτό.
Περιφανεύσου για τα πράγματα που έχεις...είτε αυτό είναι κάποιο στοιχείο του
χαρακτήρα σου...είτε κάτι άλλο....
Μην υποβαθμίζεις τον εαυτό σου.
Μην αφήνεις την ζήλια να σε κάνει "άσχημο".
Η ζήλια είναι που κάνει τους ανθρώπους να βλέπουν τον εαυτό τους μέσα από ένα
θολωμένο γυαλί...
Τίποτα δεν μοιάζει αρκετά καλό..
Και όμως.....

Χαμένες σελίδες σκονισμένων ημερολογίων.7

Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω...
Θα έκανα πάλι το ίδιο λάθος..
Ξέρεις γιατί..?
Γιατί με έκανες να νιώσω ζωντανή..
Με έβγαλες από την ανιαρή ζωή μου..
Κατάφερες να σκαρφαλώσεις και να περάσεις τα ψηλά τείχη που είχα χτίσει γύρο μου..
Και μου έδειξες τι υπάρχει πέρα από αυτά...
Μου έδειξες πως σε αυτόν τον κόσμο..που είναι γεμάτος βρωμιά,διαφθορά και υποκρισία μπορώ ακόμα να βρω αγάπη..
Και πάνω από όλα..μου άνοιξες έναν άλλο κόσμο..
Αυτόν της καρδίας σου...
Και με άφησες να περπατάω για ώρες και να θαυμάζω τα μοναδικά  τοπία....
Οι δρόμοι αν και σε μερικά σημεία δεν φωτίζονταν..
Μπορώ να πω πως έκαναν ακόμα πιο ωραία τα δρομάκια...
Και μόνο να'ξερες πόσο πολύ αγαπώ να περπατάω στον κόσμο σου και να αφήνω πίσω τον δικό μου...
Όμως βλέπω πως ο ουρανός έχει καλυφθεί με σύννεφα και πως πλέον η καταιγίδα είναι αναμενόμενη...
Το ξέρω πως πρέπει να φύγω..
Αλλά δεν ξέρω πως μπορώ να επιστρέψω στον σάπιο κόσμο μου όταν έχω πάρει μια γεύση από την Εδέμ...
Μπορώ?
Νιώθω χαμένη..
Βλέπω το σωστό μα δεν έχω την δύναμη να το κάνω..
Γιατί όταν φύγω θα χάσω τα πάντα..
Τον κόσμο μου .
Την ζωή μου.
Εμένα.
Και θα πονέσει.
Θα πονέσει Πολύ.
Μα είναι κατι που πρέπει να γινει..ετσί δν είναι..?

Χαμένες Σελίδες Σκονισμένων Ημερολογίων.6

Επιτέλους η πολυ αναμενόμενη εκδρομή στην Αράχωβα έγινε.
Χιονοπόλεμος,φίλοι,κλαμπ,ποτό,μουσική και το χαμόγελο στα χείλη.
Και όμως...κάτι λείπει.
Η αίσθηση της χαράς είναι μονάχα μέχρι να μείνω μόνη.
Λάθως.Μέχρι να αισθανθώ μόνη.
Είναι σαν να έχεις ενα αντικείμενο μονο που είναι το μισο από αυτό που θα έπρεπε...
Ένα ρολόι δίχως δείκτες.
Ένα τρύπιο μπάλονι.
Ένα μπουκάλι χωρίς καπάκι..
Έτσι αισθάνομαι πλεον.
Θα μπορούσα να κάνω τα πάντα για έναν και μοναδικό άνθρωπο.
Για να νιώσω καλά.
Εγωιστικο..Αλλα έτσι είμαστε οι άνθρωποι.
Έτσι είμαι και εγώ.
Δεν περνάει λεπτό από την ζωή μου που να μην έχω αναρωτηθεί πως θα ήταν αν είμασταν μαζί.
Αν μπορούσα να ξυπνήσω ένα πρωινό και να ξέρω πως θα τον δω σε 10/20/30 λεπτά.
Γιατί κάποιος να έχει αυτό το προνόμιο?
Γιατί αυτός το αξίζει ενώ εγώ όχι?
Μερικές φορές νιώθω πως η ζωή αυτή δεν αξίζει..
Να είσαι περιτριγυρισμένος από κόσμο και όμως να είσαι μόνος.
Να έχεις τα πάντα και όμως να σου λείπει η αξία τους.
Να φορας ένα χαμόγελο που κρέμετε  από σάπιες κλωστές.
Να ακούς συνεχώς πως η ζωή είναι δικιά σου και όμως να νιώθεις σαν μαριονέτα στα χέρια ενός μικρόυ παίδιου.
Ο κόσμος γύρω μας αλλάζει με ρυθμούς εξωφρενικά γρήγορους που κανείς δεν μπορεί να συμβαδησει με αυτούς.
Και εσύ δεν είσαι εδώ.
Δεν μπορείς να με βοηθησεις.
Φοβάμαι.

Χαμένες Σελίδες Σκονισμένων Ημερολογίων.5

Το πρωί καθώς έψαχνα το τετράδιο της φυσικής..ανακάλυψα ένα παλιό μου "ημερολόγιο"
Τίποτα το σπουδαίο,δεν είχα καν προλάβει να γράψω κάτι σημαντικό..
Η μήπως είχα..?
Ξεφύλλισα τις σελίδες όταν το βλέμμα μου  έπιασε  κάτι σημειώσεις.
Έκατσα στο χαλί και παρόλο που θα αργούσα στο σχολείο , άνοιξα το τετράδιο και άρχισα να διαβάζω...

Δευτέρα 22 Αυγούστου.

Δεν ξέρω γιατί κάθομαι και το γράφω τώρα αυτό.
Πραγματικά δεν υπάρχει κανένας απολύτος λόγος....
Η μέρα μου ήταν κάτι παραπάνω από συνηθισμένη..
Και όμως πλέον στην ζωή μου  έχει προστεθεί ένα σημαντκό άτομο που της έχει δώσει χρώμα.
Ποτέ δεν περίμενα πως όταν μιλάγαμε αδιάφορα στο φόρουμ,λίγες βδομάδες αργότερα θα περίμενα σαν τρελή με το κινητό στο χέρι να με πάρει τηλέφωνω ή να μου στείλει ένα μήνυμα,να μου δώσει λίγη προσοχή..
Από τις πρώτες κι όλας μέρες, λάτρεψα τον χαρακτήρα του...
Το χαζοχαρούμενο χαμόγελο στα χείλη μου δεν φεύγει στιγμή όταν μιλάμε στο τηλέφωνο..
Και πιστεύω πως και αυτός περνάει καλά μαζί μου.
Μάλιστα έχω την εντύπωση πως με συμπαθεί πολύ :)
Όταν το είδα πραγματικά πίστευα πως κάποιος μου έκανε πλάκα.
Δεν έχει κάποια εξωτική ομορφιά..δεν είναι από τα αγόρια που κάθε κορίτσι ανεξαίρετος θα πέθαινε για να τον έχει..αλλά είναι σίγουρα αγόρι για τον οποίο θα πέθαινα να έχω εγώ.
Δεν ξέρω γιατί.
Έχει άπλα κάτι που με τραβάει.
Το θέμα τον χιλιομέτρων που μας χωρίζουν είναι ένα μικρο θέμα.
Ίσως μεγάλο.Άλλα μπορώ να το παραμερίσω προς το παρόν και να ελπίζω πως κάποια στιγμή θα βρεθούμε.
Και κάθομαι και αναρωτιέμαι..
Γιατί ο Θεός,αν στα αλήθεια υπάρχει μας βάζει αντιμέτωπους με τέτοιου είδους δοκιμασίες.?Για να δει αν μπορούμε να συνεχίσουμε?Να τις ξεπεράσουμε?Να μάθουμε και να βγούμε σοφότεροι μετά ?
Και τι γίνεται αν δεν καταφέρουμε να τις περάσουμε?Αν αντι να βγούμε πιο δυνατοί ,βγούμε πιο ευάλωτοι από αυτό το διαστροφικο παιχνίδι.
Γιατι η κατάληξη δεν θα είναι καλή, και η ιστορία μας δεν είναι παραμύθι.
Δεν θέλω να δω το τέλος.
Για την ακρίβεια φοβάμαι να δω το τελος, μα δεν μπορώ να κάνω κάτι.

Τελειώνοντας την ανάγνωση το μυαλό μου δεν ήθελε να επεξεργαστεί τίποτα.
Αν γινόταν θα καθόμουν όλη μέρα σε εκείνο το σημείο στο χαλί και απλά θα έκλαιγα την μοίρα μου..Θα σκευτόμουν πόσο απαίσια είναι η ζωή και πόσο πολυ την μισώ..
Αντι αυτου , σηκώθηκα,ντύθηκα και έφυγα για το σχολείο.
Και να μην θες...
Η ζωη συνεχίζετε..
Εκτος και αν βρεις έναν πιο αποτελεσματικό τρόπο να την σταματίσεις ;)

Χαμένες Σελίδες Σκονισμένων Ημερολογίων.4

Πρωτα απο ολα..
Ευχομαι Υγεια,Χαρα,Ευτηχια και οτι αλλο επιθυμητε..
Να'στε παντα χαρουμενοι οτι και αν γινει,γιατι η ζωη ειναι μικρη.
Ευτυχισμενo το 2012. :)

Και καπου εδω ξεκινανε οι δικες μου σκεψεις και τα δικα μου συναισθηματα.
Μπηκε η νεα χρονια.
Ολα ειναι καλα.
Το αγορι των ονειρων μου,ο τυπος που πιστευα πως ποτε δεν θα βρω ερχεται σε 2 μερες.
Ειμαι καλα στην υγεια μου,το ιδιο και οι ανθρωποι για τους οποιους νοιαζομαι.
Εχω ολα οσα θελω ή και παραπανω.
Και ομως.Κατι παει στραβα.
Κατι παει τελειος(!) στραβα.

Δεν ξερω τι ειναι αυτο.
Το πρωι ξυπνησα χαρουμενη.
Η σκεψη του οτι εκανε πιρσινγκ και μου το κρατουσε κρυφο για εκπληξη δεν φευγει στιγμη απο το μυαλο μου.
Για την ακριβεια αυτος δεν φευγει ποτε απο το μυαλο μου,εστω για να κρυφτει στο σκοτεινο μερος του ζοφερου κοσμου μου.
Και εδω ειναι που την παταω ασχημα.
Ειναι λιγακι ασχημο,ολα οσα εχεις ονειρευτει να το βρισκεις σε ενα ατομο και αν και απο την αρχει ξερεις οτι η ιστορια θα εχει ασχημη καταληξη, αυτο ειναι το μονο σιγουρο,εσυ ομως συνεχιζεις να υφαινεις τους  ηρωες και τα γεγονοτα σε ενα ανατριχιαστικα ομορφο ιστο.

Το αστειο της υποθεσεις ειναι πως μου λεει που και ππου το απλο: Ελπιζω να ειμαστε παντα μαζι..τωρα μαζι,αυριο σαν φιλοι.

ΠΩΣ μπορω να του πω πως δεν μπορω να γινω φιλη του?
ΠΩΣ μπορω να του πω πως θα ζηλευω ακομα και την σκια του?
Πως...?

Δυο φιλοι να ερωτευτουν? Φυσικα και γινετε..
Αλλα δυο ανθρωποι που καποτε ηταν ερωτευμενοι να μεινουν φιλοι..? Ποτε.
Τουλαχιστον οχι στην δικια μας διασταση.

Πριν λιγο καιρο ειχαμε μια πολυ ωραια συζητηση.
Πανω στην κουβεντα μου ειπε πως μπορει να βρει κοπελα.
Του ειπα να το κανει.Του το ειπα πολλες φορες.
Δεν μπορει να καταλαβει πως τωρα γινεται χειροτερο και πως οσο πιο πολυ εξελισετε η ιστορια,τοσο περισσοτερο θα μας πονεσει.
Θα με πονεσει.
Ειναι προτιμωτερο να πονεσω τωρα και "αυριο" να το εχω αποδεχτει πλεον μιας και θα ζουμε σε διαφορετικα μερη.
Αλλα τωρα..?
Τωρα με καταστρεφει.
Χωρις κανεναν κοπο.
Χωρις καν να το ξερει.
Αυτο λοιπον ειναι η αγαπη?

Απολαμβανεις την καταστροφη σου χαμογελωντας γλυκα και ευχεσαι για περισσοτερο..?
Ωωω ναι....
Ειναι η τελευταια φορα.
Αληθεια.
Τερμα αυτα πλεον για μενα.
Τελειωνω αυτο και κοβω καθε τετοια επαφη.
Αλλα για ποσο αραγε...?

Sometimes I feel I've got to run away,
I've got to get away
from the pain that you drive in the heart of me.
The love we share
seems to go nowhere.
I've lost my lights.
I toss and turn; I can't sleep at night

Once I ran to you. (I ran)
Now I'll run from you.
This tainted love you've given;
I give you all a boy could give you.
Take my tears and that's not nearly all.
Tainted love.
Tainted love.

Now I know I've got to run away.
I've got to get away.
You don't really want any more from me.
To make things right,
you need someone to hold you tight.
You think love is to pray,
but I'm sorry I don't pray that way.

Once I ran to you. (I ran)
Now I'll run from you.
This tainted love you've given;
I give you all a girl could give you.
Take my tears and that's not nearly all.
Tainted love.
Tainted love.

Don't touch me please,
I cannot stand the way you tease.
I love you though you hurt me, so
now I'm going to pack my things and go.
Touch me baby; tainted love.
Touch me baby; tainted love.
Touch me baby; tainted love.
*Touch me baby; tainted love.*