Jontathan.
Την κρατουσα στην αγγαλια μου εδω και ωρα.Ηταν τοσο γλυκεια οταν κοιμοταν.Απροθυμα ομως σηκωθηκα και βγηκα εξω.Ειχα πολλα να συζητησω με τον Alexander.Διεσχισα το διαδρομο και χτυπησα την πορτα του.
"Περνα"μου ειπε γρηγορα.Με περιμενε.Μπηκα μεσα.Καθοταν στο γραφειο του και καπνιζε ενα τσιγαρο.Πλησιασα το γραφειο του και εκατσα απεναντη του.
"Λοιπον"Με ρωτησε.
"Πρωτα απ'ολα θελω να μου υποσχεθεις οτι αν μου συμβει κατι,οτιδηποτε,θα κρατησεις την Lisa ζωντανει.Με οποιοδηποτε κοστος.Μου το υποσχεσε??"ειπα κοιτωντας τον παρακλητικα.
Με κοιταξε για μερικα δευτερολεπτα αμιλητος και στο τελος ειπε:
"Το υποσχομαι."
Ειχα ενα πολυ κακο προαισθημα και φοβομουν οτι κατι θα γινει.Και οπως παντα δεν επεσα εξω.Ειχα αρχισει να του εξιστωρω την ιστορια μας και ειχα φτασει πια στο τελος οταν το παραθυρο διπλα μας εσπασε και ορμισαν μεσα γυρω στα 6 ατομα.Ηταν οι Νεκροι Αγγελοι.Βρομοκοπουσαν σαν να ειχαν να κανουν μπανιο και 10 χρονια.Ισως στα αληθεια να ειχαν να κανουν μπανιο 10 χρονια!Με την ακρη του ματιου μου ειδα τον Alexander να τρεχει γρηγορα και να πηδαει απο το παραθυρο.3 Αγγελοι συρθηκαν πισω του.Προσπαθησα να αντισταθω οσο μπορουσα αλλα ηταν σαν να προσπαθουσα να σπρωξω εναν τσιμεντενιο τοιχο..Αρπαξαν τα χερια μου και με ανηκιτοποιησαν......Απετυχα....Ημουν αχρηστος... Και ο Alexander με το που ειδε τα δυσκολα εφυγε.Επρεπε να το ξερω. Με εσυραν εξω.Οι αλλοι 3 ειχαν επιστρεψει μονοι τους.Χωρις τον Alexander.Κοιταζα το σπιτι...Τι στο καλω θα παθενε η Lisa μου?Τι θα της εκαναν για να δωσει την ζωη της σε αυτους?Ενα εντονο φως αρχισε να βγενει απο το δωματιο της.Ξαναμετρησα τα παραθυρα για να σιγουρευτω οτι ηταν το δικο της.Μια φλογα αρχισε να σκαρφαλωνει τις κουρτινες.Οι Αγγελοι πισοπατησαν.Μισουσαν την φωτια.Προσπαθησα να απελευθεροθω αλλα ματαια.Πως στο καλο ειχε δημιουργηθει η φωτια?Θυμηθηκα.Λυγισα και εκεινοι με αφησαν να πεσω στο εδαφος κρατωντας με ακομα ακινητοποιημενο.Ποσο χαζος μπορει να ημουν...Πως ειναι δυνατον να βγηκα απο το δωματιο και να αφησα το κερι αναμενο!!!Ειναι δυνατον???Ευθηνομουν για τον θανατο της Lisa!!!Αρχισα να κλαιω.Δεν μπορουσα να σκεφτω τιποτα αλλο ,παρα μονο οτι θα ζουσα αιωνια με τις τυψεις να με τρωνε σιγα-σιγα.Κοιταξα τον ουρανο και ορκστηκα σιωπηλα οτι θα εβρισκα εναν τροπο να πεθανω...Οσο το δυνατον ποιο συντωμα...Οι Αγγελοι αρχισαν να με σερνουν μακρυα..Ειδα μια σκια να κατευθηνεται προς το σπιτι.Αναγνωρισα το περπατημα.Προσευχηθηκα μονο να εφτανε εγκυρα!!!Το σπιτι χαθηκε απο τα ματια μου...
Alexander
Καθομουνα στο γραφειο μου και καπνιζα το τσιγαρο μου οταν ακουσα χτυπηματα στην πορτα.
"Επιτελους"σκευτικα!Και φωναξα"Περνα"
Ηρθε μεσα και εκατσε απεναντη μου.
"Λοιπον?"τον ρωτησα.
"Πρωτα απ'ολα θελω να μου υποσχεθεις οτι αν μου συμβει κατι,οτιδηποτε,θα κρατησεις την Lisa ζωντανει.Με οποιοδηποτε κοστος.Μου το υποσχεσε??"με ρωτησε παρακλητικα.
Το σκευτικα λιγο.Ηταν φιλος μου και φυσικα θα εκανα τα παντα για αυτον...αλλα.....Δεν υπαρχει αλλα.Θα το κανω οπως θα το εκανε και αυτος για εμενα.!
"Το υποσχομαι.".ειπα.
Αρχισε να μου διηγητε την ιστορια.Ολοι την ωρα ηταν ανχωμενος.Σαν να φοβοταν για κατι.Δεν τον αδικουσα.Με αυτα που μου ελεγε ηταν λογικο.Οταν ποια τελειωσε την ιστορια,ηθελα να τον ρωτησω τι ακριβος ηθελε να κανω με την Lisa οταν το παραθυρο διπλα μας εσπασε.Μεσα ορμισαν 6 Αγγελοι.Δεν εκατσα να το σκεφτω,πεταχτηκα εξω απο το παραθυρο και αρχισα να τρεχω.Κρυφτηκα και περιμενα να δω τι θα γινει.Τον εσυραν εξω και εκατσαν απεναντη απο το σπιτι.Καποια στιγμη κοιταξα το βλεμμα του Jonathan.Κοιταζε με απογνωση το σπιτι.Κοιταξα και εγω και ειδα την φωτια που εκαιγε στο δωματιο.Τι στο καλο........?Νομιζα οτι την ηθελαν ζωντανη!!Μετα απο λιγο τους ειδα να φευγουν.Αρχισα να κατευθηνομαι γρηγορα προς το σπιτι.Ανεβηκα επανω και ετρεξα στο δωματιο της.Ανοιξα την πορτα και μαυρος καπνος πεταχτηκε απο μεσα.
Ανεβασα την μπλουζα μου μεχρι την μυτη μου και αρχισα να προχωραω .Αρπαξα 1 καρεκλα και την πεταξα στο παραθυρο,γσπαζοντας το για να φυγει περισοτερο ο καπνος.Αρχισα να βλεπω λιγο καλυτερα.Την ειδα κουλουριασμενη διπλα απο το κρεβατι.Την πλησιασα γρηγορα.
"Γεια σου."μου ειπε και γλιστρισε ακομα ποιο κατω.Την πηρα στην αγγαλια μου και αρχισα να τρεχω προς την πορτα.Η φωτια ειχε αρχισει να εξαπλωνετε.Την αφησα στο χολ και ετρεξα στο γραφειο μου.Ανοιξα την ντουλαπα και αρπαξα το πορτοφολι και την ετοιμη βαλιτσα που ειχα για ωρα αναγκεις.Βγηκα παλι στο χολ και την φορτωσα στον ενα ομο μου.
Περπατουσα για πολυ ωρα οταν ποια σταματησα και την τοποθετησα κατω.Ακουμπησα το κεφαλι μου στο στηθως της.Ενας αδυναμος χτυπος ακουγοταν.Εβγαλα τον σταυρο μου,τον φιλισα και ευχαριστησα τον Θεο.
Σηκωθηκα παλι.Η επομενη σταση ηταν 15 χιλιομετρα μακρια.Αλλο ενα σπιτι γραμμενο στο ονομα μου.Την ξαναφορτωσα στον ομω μου και αρχισα να περταταω στα σκοτεινα.
"Αραγε θα τον ξαναdv ποτε?"σκευτικα..Κανεις δεν ξερει..μονο η μοιρα ....και αυτη πολλες φορες παιζει ασχημα παιχνιδια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου