~Tα παραμυθια δεν εχουν παντα ομορφο τελος~

Το πλασμα διπλωσε τα μαυρα φτερα του και με κοιταξε...Πισωπατησα καθως προσπαθουσα να μην ουρλιαξω.
Τα μαυρα ατιμελητα μαλλια,περικυκλωναν το χλωμο πρσωπο του.
Πρεπει να ονοιρευομαι...δεν ηταν δυνατον..
"Γεια σου Περσεφωνη"ειπε το πλασμα.
"Αλεκ.."ειπα.Γιατι δεν μπορουσε να ειναι απλα ενα φυσιολογικο αγορι??Γιατι???

"Λαθως απαντηση!Εχεις μια ακομα ευκαιρια."ειπε σιγογελωντας.Αν και το γελιο του ηταν ομορφο υπηρχε κατι κρυο που με εκανε να ανατριχιασω.

"Τι στο καλω?"

"Το ονομα μου ειναι Κριστιαν."ειπε και σηκωθηκε.Ειχε το ιδιο αναστημα με τον Αλεκ και οσο για την φωνη...ηταν σαν να μιλουσε το ιδιο ατομο.
"Ο αλεκ ειναι..."αρχισα.

"...ο αδερφος μου"τελειωσε την προταση μου.

"Δεν ηξερα οτι εχει αδελφο"ειπα ...

"Ειναι πολλα αυτα που δεν ξερεις..."

"Μηπως θες πρωτα να μου πεις τι θελεις στο δωματιο μου??Δεν θυμαμε να σε καλεσα."

"Συνηθως το πρωτο πραγμα που με ρωτανε ειναι αν ξερω οτι εχουν περασει  οι αποκριες."
Τον κοιταξα προσπαθοντας να μην γελασω.
"Που με ξερεις?"

"Μιλησα με τον Αλεκ και μου ειπε για σενα.."

"Τι σου ειπε?"τον ρωτησα.Μηλησε στον αδερφο του για εμενα,αρα αυτο ηταν κατι καλο ,σωστα?
Ευτηχως που ο φωτισμος ηταν χαμηλος και δεν φανηκε το κοκκινισμα μου.

"Μου ειπε για μια κοπελα που της αρεσει να κανει βολτες στα νεκροταφεια"ειπε αφηρημενα.

"Λοιπον....ξερεις οτι οι αποκριες εχουν τελειωσει?Σωστα?"ειπα προσπαθοντας να μην φανω πολυ νευρικη.
Γελασε παλι μονο που αυτην την φορα το γελιο του ηταν ζεστο.Ισως να το φανταστικα πριν...

"Ναι το ξερω."ειπε οταν σταματησε να γελαει.

"Τοτε?"

"Λυπαμε που θα σε απογοητευσω αλλα αυτα δεν ξεκολαννε "ειπε δειχνντας τα μαυρα φτερα του.

"Και τι στο διαλο εισαι??Μηπως σου κανανε κανενα κανα πειραμα?Η σε τσιμπησε κανενα περιστερι και εγινες ετσι?"
Γελασε ξανα .

"Οχι ειμαι αγγελος.Βασικα ημουν"ειπε κοιτωντας με στα ματια.

"Αγγελος?"

"Ναι αγγελος..με φτερα...πετουσα γυρω-γυρω, φροντιζα ανθρωπους.."ειπε βαριεστημενα.
Τον κοιταξα καλα καλα...

"Ενταξη και τωρα πες μου ποιος σε εστειλε να μου κανεις φαρσα???"

"Τι στενομυαλοι που ειστε εσεις οι ανθρωποι."ειπε κοροιδευτικα.
Ξαφνικα μια κορδελα ομιχλης γλιστρισε κατω απο την πορτα και αρχισε να περνει σιγα σιγα μορφη.
Σε λιγα δευτερα ειχα και τους δυο μπροστα μου.
Δυο ιδια πλασματα το ενα με μαυρα φτερα και το αλλο που μεταφεροταν σε μορφη ομιχλης....Ενταξη..τωρα σιγουρα κατι δεν πηγενε καλα..

"Κριστιαν"ειπε ο αλεκ και αγκαλιασε τον αδερφο του.

"Μπορειτε να μου εξηγησετε τι γινετε εδω??"ρωτησα νευριασμενη.

"Τωρα παρακολουθεις μια συγκινητικη στιγμη αναμεσα σε δυο αδελφια.Τι δεν μπορεις να καταλαβεις?"ειπε ο Κριστιαν.

"Τι κανετε εδω περα εννουσα!Στο δωματιο μου!!!!Αλεκ τι στο καλο γινετε εδω???Και τι στο διαολο εισαστε"

"Αδερφε η τυπησα ειναι χαζη....πριν δυο λεπτα της ειπα οτι ειμαι αγγελος και αυτη εκει...κολλησε.Τι ειμαι και ειμαι!!

 "Κοιτα Περσεφωνη...πιστευεις οτι οι νεκροι επικοινωνουν μαζι μας??"
Το σκευτικα λιγακι....

"Οχι δεν νομιζω...."ειπα στο τελος...

"Εγω στο ειπα.... "αρχισε ο Κριστιαν...

"Πρεπει να αρχισεις να πιστευεις "ειπε ο Αλεκ αγνωοντας τον αδερφο του...."Γιατι αυτο κανω.....επικοινωνω με τους νεκρους.."

"Εισαι νεκρομαντεις?"ρωτησα χωρις να πιστευω λεξη...

"Ναι.Κριστιαν μπορεις να φυγεις λιγακι??Θα ερθω να σε βρω σε λιγο!"

"Λοιπον χαρικα για την γνωριμια Περσεφωνη,και να εισαι σιγουρη οτι θα τα ξαναπουμε!!"
Βγηκε εξω στο μπαλκονι και πηδηξε κατω.Εκει που περιμενα να ακουσω τον ηχο του πεσιματος , τον ειδα να ανεβενει και να πεταει στο μαυρο ουρανο...

"Οταν σου ειχα πει οτι κανουμε το ιδιο πραγμα στο νεκροταφειο εννουσα οτι κοι οι δυο μας κοβουμε τις φλεβες μας."
Πηγα να διαμαρτηρηθω αλλα με κοιταξε με θυμωμενο υφος.

"Η βασικη διαφορα ειναι οτι εσυ το κανεις για να νιωσεις καλυτερα και εγω επειδη μονο ετσι μπορω να επικοινωνισω με καποιο πνευμα."

"ονειρευομαι ετσι?"ειπα περισσοτερο στον εαυτο μου.
Χαμογελασε απογοητευμενα.

"Ναι "ειπε "Ονειρευεσαι" Ξαφνικα ενιωσα αδυναμη......

Ξυπνησα το πρωι και ενιωσα το σωμα μου κουρασμενο.Ποτε ειχα ξαπλωσει και πως με ειχε παρει ο υπνος ουτε που το θυμωμουν..
Εκανα οτι εκανα παντα πριν παω στο σχολειο και εφυγα.
Στους διαδρομους του σχολειου επικρατουσε μια περιεργη φασαρια.Σε ολο το προαβλιο υπηρχαν πηγαδακι απο παρεες κοριτσιων και αγοριων που ελεγαν κατι μεταξυ τους.
Καθως περασα διπλα απο μια ακουσα να λεει:

"Ναι η Σερινα και η Μονικα!Αυτες ηταν στις ειδησεις!
Δεν εχω ιδεα πως κολλησαν,αλλα ειναι κριμα παντως"ειπε και εκανε την λυπημενη.

Ωστε αυτες ηταν οι δυο κοπελες που κολλησαν την καινουργιο ιο...
Αν και δεν θα επρεπε χαρικα που τιμωρηθηκαν...
Χαμογελασα γλυκα και ανεβηκα της σκαλες για την ταξη μου....