29 Ιανουαρίου, 2011

~Τα παραμυθια δεν εχουν παντα ομορφο τελος!~

Κεφαλαιο 3

«Ορίστε ??» είπα.
Ξαφνικά διπλώθηκε και άρχισε να γελάει. Μπορούσα να παραδεχτώ ότι αυτός ο ήχος ήταν ο ποιο όμορφος που είχα ακούσει ποτέ.
Παρόλα αυτά τον κοίταξα ενοχλημένη.
Σταμάτησε να γελάει και  με κοίταξε χαμογελώντας ακόμα..
«Αστειευόμουν» είπε αν και το βλέμμα του σοβάρεψε λιγάκι.

«Μένεις έδω κοντά? Δεν σε έχω ξαναδεί στα μέρη μας...»είπα προσπαθώντας να μάθω κάτι για αυτόν.

«Ναι, μένω λίγο ποιο κάτω.» είπε.
Ξαφνικά μια βαριά φωνή ακουστικέ πίσω του.
«Άλεκ??»

«Θειε ?"»είπε ο αλεκ γυρνώντας προς την μεριά του άντρα.
Ο άντρας μας πλησίασε .Είχε ένα νευριασμένο βλέμμα .Δεν μου έδωσε καν σημασία.
«Γιατί είσαι έδω ?» είπε  με βαριά , βραχνή φωνή.

«Εγω.....»

«Σπίτι ! Τώρα.»Είχα την εντύπωση πως ο Αλεκ θα άρχιζε να  του φωνάζει , αλλά το μόνο που έκανε ήταν  να φύγει . Ούτε που γύρισε να με κοιτάξει , να πει  ένα αντίο η κάτι τέλος πάντων!
Ο άντρας με κοίταξε με ένα μισητό ύφος και έφυγε πίσω από τον Άλεκ .
Γύρισα σπίτι και έτρεξα στο δωμάτιο μου. Ο γάτος μου ο  Κεουρστ (  cursed )πήδηξε στην αγγάλια μου και κουλουριάστηκε εκεί. Χάιδεψα το μαύρο τρίχωμα του.

«Ξέρεις προτιμούσα όταν ήμουν μόνη στο νεκροταφείο.

»Τώρα δεν ξέρω τι μου γίνεται»
Ο Κουρστ νιαούρισε .
Του διηγήθηκα  τι είχε συμβεί.
Ξανά νιαούρισε.

«Αν θες την επομένη φορά θα σε πάρω μαζί μου »είπα και τον άφησα κάτω. Έβγαλα τα ρούχα μου και ξάπλωσα στο κρεβάτι. Κοίταγα το ταβάνι όταν ένιωσα μια μικρή ζαλάδα .Την μια στιγμή κοίταγα το ταβάνι και την άλλη έναν ουρανό γεμάτο αστέρια. Το στρώμα του κρεβατιού μου αντικαταστάθηκε με χώμα και γρασίδι. Ανακάθισα και  περιεργαστικα το χωρο γυρο μου.Ημουν σε ένα μικρο λιβαδι.Λίγο ποιο μακριά από το σημείο που ήμουν καθισμένη μια μαύρη μορφή καθόταν στο γρασίδι και ψιθυρίζει λέξεις.. η γλωσσά μου ήταν άγνωστη .Πλησίασα την μορφή .Ξαφνικά σαν να τον διαπέρασε ηλεκτροσόκ η μορφή πετάχτηκε και με κοίταξε .Γκρίζα μάτια μαύρα ,μαύρα μαλλιά….

«Δεν έπρεπε να συμβεί αυτό!»Η φωνή του ήταν αγνώριστη. «Όχι δεν έπρεπε να μπορείς να το δεις αυτό»
Κρατούσε τον καρπό του και ανάμεσα στα δάχτυλα του είδα να στάζει αίμα.

«Όχι…. είχε δίκιο …»Άπλωσε το χέρι με το αιμα του και ξωγράφισε κατι στο μετωπο μου
Ένιωσα την γη να με τραβάει και γλίστρησα….
Κοίταζα πάλι το ταβάνι του δωματίου μου.Το κεφάλι μου πονούσε.Πρέπει να με πήρε ο ύπνος. Η πόρτα του μπαλκονιού ήταν ανοιχτή αφήνοντας τις σταγόνες τις βροχής να ποτίζουν το μπορντό χαλί του δωματίου μου. Κοίταξα το ρολόι του κομοδίνου μου. Είχα 10 λεπτά να ετοιμαστώ και να πάω στο σχολειό για να μην χάσω την πρώτη ώρα. Έβαλα μια κόκκινη μπλούζα,ένα μαύρο τζιν και της αγαπημένες μου μπότες. Έχωσα μερικά τετράδια στην τσάντα μου και κατέβηκα γρήγορα στην κουζίνα.

«Πρωινό »άκουσα μια φωνή πίσω μου. Άρπαξα γρήγορα το σάντουιτς από το τραπέζι και βγήκα έξω.
Ισα που πρόλαβα να μπω στο σχολειό πριν κλείσουν οι πύλες.Η Σερινα και η κολλητή της κάθονταν απέξω και κάπνιζαν . Προσπάθησα να περάσω ανάμεσα τους αλλά εκείνες μου έκλεισαν τον δρόμο .Η Σερινα φύσηξε τον καπνό στο πρόσωπο μου.
«Απορώ πως σε υιοθέτησαν …δεν έβλεπαν τι έπαιρναν ?Μάλλον οι γονείς σου το πήραν χαμπάρι νωρίς και σε έδωσαν!»

«Μην τολμήσεις και ξαναπιάσεις στο στόμα σου τους γονείς μου » είπε νευριασμένη.

«Αλλιώς τι??Τι θα μου κάνεις???»

«Θα το μετανιώσεις Σερ!!!Θα το μετανιώσετε όλες σας.!!!νομίζετε ότι είστε καλύτεροι από έμενα ….Τότε δεν με ξέρετε καλά!!!»Τις έσπρωξα βίαια και έτρεξα στο τμήμα μου.
Όταν επιτέλους σχόλασα ,πήγα κατευθείαν στο σπίτι ,Η μητέρα μου είχε στρώσει το τραπέζι .Έκατσα στο τραπέζι  και άρχισα να τρώω..Η μητέρα ξαφνικά δυνάμωσε τον ήχο της τηλεοράσεις .

«Δυο νεαρά κορίτσια κόλλησαν έναν τον νέο ιό και τώρα νοσηλεύονται στο κρατικό νοσοκομείο .Τα συμπτώματα είναι απώλεια μαλλιών, καθώς και απότομη αύξηση βάρους. Θα παρακαλούσαμε αν εμφανίσετε οποιοδήποτε σύμπτωμα να περάσετε για έναν έλεγχο !Θα επανέρθουμε με νεοτέρα!!»

«Αχ τις καημένες τις κοπέλες «είπε η μαμά.
Δεν είπα τίποτα .Τέλειωσα το φαγητό μου και ανέβηκα στο δωμάτιο μου .Άνοιξα το συρτάρι μου και  έβγαλα από μέσα το ασημένιο μου κουτί .Άνοιξα το σκαλιστό καπάκι και έβγαλα το ξυραφάκι μου. Το πρώτο μου .Το μυαλό μου έτρεξε στον Άλεκ .Θα τον ξανά έβλεπα ποτέ… δεν νομίζω.
Αναστέναξα ....Ο  Κεουρστ ήρθε κοντά μου και άρχισε να μυρίζει το κουτί .Έβγαλα το μπλοκ μου και ένα μολυβί και άρχισα να σχεδιάζω .Σε λίγη ώρα ειχα ζωγραφίσει ένα νεκροταφεία και τον Άλεκ καθισμένο πάνω σε έναν τάφο.
Άκουσα έναν περίεργο θόρυβο ,η μπαλκονόπορτα άνοιξε και ένα φτερωτό πλάσμα κάθησε στο μαύρο πάπλωμα μου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου