Προλογος
Σε αυτό τον κόσμο υπάρχουν οι φυσιολογικοί και οι μη-φυσιολογικοι .
Οι φυσιολογικοί είναι ,απλά φυσιολογικοι .Οι μη φυσιολογικοί από την άλλη έχουν κάποια χαρίσματα που γεννιούνται με αυτά και παθαίνουν με αυτά.
Δυστυχώς ή ευτυχώς εγώ γεννήθηκα με την ικανότητα να δημιουργώ παραισθήσεις. Και για αυτό το λόγο βρίσκομαι στην Ακαδημία του Άγιου Αλεξάντερ ή αλλιώς γνωστή ως Freak Academy.
Κεφάλαιο 1
Η βροχή μαστίγωνε δυνατά τα μεγάλα παράθυρα της βιβλιοθήκης , όμως κατά κάποιο τρόπο ο ήχος αυτός με έκανε να ήρεμο .Καθόμουν στην βιβλιοθήκη ,διπλά στο μεγάλο πέτρινο τζάκι με το ένα ακουστικό του IPod μου στο αυτί και διάβαζα ένα βιβλίο για τις στρατηγικές στο σκάκι, όταν με την άκρη του ματιού μου είδα τον L. Jay να πλησιάζει .Εβγαλα και το άλλο ακουστικό και τον κοίταξα.
«Τι περίεργο να σε συναντήσω στην βιβλιοθήκη .Μα πραγματικά ξαφνιάζομαι »με ειρωνεύτηκε όπως έκανε πάντα όταν με έβρισκε στην βιβλιοθήκη .Έβγαλε τα μαλλιά του από το πρόσωπο του με μιαν άκρως ψωνίστηκη κίνηση και με κοίταξε.
«Εσύ εδω?? »τον ρώτησα με ένα προσποιητό ύφος ξαφνιασμου. « Είχα την εντύπωση ότι σου απαγόρευσαν την είσοδο σε όλα τα μέρη που υπάρχει έστω και ένα βιβλιο .Την τελευταία φορά που ήρθες σε επαφή με ένα όλα τα εγκεφαλικά σου κύτταρα διαλυθήκαν» είπα και του έβγαλα την γλωσσά .
Γέλασε και έκατσε στο βελούδινο μπράτσο της πολυθρόνας μου .Έσκυψε από πάνω μου , στριμώχνοντας με για τα καλά στην πολυθρόνα .Τα χαρακτηριστικά του προσώπου του αγρίεψαν , τα μάτια του έγιναν πιο μαύρα και από πίσσα ενώ το κοντομάνικο στενό μπλουζάκι του έτριξε καθώς οι μυείς του φούσκωναν .Πλησίασε τα χείλη του στο αυτί μου
«Μπου» ψιθύρισε με βαριά φωνή.
«Προσπαθείς να με τρομάξεις ?» είπα και έσκασα στα γέλια .
«Από ότι φαίνεται μάταια »είπε και χαμογέλασε παιχνιδιάρικα.
Ναι, ο Lincoln Junior δεν είναι απλά ένα αγόρι που τρελαίνεται να ρίχνει κορίτσια και να παίζει video games.
Για την ακρίβεια δεν έχει παίξει ποτέ ποδόσφαιρο.
Όταν ήταν 5 χρονών τα αγοράκια τις ηλικίας του μάθαιναν να πλακώνονται και να παίζουν διάφορα αγορίστικα παιχνίδια , ενώ εκείνος μάθαινε να ελέγχει την λυκίσια μορφή του και να κυνηγάει την τροφή του. Λυκίσια σωστά το ακούσατε.
Και αυτό επειδή ο L. Jay είναι λυκάνθρωπος και πηγαίνει στο διπλανό ‘σχολειό’ .Αλλα αυτό θα σας τα εξηγήσω μια άλλη φορά πιο αναλυτικά.
«Τα παιδιά έλεγαν να μαζευτούμε σήμερα στο δωμάτιο της Jane.Τι λες ?»ειπε .
«Οκ .Είμαι μέσα .Τι ώρα?»
«Κατά της 10.»
«Εντάξει ,θα είμαι εκεί»
«Μην ξεχαστείς » είπε και σηκώθηκε . «Τα λέμε εκεί» είπε κλείνοντας μου το μάτι και απομακρύνθηκε.
Ξανά έβαλα τα ακουστικά του IPod μου και συνέχισα να διαβάζω το βιβλίο μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου