Χαμένες Σελίδες Σκονισμένων Ημερόλογίων.3

Ειλικρινά αυτή η εναλλαγή του ζεστού και του κρύου νερού...θεωρούνταν πως ήταν μια πολύ χαλαρωτική διαδικασία...
Μα δεν νομίζω να ισχύει το ίδιο όταν αντι για νερό...Έχεις συναισθήματα...
Από την "ζέστη" στον "πάγο" ...
Με τα συναισθήματα δεν παίζεις ποτέ...Γιατί πολλές φορές...είσαι εσύ αυτός που στο τέλος καταλήγεις ανήμπορος να διορθώσεις το έργο σου..
Μα νομίζω πως αυτή η εναλλαγή ίσως κάνει καλό....Δεν θεωρώ πως τον έχω δεδομένο...όπως είπε και αυτός...
Άλλα είναι στα αλήθεια έτσι?Η απλά θέλω να αισθανθώ καλύτερα?
Ίσως πάλι να μην θέλω να ακούσω ξανά πόσο ανώμαλο είναι αυτό το σενάριο..
Πόσόοτρελό είναι να σαρεσει να ακούς γλυκόλογα και την επόμενη στιγμή για κάποιαν άλλη,που σύντομα Ίσως να έχει αυτό που εσύ αγαπάς....
Τι είναι η αγάπη?
Κανένας ορισμός δεν μπορεί να αποδώσει ακριβώς την σημασία και το νόημα αυτής της λέξεις...
Γιατί πολύ άπλα,δεν έχει για όλους την ίδια έννοια..
Μπορώ να πω με σιγουριά πως αγάπησα δυο φορές στην τόσο μικρή ζωή μου..
Την μια ήταν ο Δ.....Ήταν κάτι σαν αφετηρία για μένα....ήμουν μικρή τότε άλλα αυτό δεν σημαίνει πως δεν τον αγάπησα.Και ακόμα τον αγαπω κατα καποιον δικο μου τροπο...Και σιγουρα τον ευχαριστω για ολα οσα μοιραστικαμε και με διδαξαι....
Μα πανω απο ολα..θυμαμαι ενα πραγμα που μου εμαθε με εναν οχι και τοσο ομορφο τροπο..αλλα σιγουρα τον πιο ουσιωδη..
Το να αγαπας...σε κανει ευαλωτο.
Και δεν θα το ξεχασω ποτε.
Και με διαφορες αλλες μικροφασεις ... εφτασε το καλοκαιρι που μας περασε...
Και το ενα εφερε το αλλο...και βρεθηκα να κραταω μια καρδια στα χερια που δυστηχως αν δεν παραμεινω τεντωμενη για να μπορω να την κραταω ,θα πεσει...
Και προτιμω να υποστω οτιδηποτε αλλο...Απο το να δω αυτην την καρδια εστω και με ενα μικροσκοπικο,που ουτε με το ματι δεν φενεται καλα καλα,ραγισμα...
Χιλιες φορες να σπασει η δικια μου.
Ειναι προτιμοτερο..
Αυτα τα δυο ατομα...Αν και τελειος διαφορετικα μεταξυ τους...
Εχουν ενα κοινο...και τα δυο εφαρμοζουν το σκοτσεζικο ντους..
Και επιστρεφω στο γεγονος πως ισως ...Λεω ισως,γιατι στα αληθεια δν ξερω αν θα μαθω ποτε...Ισως να το απολαμβανω αυτο το σκοτσεζικο ντουζ..
Ισως να μαρεσει που πρεπει καθε μερα να σιγουρευω πως εχω ακομα τα πολυτιμα κλειδια που αντιστοιχουν στην κλειδαρια της τοσο ομορφη για μενα καρδιας του και πως ειναι καλα φυλαγμενα.
Μακαρι να μπορουσα να πω πως ολο αυτο θα οδηγησει καπου..
Μα το βραδυ τα ονειρα της μερα μετατρεπονται σε εφιαλτες και δεν μενει τιποτα πια στο οποιο να ελπιζω.
Αν υπηρχε ποτε κατι.
Υπαρχει μαλιστα ενα συγκεκριμενο ονειρο που εχω δει καπου στις 3 φορες..ομως δεν το ειπα πουθενα..δεν ειμαι σιγουρη πως θα επρεπε καν να το αναφερω εδω...
Το ονειρο ξεκιναει με εμενα,τον υπεροχο κολλητο μου Ν που παρα τα ελλατωματα του..συνεχιζω να αγαπω και τον Σ (με τον οποιο κρατιωμαστε χερι χερι)......να περπαταμε μπροστα απο ενα μεγαλο κτιριο που λογικα (Υπαρχει ακομα αυτη η λεξη στο λεξηλογιο μου?) ειναι η Σχολη Βιολογιας Θεσσαλονικης...στην οποια τόσο πολυ θελω να μπω.....Εγω και ο Σ κραταμε βιβλια στο ελευθερο χερι μας...η κατι τετοιο...και καταλαβενω πως ο Ν είναι απλα περαστικος...Περπαταμε αναμεσα σε δεντρα ενω ο ηλιος δυει...Κατευθηνομαστε προς το λευκο πυργο..Καθε φορα παιζει και απο ενα περιεργο σιγανο τραγουδι.....ποτε ομως δεν μπορω να προσδιορισω ποιο στο διαλο ειναι...
Και πανω που φτανουμε....πανω που βλεπουμε τον ηλιο να δυει...τοσο ομορφα..τοσο γαληνια....
Βλεπω τα παντα ενα ενα να γκερεμιζονται...
Ακριβως οπως στο Inception...
Και ειμαι ανυμπορη να κανω το οτιδηποτε...
Και καπως ετσι τελειωνει το τοσο ομορφο ονειρο...Που οπως ειπα....μετατρεπεται σε εφιαλτη...
Δεν ξερω που θα καταληξει αυτο Σ..
Και για να προλαβω τα χειρωτερα...σε παροτρυνω να κανεις πραγματα που μπορει τωρα να με "ενοχλουν" αλλα τουλαχιστον ξερω πως "σωζω" το μελλον μας...Αν υπαρχει κατι να σωθει απο το δικο μου...
Ισσοροπω σε ενα τόσο λεπτο σχοινι...Που με την παραμικρη λαθως κινηση..Και τα παντα εχουν τελειωσει...
Μα αλλωστε ολοι μας αυτο δεν κανουμε?
Ισσορουπουμε σε ενα σχοινι που καποιος ονομασαι ζωη και προσπαθουμε να περασουμε στην απεναντη πλευρα,παρολο που ξερουμε οτι ειναι το τελος..

Χαμένες σελίδες σκονισμένων ημερολογίων.2

Παντα υπαρχουν πραγματα στην ζωη μας για τα οποια αξιζει να παλεψουμε και θα το κανουμε....Οσο χαλια και να ειναι η ζωη μας...οσο αδυνατα και αν φενονται ολα....οσο τρελα κι αν θελουμε να "παραδοθουμε" υπαρχουν ατομα τα οποια αξιζουν να ζησουμε για αυτα.....Και ομως θελω τοσο πολυ να τα εξαφανισω τα ειδη διαλυμενα κομματια  μου....Δεν θελω να παλεψω....Πραγματικα δεν θελω.
  Αθελα μου παρασυρθηκα σε ενα τοσο λαθως παιχνιδι...Υπαρχουν κανονες.Αλλα καθε φορα που αναγκαζομαι να τους διαβασω μου φενονται ολο και πιο αδικοι.Υπαρχουν τα πιονια,και δυστηχως το ταμπλο ειναι μεγαλο.
Εχω βαρεθει πια να μετραω αποστασεις και να ζω με κουραλιασμενες ελπιδες.
Δεν υπαρχουν ελπιδες και δεν θα επρεπε να υπαρχουν απο την αρχη.
Τοσο κριμα.Ισως να ειναι καλυτερα  που δεν μενουμε κοντα...
Η εμφανηση μου δεν θα μου εδινε την ευκαιρια να με γνωρισεις στα αληθεια.Ειμαι τοσο σιγουρη για αυτο.
Και ισως ετσι ειναι καλυτερα τα πραγματα.
Ποσο ευχομαι να αλλαξουν...Τα νιωθω τοσο σωστα μα και τοσο λαθως..
Δεν θα επρεπε να ειχε συμβει αυτο..Θα επρεπε να ησουν με μια κοπελα απο την Θεσσαλονικη...Καποια ομορφοτερη,εξυπνοτερη...που να μην ρωταει χαζα και αυτονοητα πραγματα...Καποια που θα σου ταιριαζει..
Ο ερωτας δεν ηταν ποτε το φορτε μου και να σου τωρα ο Θεσσαλονικιος με την ομορφοτερη καρδια που ειχα την ευκαιρια να συναντησω........Καταστροφη?
Ω ναι.....
Το μονο που μπορω να αισθανθω ειναι μαυρα,πυκνο και ατελειωτο σκοταδι ......Μονο που αυτην την φορα δεν υπαρχει φλογα...δεν υπαρχει καν μια τοσο δα σπιθα..
Ολα ειναι τελειωμενη υποθεση..
Και αναρωτιεσαι γιατι συνεχιζω να σου μιλαω..?Γιατι συνεχιζω να παιζω το παιχνιδι?
Ε λοιπον ειμαι εγωιστρια.....Μ'αρεσει να παιζω μεχρι το τελος....Και ακομα και αν ξερω πως θα χασω....Δεν προκειτε ποτε να παραδοθω....
Η ιδια η ζωη ειναι ενα παιχνιδι.Και ή θα παιξω ,προσπαθωντας καθε μερα να επιβιωσω ή θα βγω μια και καλη απο το ταμπλο.